درباره ما
مانیفست صراط
روزگار غریبی است. غریب از آن جهت که چیزهای بسیاری با هم جابه‌جا شده اند. فی‌المثل زنان این روزگار «مدرن» در آرزوی مرد شدن اند و خویشتن را محور و مقتدای خانواده می پندارند و بالعکس مردانش در آرزوی زن شدن زیرابرو بر می دارند و مو «مش» می کنند و سرخاب ، سفیداب می مالند!
به جای آنکه ملل زجر کشیده عالم مدعی برخورد با پدیده های خطرناکی چون تسلیحات اتمی باشند، دولتهای زورگویی که تنها استفاده کنندگان از این سلاحها علیه بی گناهان بوده اند، استفاده صلح آمیز دیگر کشورها از این تکنولوژی را منوط به جلب اعتماد و کسب رضایت خویش ساخته اند!
به جای آنکه حرمت و حق خالق بر مخلوقات محترم شمرده شده و توهین به ادیان توحیدی جرم تلقی شود، نه تنها چنین جساراتی در این دنیای معکوس، جرم نیست بلکه سالانه میلیاردها دلار برای هجو و وهن ادیان پول خرج می شود! اینهمه در حالی است که کسانی با شعار «آزادی بیان» از وهن ادیان حمایت می‌کنند که هرگونه انتقاد علمی به منشاء جنایات دنیای جدید – هولوکاست – را به بهانه توهین به صهیونیسم با چماق و سرکوب مواجه می‌کنند و این حقیقت وارونه‌ای‌است به نام «آزادی بیان»!
به جای آنکه حرمت و حق خالق بر مخلوقات محترم شمرده شده و توهین به ادیان توحیدی جرم تلقی شود، نه تنها چنین جساراتی در این دنیای معکوس، جرم نیست بلکه سالانه میلیاردها دلار برای هجو و وهن ادیان پول خرج می شود! اینهمه در حالی است که کسانی با شعار «آزادی بیان» از وهن ادیان حمایت می‌کنند که هرگونه انتقاد علمی به منشاء جنایات دنیای جدید – هولوکاست – را به بهانه توهین به صهیونیسم با چماق و سرکوب مواجه می‌کنند و این حقیقت وارونه‌ای‌است به نام «آزادی بیان»!
و از وارونگی های دنیای جدید «جنگ در پناه صلح» است! جنگ طلب ترین و خون‌ریزترین موجودات روی زمین که تاریخ گواهی می دهد چگونه با فشردن یک دکمه میلیونها زن و کودک بی گناه را از هستی ساقط کرده اند، در هنگامه خدعه، روبه‌صفتانه در لباس میش رفته‌اند و منادی صلح شده‌اند! صلحی نه برای صلح، بل صلحی برای جنگ! و از این فراتر؛ صلحی نه برای جنگ، که جنگی در پناه صلح!
«جنگ در پناه صلح» حکایت روزگار زوال ماشین جهنمی باطل است. حکایت روزگاری است که سلسله باطلی به دست جماعت اهل حق زمینگیر شده و در آستانه محو کامل از جغرافیای بشری است. حکایت رسیدن مالک‌های زمانه است، بر در خیمه معاویه‌های زمانه. و حکایت افراشته شدن قرآنهای قوم بی‌قرآن است بر فراز نیزه های شکسته و حکایت «اَحَسِبَ النّاسُ اَن یُترَکوا اَن یَقولوا آمنّا وهُم لایُفتَنون؟»(1)
... و در این میانه پناه‌گاه ستیزه‌جویان مدعی صلح، «رسانه» است. همان چیزی که در کتابهای آموزشی ذیل عنوانش نگاشته‌اند: «ابزار انتقال اطلاعات و اخبار عمومی». البته به دروغ! چه اینکه رسانه در حقیقت مدرنش چیزی فراتر از ابزار انتقال اخبار است. رسانه در پروژه «جنگ با عربده صلح» به هیچوجه آن ابزار خنثایی نیست که عمداً در کتب آموزشی ارتباطات برشمرده‌اند. «رسانه؛ توپخانه جنگهای مدرن است.» البته این هم از وارنگی‌های دنیای جدید است. خط آتش جنگهای بی‌پرده و عریان، جسمهای انسانها را می‌سوزاند و پاره پاره می‌کند و نابود می‌سازد، لکن در «جنگ با نعره صلح» این خط آتش، جسمها را نشانه نخواهد گرفت، بلکه توپخانه‌ی ستیزه جویان مدعی صلح، متوجه نابودی فکر و روح بشر است. و بی‌تردید این توپخانه همان رسانه‌ها هستند.
«جنگ در پناه صلح» حکایت روزگار زوال ماشین جهنمی باطل است. حکایت روزگاری است که سلسله باطلی به دست جماعت اهل حق زمینگیر شده و در آستانه محو کامل از جغرافیای بشری است. حکایت رسیدن مالک‌های زمانه است، بر در خیمه معاویه‌های زمانه. و حکایت افراشته شدن قرآنهای قوم بی‌قرآن است بر فراز نیزه های شکسته و حکایت «اَحَسِبَ النّاسُ اَن یُترَکوا اَن یَقولوا آمنّا وهُم لایُفتَنون؟»(1)
... و در این میانه پناه‌گاه ستیزه‌جویان مدعی صلح، «رسانه» است. همان چیزی که در کتابهای آموزشی ذیل عنوانش نگاشته‌اند: «ابزار انتقال اطلاعات و اخبار عمومی». البته به دروغ! چه اینکه رسانه در حقیقت مدرنش چیزی فراتر از ابزار انتقال اخبار است. رسانه در پروژه «جنگ با عربده صلح» به هیچوجه آن ابزار خنثایی نیست که عمداً در کتب آموزشی ارتباطات برشمرده‌اند. «رسانه؛ توپخانه جنگهای مدرن است.» البته این هم از وارنگی‌های دنیای جدید است. خط آتش جنگهای بی‌پرده و عریان، جسمهای انسانها را می‌سوزاند و پاره پاره می‌کند و نابود می‌سازد، لکن در «جنگ با نعره صلح» این خط آتش، جسمها را نشانه نخواهد گرفت، بلکه توپخانه‌ی ستیزه جویان مدعی صلح، متوجه نابودی فکر و روح بشر است. و بی‌تردید این توپخانه همان رسانه‌ها هستند.
در برابر ملتی که به واسطه اتصال به قدرتی مافوق کاردستی‌های تکنیکی بشر، بر میگ و فانتوم و تانک و زیردریایی و بمب شیمیایی و ... فائق آمده، می‌باید که به دنبال توپخانه‌ای جدید بود. توپخانه‌ای که اتصال به آن «قدرت مافوق» را نشانه گرفته است. اتصالی که اگر پاره شود آنوقت است که توپخانه مکانیکی تازه می‌تواند به عنوان حربه‌ای موثر وارد کارزار شده و قوم بی‌اتصال به آن قدرت مافوق را تارومار کند.
اما این توپخانه‌ی جنگ روانی مدرن را سوراخی است که واقف شدن بدان کلید شکست آن است؛ سوراخی به گشادی «خودآگاهی» نسبت به ماهیت حقیقی رسانه و کارکرد واقعی آن در عملیات روانی مدرن. و اگر می‌خواستیم «صراط» را در موجزترین بیان به تعریف کشیم چنین می‌نگاشتیم:
«صراط» رسانه ای است نه با تعاریف مصطلح از رسانه‌های مدرن و نه با کارکردهای معمول این رسانه ها. «صراط» تجلی عینی خودآگاهی نسبت به ماهیت رسانه های مدرن است. خودآگاهی‌ای که این رسانه نوظهور را مبدل به پاتکی در برابر تک توپخانه رسانهای دشمن خواهد ساخت. «صراط» رسانه ای است برای افشای اخبار پشت پرده حقیقت مدرنیته. کانون اهداف خبری «صراط» حوزه فرهنگ است، حوزه باورها و رفتارهای بشری. البته نه آنگونه که دیگران بدان وارد شده اند.
رویکرد خبری تحلیلی «صراط» به عنوان رسانهای حقیقتاً مستقل، چالش با رجال و جریاناتی است که انقلابی ذاتاً فرهنگی را پس از سی سال زمینگیر باورهای نامتعالی خویش ساخته‌اند. کسانی که در پی تکرار تجربیات تلخ پس از رحلت پیامبر اسلامند. کسانی که هر چند منتسب به انقلابند، لکن به سبب زیستن در بستر فرهنگ طاغوتی این دنیای مدرن، سالهاست که کج‌روی‌های خویش را به پای فرهنگ متعالی اسلام ناب محمدی (ص) نوشته‌اند. کسانی که بعضا با ریش و تسبیح، بعصاً در لباس مقدس رسول‌الله (ص) و البته بعضاً با کراوات و ریش اصطلاحاً شش تیغه به رغم عدم تجانس با روح انقلابی اسلام ناب، در طول سی ساله اخیر، خود را قیّم انقلاب شمرده و مقصر انحرافات آنند. غرب‌زدگان جاهلی که در عین وابستگی فکری و عملی به غرب، چنین وانمود می‌کنند که آخر انقلابند و صالح‌ترین رجال برای تصاحب مسندهای کلیدی نظام اسلامی! همانهایی که نگذاشتند آنجایی که به قول امام(ره) اگر اصلاح می‌شد مملکت اصلاح می‌شد، «اصلاح شود». همانهایی که نخواستند و نگذاشتند دانشگاه آن چیزی باشد که حضرت روح‌الله می‌خواست. همانهایی که جلوی بدل شدن دانشگاه به «کارخانه آدم‌سازی» را گرفتند. همانهایی که هنوز بال‌بال می‌زنند تا علوم انسانی اسلامی نشود، تا تابلوی پوسیده کانت و کنت و وبر و مارکس و دورکهایم و ماکیاول و پوپر و هیوم و آدام اسمیت و فروید و داروین و امثالهم همچنان به عنوان نمادهای «علم»، رودرروی «وحی» گردن‌فرازی کند.
«صراط» آمده است تا صداوسیما – این دانشگاه عمومی - را به چالش و نقد کشد؛ که با چه توجیهی دست به رواج هجو و لغو و اشرافیت و ... زده است. وکجاست آن نهیب های ولایی که برسر مسئولان این رسانه ملی کشیده شد و بدان وقعی نهاده نشد؟!...
اما این توپخانه‌ی جنگ روانی مدرن را سوراخی است که واقف شدن بدان کلید شکست آن است؛ سوراخی به گشادی «خودآگاهی» نسبت به ماهیت حقیقی رسانه و کارکرد واقعی آن در عملیات روانی مدرن. و اگر می‌خواستیم «صراط» را در موجزترین بیان به تعریف کشیم چنین می‌نگاشتیم:
«صراط» رسانه ای است نه با تعاریف مصطلح از رسانه‌های مدرن و نه با کارکردهای معمول این رسانه ها. «صراط» تجلی عینی خودآگاهی نسبت به ماهیت رسانه های مدرن است. خودآگاهی‌ای که این رسانه نوظهور را مبدل به پاتکی در برابر تک توپخانه رسانهای دشمن خواهد ساخت. «صراط» رسانه ای است برای افشای اخبار پشت پرده حقیقت مدرنیته. کانون اهداف خبری «صراط» حوزه فرهنگ است، حوزه باورها و رفتارهای بشری. البته نه آنگونه که دیگران بدان وارد شده اند.
رویکرد خبری تحلیلی «صراط» به عنوان رسانهای حقیقتاً مستقل، چالش با رجال و جریاناتی است که انقلابی ذاتاً فرهنگی را پس از سی سال زمینگیر باورهای نامتعالی خویش ساخته‌اند. کسانی که در پی تکرار تجربیات تلخ پس از رحلت پیامبر اسلامند. کسانی که هر چند منتسب به انقلابند، لکن به سبب زیستن در بستر فرهنگ طاغوتی این دنیای مدرن، سالهاست که کج‌روی‌های خویش را به پای فرهنگ متعالی اسلام ناب محمدی (ص) نوشته‌اند. کسانی که بعضا با ریش و تسبیح، بعصاً در لباس مقدس رسول‌الله (ص) و البته بعضاً با کراوات و ریش اصطلاحاً شش تیغه به رغم عدم تجانس با روح انقلابی اسلام ناب، در طول سی ساله اخیر، خود را قیّم انقلاب شمرده و مقصر انحرافات آنند. غرب‌زدگان جاهلی که در عین وابستگی فکری و عملی به غرب، چنین وانمود می‌کنند که آخر انقلابند و صالح‌ترین رجال برای تصاحب مسندهای کلیدی نظام اسلامی! همانهایی که نگذاشتند آنجایی که به قول امام(ره) اگر اصلاح می‌شد مملکت اصلاح می‌شد، «اصلاح شود». همانهایی که نخواستند و نگذاشتند دانشگاه آن چیزی باشد که حضرت روح‌الله می‌خواست. همانهایی که جلوی بدل شدن دانشگاه به «کارخانه آدم‌سازی» را گرفتند. همانهایی که هنوز بال‌بال می‌زنند تا علوم انسانی اسلامی نشود، تا تابلوی پوسیده کانت و کنت و وبر و مارکس و دورکهایم و ماکیاول و پوپر و هیوم و آدام اسمیت و فروید و داروین و امثالهم همچنان به عنوان نمادهای «علم»، رودرروی «وحی» گردن‌فرازی کند.
«صراط» آمده است تا صداوسیما – این دانشگاه عمومی - را به چالش و نقد کشد؛ که با چه توجیهی دست به رواج هجو و لغو و اشرافیت و ... زده است. وکجاست آن نهیب های ولایی که برسر مسئولان این رسانه ملی کشیده شد و بدان وقعی نهاده نشد؟!...
«صراط» آمده است تا اخبار سیاسی را از نگاه یک شهروند انقلابی، بدون کوچکترین وابستگی حزبی پوشش دهد. برای «صراط» تفاوتی میان چپ و راست نیست. گامهای «صراط» بر «صراط مستقیم» است. هرکه به آرمان های متعالی اسلام و امام و رهبری نزدیک‌تر، در چشم «صراط» عزیزتر.
استراتژی «صراط» پیوند با «انعمت علیهم» است و برائت از «مغضوب علیهم». کسانی که به لحاظ فکری و عملی سر در آخور آمریکا و سایر مستکبرین دارند و خواهان بازگشت به جاهلیت مغرب زمین‌اند، قطعاً هدف توپخانه رسانهای «صراط» خواهند بود. البته توپخانه ای نه به سان رسانه های مدرن، بل توپخانه ای با گلوله های اخلاق و تقوی. که تقوی در چشم «صراط» نه فقط تقوای پرهیز و حذر، بلکه تقوای هجوم و قهر نیز هست.
«صراط» رهرو روحانیت اصیل تشیع است و ایشان را بر سر می نهد، اما در همین حال با تمام وجود، روحانیت وابسته و به قول امام راحل (ره) «آخوندهای درباری» که در پی احیای اسلام آمریکایی‌اند، را هدف تعارض و تقابل رسانه ای خویش خواهد ساخت. آنها که از فرط سیری شکم خویش به سان زنان آبستن ساخته اند. همانها که وقتی خبرنگار سی‌ان‌ان می‌خواست از کمد لباسهایشان گزارش دهد، خبر از 18 عبا و قبای الوان داد و صاحب این شوکت اشراف مئابانه را «مردی با عبای شکلاتی» خواند! همانها که در لباس رسول‌الله دوستی دختر و پسر نامحرم را حلال کردند و پوشش نسوان را محدود به عدم برهنگی کامل کردند و رنگ و مدل و شکل لباس زنان را «آزاد» خواندند! همانها که کمر امام را شکستند و اکنون برای رسانه های سازمان سیا فتوا صادر می‌کنند. همانها که در لباس دیانت، مردم را دعوت به کودتا علیه تنها حکومت شیعه جهان کردند و البته با دهن کجی مردم مواجه شدند. همانها که منافقین کشته شده در حمله نافرجام به انبارهای مهمات نظامی را «شهید» خواندند! همانها که نظام اسلامی را متهم به فحشا کردند و هیچ سندی بر اثبات ادعایشان اقامه نکردند! همانها که پدرخواندگان کودتاچیان بدند. همانها که منافقانه شعار حرکت در خط امام می دهند و وقتی کسی به تاسی از امام شعار «مرگ بر اسراییل» سر می دهد در نظر این جماعت، گویی «مرگ» آنها را خواستار شده است! همانها که رسانه های وابسته به صهیونیسم جهانی با هزار لقب و تملق، «روحانیون نواندیش» و «دگراندیش» و «متمایل به غرب» و «خواهان رفرماسیون در اسلام انقلابی» و ... می‌خوانندشان.
استراتژی «صراط» پیوند با «انعمت علیهم» است و برائت از «مغضوب علیهم». کسانی که به لحاظ فکری و عملی سر در آخور آمریکا و سایر مستکبرین دارند و خواهان بازگشت به جاهلیت مغرب زمین‌اند، قطعاً هدف توپخانه رسانهای «صراط» خواهند بود. البته توپخانه ای نه به سان رسانه های مدرن، بل توپخانه ای با گلوله های اخلاق و تقوی. که تقوی در چشم «صراط» نه فقط تقوای پرهیز و حذر، بلکه تقوای هجوم و قهر نیز هست.
«صراط» رهرو روحانیت اصیل تشیع است و ایشان را بر سر می نهد، اما در همین حال با تمام وجود، روحانیت وابسته و به قول امام راحل (ره) «آخوندهای درباری» که در پی احیای اسلام آمریکایی‌اند، را هدف تعارض و تقابل رسانه ای خویش خواهد ساخت. آنها که از فرط سیری شکم خویش به سان زنان آبستن ساخته اند. همانها که وقتی خبرنگار سی‌ان‌ان می‌خواست از کمد لباسهایشان گزارش دهد، خبر از 18 عبا و قبای الوان داد و صاحب این شوکت اشراف مئابانه را «مردی با عبای شکلاتی» خواند! همانها که در لباس رسول‌الله دوستی دختر و پسر نامحرم را حلال کردند و پوشش نسوان را محدود به عدم برهنگی کامل کردند و رنگ و مدل و شکل لباس زنان را «آزاد» خواندند! همانها که کمر امام را شکستند و اکنون برای رسانه های سازمان سیا فتوا صادر می‌کنند. همانها که در لباس دیانت، مردم را دعوت به کودتا علیه تنها حکومت شیعه جهان کردند و البته با دهن کجی مردم مواجه شدند. همانها که منافقین کشته شده در حمله نافرجام به انبارهای مهمات نظامی را «شهید» خواندند! همانها که نظام اسلامی را متهم به فحشا کردند و هیچ سندی بر اثبات ادعایشان اقامه نکردند! همانها که پدرخواندگان کودتاچیان بدند. همانها که منافقانه شعار حرکت در خط امام می دهند و وقتی کسی به تاسی از امام شعار «مرگ بر اسراییل» سر می دهد در نظر این جماعت، گویی «مرگ» آنها را خواستار شده است! همانها که رسانه های وابسته به صهیونیسم جهانی با هزار لقب و تملق، «روحانیون نواندیش» و «دگراندیش» و «متمایل به غرب» و «خواهان رفرماسیون در اسلام انقلابی» و ... می‌خوانندشان.
«صراط» آمده است که همچون آحاد ملت پشتیبان ولایت فقیه باشد تا به این مملکت آسیبی نرسد. آمده است تا حقیقت وجودی دشمنان ولایت را به چشم عموم آورد. تا اخبار و اسرار نهان ایشان را افشا کند. تا انقلاب منحرف نگردد. تا راه امام فراموش نگردد و .... بیشتر از این را در «صراط» بخوانید.
پایگاه اطلاع رسانی صراط در تاریخ 91/10/5 به شماره ثبت 91/30320 از هیات نظارت بر مطبوعات مجوز دریافت کرده است .
مدیر مسئول: علی غفاریان
پایگاه اطلاع رسانی صراط در تاریخ 91/10/5 به شماره ثبت 91/30320 از هیات نظارت بر مطبوعات مجوز دریافت کرده است .
مدیر مسئول: علی غفاریان