مقام معظم رهبری در مورد پیوستن ایران به کنوانسیون‌های جهانی با رعایت منافع و مصالح ملی، دقت‌های ویژه‌ای را به دستگاه قانون‌گذاری کشور گوشزد کردند. در مورد "افایتیاف" مشخصا آن را موکول به فرآیند قانون‌گذاری در کشور کردند.
مجلس شورای اسلامی، شورای نگهبان و مجمع تشخیص مصلحت سه نهاد معتبر و مشروعی هستند که به موجب قانون اساسی زیرساخت اصلی قانون‌گذاری در کشور می‌باشند.
در مورد پیوستن به "افایتیاف" لوایحی از سوی دولت به مجلس رفته است و مسیر شورای نگهبان و مجمع تشخیص مصلحت را نیز طی خواهد کرد. جنجالی‌ترین لایحه مربوط به "سیافتی" یا لایحه الحاق ایران به کنوانسیون مقابله با تامین مالی تروریسم بود که در مجلس شورای اسلامی با ملاحظاتی به تصویب رسید. شورای نگهبان در روز تاریخی 13 آبان، روز مبارزه با استکبار جهانی با 20 ایراد شرعی و قانون اساسی آن را رد کرد.
مجلس فکر می‌کرد با اعلام تحفظ می‌تواند از مشکلات شرعی و قانون اساسی این لایحه عبور کند، اما دقت‌های کارشناسی مرکز پژوهش‌های مجلس و نهایتا 6 فقیه و 6 حقوقدان شورای نگهبان نشان می‌دهد که با اعلام حق تحفظ نمی‌توان مشکلات یادشده را حل کرد.
الحاق ایران به "افایتیاف" و پذیرش تعهدات یک‌سویه برخلاف اصل 77 قانون اساسی و نیز قاعده "نفی سبیل" بود، اما دولت برخلاف قانون به این معاهده پیوست و از 41 بند تعهدات "افایتیاف"، 37 بند آن را اجرا کرد. 4 بند آن که به زعم خود نیاز به مصوبه مجلس داشت، در قالب لوایحی ازجمله لایحه مبارزه با تامین مالی تروریسم "سیافتی" به مجلس داد که شورای نگهبان پس از بررسی‌های دقیق حقوقی و شرعی، آن را مغایر قانون اساسی و موازین اسلامی تشخیص داد.
"افایتیاف" در آخرین بیانیه خود شروط 9گانه‌ای را برای ایران تعیین کرده است و در اولین شرط آن تاکید می‌کند، جمهوری اسلامی باید تعریف "افایتیاف" از تروریسم و مصادیق آن را بپذیرد و در این مورد حق تحفظ ندارد.
ادعای موافقین "سیافتی" که در قطعنامه‌های سازمان ملل و لیست خزانه‌داری آمریکا نام هیچ نهاد و نیز مسئولان و سرداران ایرانی به عنوان تروریست وجود ندارد، یک دروغ آشکار است. کافی است با رجوع به پایگاه‌های اطلاع‌رسانی این دو، خلاف واقع بودن این ادعا ثابت شود.
با پذیرش "سیافتی" ایران باید بودجه سپاه، نیروی قدس، وزارت اطلاعات و وزارت دفاع را قطع و حساب‌های بانکی آنها را مسدود کند و با پذیرش این "خودتحریمی" تحت نظارت بازرسان "افایتیاف" درآید.
وقتی وزیر محترم خارجه در مجلس تاکید می‌کند؛ "نه من و نه رئیس‌جمهور نمی‌توانیم تضمین بدهیم که با پیوستن به لایحه "سیافتی" مشکلات مالی حل خواهد شد"، پس براساس چه منافع و مصالحی به این قرارداد تعهدآور و بدون خاصیت می‌پیوندیم.
محمدجواد ظریف می‌گوید؛ "برای اینکه جلوی بهانه آمریکا را بگیریم، باید بپیوندیم." بهانه چیست؟ بهانه عدم حمایت از تروریسم! اولا مگر بهانه‌های آمریکا تمامی دارد، ثانیا آنهاحمایت از حزب‌الله، حماس و مردم یمن را حمایت از تروریسم می‌دانند، اما در عوض خودشان را که مدافع منافقین تروریست هستند، مخالف تروریسم جلوه می‌دهند. آنها مدافع القاعده و داعش هستند که جهان اسلام را با ترور و وحشت، به آتش کشیده‌اند، اما می‌گویند؛ ما مخالف تروریسم هستیم!
انصافا باید از اقدام هوشمندانه، مستدل، قانونی، شرعی و شجاعانه شورای نگهبان تشکر کرد که جلوی یک "کاپیتولاسیون پولی و مالی" را گرفتند. چنین لوایحی را نمی‌شود در هیاهوی زنده‌باد، مرده‌باد پذیرفت یا رد کرد. کار کارشناسی دقیق می‌طلبد که به نظر می‌رسد در شورای نگهبان دقت‌های حقوقی و شرعی در این مورد به عمل آمده است.
موافقان لایحه خوب است در یک مناظره استدلال‌های خود را مطرح کنند تا در این مورد روشنگری شود. البته آنها با رای علنی خود در مجلس مخالفت کردند و گفتند رای باید مخفی باشد. این نشان می‌دهد خودشان هم از عواقب ننگین پذیرش چنین امری بیمناک هستند.
واکنش‌های موافقین لایحه در مورد نظر شورای نگهبان هم جالب است. برخی گفتند؛ رد لایحه، هدیه به ترامپ بود، پشت مردم را خالی کردند، گل به خودی بود، ملت را تحریم کردند!
نقد یا انتقاد با حقه بازی، وارونه‌نمایی، خلاف‌گویی و ادعاهای بی‌سند و مدرک فرق دارد. یک مرز‌بندی باید داشته باشند. اگر رد لایحه، هدیه به ترامپ بود چرا خزانه‌داری آمریکا اصرار دارد ایران به "افایتیاف" و بویژه "سیافتی" بپیوندد؟!
اگر رد لایحه "سیافتی" خالی کردن پشت مردم است، چرا هنوز لایحه به تصویب نرسیده، برخی بانک‌ها وقیحانه نامه نوشتند به نهادها و اشخاص حقیقی و حقوقی که در فهرست تحریم خزانه‌داری آمریکا و شورای امنیت سازمان ملل قرار دارند و گفته‌اند نمی‌توانیم به شما سرویس مالی بدهیم.
اگر گل به خودی بود، آقایان بیایند خودی و غیرخودی را تعریف کنند تا معلوم شود بالاخره آمریکا، خزانه‌داری این کشور خودی است یا غیرخودی. اگر رد لایحه، تحریم ملت است، آن هم در شرایطی که آمریکا بی‌بهانه و با بهانه، ملت ایران را علی‌رغم توافق برجام تحریم کرده و مدام زیرساخت‌های تحریم را محکم‌تر می‌کند و باکی هم از مجامع عمومی و حتی دولت‌های هم‌پیمان خود ندارد.
"افایتیاف" و بویژه "سیافتی" یکی از مبانی و مبادی تحکیم زیرساخت تحریم‌هاست. این را کسی که یک واحد حقوق هم نخوانده، می‌فهمد.
از 200 کشور جهان فقط 37 کشور عضو "افایتیاف" هستند و چرخ اقتصاد 160 کشور جهان بدون الحاق به "افایتیاف" می‌چرخد. چرا خلاف واقع می‌گویند همه پیوسته‌اند، ما هم باید بپیوندیم.
آمریکا رو به زوال و فروپاشی است. از هارت و پورت ترامپ نترسیم. ترامپ دیوانه است، اما احمق نیست. او از برجام خارج شد و هیچ به تعهد دولت آمریکا در این پیمان عمل نکرد چون مطمئن بود ایران از برجام خارج نمی‌شود و به تعهد خود عمل می‌کند، لذا هر روز به فهرست مطالبات خود در زمینه تروریسم، حقوق بشر، موشکی و... می‌افزاید.
دیپلمات‌های خوشبین ما و کسانی که مدعی بودند حقوقدان هستند، الان متوجه شده‌اند چرا با خوشبینی مفرط و خوش‌خیالی برجام را پذیرفتند و شروط مجلس، شورای عالی امنیت ملی و نیز رهبری را نادیده گرفتند. اینها باید برگردند و این بیراهه را ترک کنند.
حرکت در "افایتیاف"، "سیافتی" و... ادامه حرکت پر از ابهام و غلط برجام است. زهرجام، برجام را باید به حلقوم سردمداران آمریکا و غرب با مقاومت نظامی و اقتصادی ریخت نباید مولفه‌های قدرت ملی را با این گفت‌وگوهای بی‌حاصل و کنوانسیون‌های مشکوک، یکی پس از دیگری از دست دهیم.
