صراط: مذاکرات هسته‌ای ایران و گروه 1+5، بالاخص آمریکا، در حالی ادامه دارد که تا زمان دستیابی به "تفاهم سیاسی"، "توافق سیاسی"، و یا "توافق برای چارچوب سیاسی" در حدود یک ماه دیگر باقی است. در حالی که مقامات وزرات خارجه می‌گویند گفتگوها برای دستیابی به تفاهمی سیاسی "درباره چگونگی تداوم مذاکرات" در جریان است (جزئیات بیشتر)، در آن سو آمریکایی‌ها این مذاکرات را تلاش برای دستیابی به توافقی تا "ضرب‌الاجل 31 مارس" دانسته‌اند، امری که در صورت محقق نشدن آن ادامه مذاکرات را بی‌فایده می‌دانند.
اما تلاش‌های گسترده و فشرده‌ای که در روزهای اخیر در ژنو انجام می‌شود نشان می‌دهد که ماه مارس اهمیت زیادی برای مذاکرات داشته؛ شاید چیزی بیش از "تفاهم درباره چگونگی ادامه مذاکرات". هیأت‌ها با اضافه شدن چهرههایی جدید راهی ژنو شدند و مذاکرات بعدی نیز تنها به یک هفته بعد (11 بهمن) موکول شد تا ماه مارس به عنوان برهه‌ای حساس خودنمایی کند.
روزهای گذشته (جمعه تا دوشنبه) مذاکره کنندگان ایرانی و آمریکایی با افزوده شدن چهرههایی چون علی‌اکبر صالحی، رئیس سازمان انرژی هسته‌ای، حسین فریدون، برادر و دستیار ویژه رئیس‌جمهور و ارنست مونیز، وزیر انرژی آمریکا، در هتل پرزیدنت ویلسون ژنو به مذاکره با یکدیگر پرداختند. ظریف حضور صالحی را به دلیل جزئیات فنی و تخصصی مطروحه در مذاکرات ضروری دانسته و آمریکایی‌ها نیز می‌گویند پس از تصمیم صالحی برای حضور در ژنو آنها نیز مونیز را اعزام کردند.
در این مذاکرات نیز به مانند دوره‌های قبلی، بخش اعظمی از بحث‌ها به گفتگوهای بین دیپلمات‌های ایرانی و آمریکایی در سطوح وزراء، معاونین و کارشناسان، اختصاص یافت و یک نشست جامع بین ایران و گروه 1+5 با حضور معاونان و مدیران سیاسی برگزار شد.
روز گذشته (دوشنبه)، دیپلمات‌ها با رضایت نسبی این مذاکرات را ترک کردند. وزیر امور خارجه کشورمان می‌گوید: "ظرف سه روز گذشته گفتگوهای جدی، مفید و سازنده‌ای با کشورهای ١+٥، به ویژه با طرف آمریکایی که با وزرای خارجه و انرژی خود در این مذاکرات حضور یافته بود، داشتیم." یک مقام ارشد آمریکایی نیز در پایان این دور از مذاکرات اعلام کرد "که در این دور از مذاکرات هسته‌ای با ایران پیشرفت حاصل شده و به مسائلی پیچیده پرداخته شده است."
روز گذشته خبرگزاری آسوشیتدپرس نیز در خبری که صحت آن توسط هیچ مرجع رسمی تأیید نشده به توافقی احتمالی پرداخت که ظاهرا دیپلمات‌های ایرانی و آمریکا اکنون در حال شکل دادن به جزئیات آن هستند. در این گزارش مدت زمان توافق احتمالی تا 15 سال و تعداد سانتریفیوژ‌هایی که ایران می‌تواند در چرخه غنی‌سازی نگه دارد تا 6500 عدد قلمداد شده است. لغو تحریم‌ها نیز به صورت تدریجی خواهد بود.
علاوه بر سخنان متعارفی که دیپلمات‌ها در پایان هر مذاکره‌ای بیان می‌کنند و نیز ادعاهایی که معمولا توسط رسانه‌های غربی در بحبوحه مذاکرات مطرح می‌شود، عیان است که تلاش همه جانبه‌ای به کار گرفته شده تا در اواخر مارس به آنچه که سخنگوی وزارت امور خارجه "تفاهم سیاسی" خوانده است دست یافته شود. هنوز مشخص نیست که ماهیت و محتوای این "تفاهم سیاسی" دقیقا چیست و شاید اگر پیشرفت‌ها در مذاکرات ادامه یابند در نوروز 94 معنای دقیق این عبارت را متوجه خواهیم شد.
اما تلاش‌های گسترده و فشرده‌ای که در روزهای اخیر در ژنو انجام می‌شود نشان می‌دهد که ماه مارس اهمیت زیادی برای مذاکرات داشته؛ شاید چیزی بیش از "تفاهم درباره چگونگی ادامه مذاکرات". هیأت‌ها با اضافه شدن چهرههایی جدید راهی ژنو شدند و مذاکرات بعدی نیز تنها به یک هفته بعد (11 بهمن) موکول شد تا ماه مارس به عنوان برهه‌ای حساس خودنمایی کند.
روزهای گذشته (جمعه تا دوشنبه) مذاکره کنندگان ایرانی و آمریکایی با افزوده شدن چهرههایی چون علی‌اکبر صالحی، رئیس سازمان انرژی هسته‌ای، حسین فریدون، برادر و دستیار ویژه رئیس‌جمهور و ارنست مونیز، وزیر انرژی آمریکا، در هتل پرزیدنت ویلسون ژنو به مذاکره با یکدیگر پرداختند. ظریف حضور صالحی را به دلیل جزئیات فنی و تخصصی مطروحه در مذاکرات ضروری دانسته و آمریکایی‌ها نیز می‌گویند پس از تصمیم صالحی برای حضور در ژنو آنها نیز مونیز را اعزام کردند.
در این مذاکرات نیز به مانند دوره‌های قبلی، بخش اعظمی از بحث‌ها به گفتگوهای بین دیپلمات‌های ایرانی و آمریکایی در سطوح وزراء، معاونین و کارشناسان، اختصاص یافت و یک نشست جامع بین ایران و گروه 1+5 با حضور معاونان و مدیران سیاسی برگزار شد.
روز گذشته (دوشنبه)، دیپلمات‌ها با رضایت نسبی این مذاکرات را ترک کردند. وزیر امور خارجه کشورمان می‌گوید: "ظرف سه روز گذشته گفتگوهای جدی، مفید و سازنده‌ای با کشورهای ١+٥، به ویژه با طرف آمریکایی که با وزرای خارجه و انرژی خود در این مذاکرات حضور یافته بود، داشتیم." یک مقام ارشد آمریکایی نیز در پایان این دور از مذاکرات اعلام کرد "که در این دور از مذاکرات هسته‌ای با ایران پیشرفت حاصل شده و به مسائلی پیچیده پرداخته شده است."
روز گذشته خبرگزاری آسوشیتدپرس نیز در خبری که صحت آن توسط هیچ مرجع رسمی تأیید نشده به توافقی احتمالی پرداخت که ظاهرا دیپلمات‌های ایرانی و آمریکا اکنون در حال شکل دادن به جزئیات آن هستند. در این گزارش مدت زمان توافق احتمالی تا 15 سال و تعداد سانتریفیوژ‌هایی که ایران می‌تواند در چرخه غنی‌سازی نگه دارد تا 6500 عدد قلمداد شده است. لغو تحریم‌ها نیز به صورت تدریجی خواهد بود.
علاوه بر سخنان متعارفی که دیپلمات‌ها در پایان هر مذاکره‌ای بیان می‌کنند و نیز ادعاهایی که معمولا توسط رسانه‌های غربی در بحبوحه مذاکرات مطرح می‌شود، عیان است که تلاش همه جانبه‌ای به کار گرفته شده تا در اواخر مارس به آنچه که سخنگوی وزارت امور خارجه "تفاهم سیاسی" خوانده است دست یافته شود. هنوز مشخص نیست که ماهیت و محتوای این "تفاهم سیاسی" دقیقا چیست و شاید اگر پیشرفت‌ها در مذاکرات ادامه یابند در نوروز 94 معنای دقیق این عبارت را متوجه خواهیم شد.
