صراط: محمدکاظم انبارلویی در سرمقاله رسالت به رئیس‌جمهور روحانی اشاره کرده و نوشته است: رئیس جمهور چهارشنبه گذشته سخنان قابل تاملی در جلسه هیئت دولت عنوان کرد. وی گفت: «اگر کسی بناست از طرف مردم سخنگو باشد، او رئیس جمهور است.» این حرف هم درست است هم نادرست!
این حرف درستی است، چرا که رئیس جمهور هرچند توسط اکثریت مردم انتخاب شده، اما وی رئیس جمهور اقلیت و حتی کسانی که اصلاً در انتخابات شرکت نکرده‌اند، نیز هست...رئیس جمهور باید تا آخر دوره، خود را در این مسند ببیند و بداند وقتی در برابر ملت ظاهر می‌شود و ملت را خطاب قرار می‌دهد سوگند صیانت از اسلام، استقلال کشور، پاسداری از مذهب رسمی و نظام و قانون اساسی را فراموش نکند.
او نمی‌تواند در مسند سخنگویی ملت، بخش عظیمی از ملت را که به او رای نداده‌اند «کم عقل» خطاب کند. او نمی‌تواند به 16 میلیون نفری که در انتخابات اخیر به او رای نداده‌اند ناسزا بگوید! او نمی‌تواند در برابر نقد مشفقانه علما، فقها، مراجع عظیم الشأن تقلید و نخبگان جامعه بی‌اعتنا باشد و به بهانه سخنگویی از پاسخ به آنها طفره رود.
او همچنین می‌نویسد: فرض می‌کنیم در مسند سخنگوی ملت، رئیس جمهور در ناسزا گویی به منتقدین و کسانی که او را رقیب می‌دانند مجاز باشد. همین روزنامه‌های اصلاح طلب و طرفدار دولت پر از نقد دلسوزانه در مورد رفتار و کردار دولت و رئیس جمهور در حوزه‌های مختلف به ویژه حوزه اقتصادی است. کافی است رئیس جمهور صفحه 2 روزنامه کیهان نیم تای پایین که اخبار ویژه را منعکس می‌کند، بخواند. در این اخبار نقد دوستان خود را در روزنامه‌های اصلاح‌طلب در مورد بیکاری، مسکن، رکود اقتصادی، تورم و... ملاحظه فرمایند.
نقد اقتصادی دوستان به اصطلاح اصلاح‌طلب رئیس جمهور به عملکرد دولت اگر بیشتر از اصولگرایان نباشد، کمتر نیست. ناسزاگویی رئیس جمهور به منتقدین، آنها را هم در برمی‌گیرد. شأن سخنگوی ملت این نیست که دامنه بی مهری را حتی به دوستان خود توسعه دهد. از این مهم‌تر مردمی هستند که به هرحال زندگی در این نظام را پذیرفته‌اند و به هر دلیل در انتخابات همت آمدن به پای صندوق رای را ندارند اما جزء 80 میلیون جمعیت ایران هستند. این‌ها از کارکرد دولت ناراضی‌اند و چون ارگانی ندارند و عضو گروهی هم نیستند، این عدم رضایت خود را به گونه‌ای اعلام می‌کنند که ممکن است ناسزاگویی رئیس دولت و سخنگوی ملت آنها را هم در بربگیرد. این یک جفا در حق آنان است.
در یادداشت انبارلویی همچنین می‌خوانیم: رئیس جمهور، مخالف خود و دشمن ملت را باید در غرب به ویژه آمریکا جستجو کند. هیچ جناحی در داخل در صدد مخالفت و مبارزه با دولت نیست. غفلت از آمریکا و اروپا و دشمنی‌های پایان‌پذیر آنها، آقای روحانی را به این وادی کشانده است. قرار بود برجام، آفتاب تابان باشد و به همه جا نور بیفکند و همه مشکلات را حل کند، که نکرد. الان در دولت همه به این واقعیت اعتراف دارند که دستاورد برجام تقریباً هیچ بوده و دشمن «دبّه» کرده و ما را فریب داده است. لذا به فرموده
امام (ره) همه فریادها را باید بر سر آمریکا بکشیم. چرا رئیس جمهور در این فریاد، دولت، حاکمیت و مردم را همراهی نمی کند؟[8]
