بازیگر سنگسار ثریا مهمان ویژه بی بی سی

به گزارش صراط، بخش فارسی بی بی سی مصاحبه ای با شهره آغداشلو بازیگر فیلم ضدایرانی–اسلامی به انجام رساند.

عنایت فانی که اجرای این برنامه را بر عهده داشت دیالوگ خود را با معرفی این بازیگر چنین شروع کرد: ساکن جهان است و تئاتر و سینما خانه اش، می خواست در زمینه روزنامه نگاری کار کند و فعال حقوق بشر باشد اما امروز در هالیوود برایش فرش قرمز پهن می کنند. در صحنه تئاتر تماشاگر را ساعت ها می خنداند ولی با نشان دادن تلخی سنگسار بر پرده سینما اشک او را هم در می آورد. دست بند سبزش نشان اعتراض به حکومت ایران است ولی تا چه حد هنرش بازتاب فکر معترض اوست؟

بعد از این مقدمه، آغداشلو از فانی و بی بی سی به خاطر دعوت از او تشکر کرد. به هر حال در این چند وقت اخیر کسی او را مورد مهر خود قرار نداده و سفارش کار مهمی هم دریافت نکرده، بهترین فرصت است تا خودی نشان دهد و به اصطلاح به حرف و حدیث ها پایان دهد. چرا که شایع شده بود دیگر کسی بخاطر اعتیاد شدیدش نقشی به او نمی دهد.

نخستین سوال مجری از وی چنین بود: از کار در غرب راضی هستید؟

پاسخ آغداشلو هم مثل سوال فانی کلیشه ای بود: "در هر جا کار کنم اگر آن کار معنی داشته باشد و به نحوی در خدمت جامعه باشد واقعا برایم فرقی نمی کند، من از روزی که ایران را ترک کردم همه هدفم این بود که به نحوی کمک کنم به افرادی از درون مملکت که نیاز به کمک دارند." 

البته  منظور خانم آغداشلو از "خدمت" خیلی روشن نیست! به هر حال ایشان از همان روزهای اوج انقلاب به خارج از کشور رفتند. آیا ایشان نمی دانند دشمنان در طول این سی و اندی سال هر آنچه در توان داشتند "حتی شهره آغداشلوها" را خرج کردند تا نظام و مردم به زانو درآورند ؟ آیا حضور ایشان در بی بی سی هم از حنس خدمت به مردم ایران است؟!

خانم آغداشلو در پاسخ سوال مجری بی بی سی که "چرا در اوج از ایران بیرون زدید؟" چنین پاسخ داد: "می دانستم نمی شود آنجا زندگی کرد، در همان روزهای اول، در یک راهپیمایی در بهارستان شرکت کردم که سرم شکست، [این به زمانی برمی گردد که] زنده یاد بختیار داشت نطق می کرد، نگذاشتند به سخنرانی ادامه دهد، از همانجا فهمیدم نمی شود کار کرد. آن هم با کسانی که حاضر نیستند انساندوستانه با هم بحث و جدل داشته باشند. با کسانی که حاضر نیستند مقررات را رعایت بکنند. یا کشته می شوم یا باعث کشته شدن کس دیگری می شوم. تصمیم گرفتم بیرون بیایم، در یک منطقه دمکراتیک عمل بکنم تا هم کارم بتواند مثمر ثمر قرار بگیرد و هم اینکه بتوانم زنده باشم و ادامه بدهم.

شاید مهمترین نکته این بخش از اظهارات خانم آغداشلو همان "زنده ماندن" ایشان باشد. در واقع همه دلایل قبل بهانه ایست برای نکته آخر.

با اینکه او از مخالفان خود انسان هایی بی منطق می سازد اما در ادامه فعالیت های ضدایرانی خود با یکی از منفورترین گروه های تروریستی جهان که دست شان به خود هزاران ایرانی آغشته است هم بازی می شود یعنی گروهک تروریستی منافقین، انتخابات سال 88 است و اکنون کاملا به هم رسیده اند و زیر یک چترند، از این گذشته اظهارات فوق از سوی آغداشلو به زمانی برمی گردد که هنوز مبارزات مردم و خون شهیدان کاملا به ثمر ننشسته، و اساسا انقلابی رخ نداده با این حال او به پیشداوری نشسته است، این همان نگاه او به اسلام و انقلاب اسلامی مردم است نگاهی که او را تا سنگسار ثریا سوق داده و اکنون نیز به یاری او در بی بی سی شتافته است.

آغداشلو دوست داشته تا با تحصیل در رشته روزنامه نگاری و علوم سیاسی به کارها و فعالیت هایش رنگ و روی کاملا سیاسی دهد اما شخصی به اسم "کاردان" که ظاهرا کارگردان بوده از او می خواهد تا به آرزویش در قالب هنر بازیگری جامعه عمل بپوشاند، خود وی در این باره به بی بی سی می گوید: "از ایران خارج شدم در یک رشته سیاسی تحصیل کردم تا بفهمم در مملکت چه می گذرد و چرا کشور به این وضع (رخداد انقلاب) افتاد! اما آقای کاردان با دادن یک نقش به من نشان داد با به تصویر کشیدن ناهنجاری در ایران می توانم بیشتر مثمر ثمر واقع شوم." حالا ثمره این تلاش ها شده است چند فیلم ضدایرانی- اسلامی مانند سنگسار ثریا و سریال 24 و همه در خدمت غرب علیه ایرانی که بسیار دوستش دارد!

در ادامه مصاحبه، خود وی چگونگی این مساله را بیشتر توضیح می دهد، آنجا که عنایت فانی مجری بی بی سی از او می پرسد: "شما فکر می کنید در لس آنجلس یا شهرهای بزرگ اروپایی به روی صحنه آوردن تئاتر عملا دارید به پروسه سیاسی و دموکراسی در ایران کمک می کنید؟ پاسخ آغداشلو چنین است: "ما همچنان داریم کار خود را می کنیم، ما مطمئنیم تغییر اتفاق می افتد! ما همه ابزار هستیم! (خطاب به خود و بی بی سی) همه مان دسته جمعی برای تغییرهای جزئی!"

آغداشلو و شیرین نشاط در حمایت از جنبش سبز

البته شهره آغداشلو در ادامه برای تائید حرف هایش در مورد تغییر و تاثیر گزاری بر فضای اجتماعی– سیاسی ایران شاهد هم می آورد: شما ببینید فیلم "سنگسار" پیرارسال ساخته شد و سال گذشته به نمایش درآمد، تا همین چند ماه پیش هرگز هیچ کس با وجود تمام سنگسارهایی که در ایران شده بود! جرات نکرده بود بیرون بیاید و بگوید من نمی خواهم مادرم سنگسار شود، من همچنان معتقدم فرزندان خانم سکینه آشتیانی یا فیلم سنگسار را دیده بودند و یا با ماجرای فیلم سنگسار ثریا آشنایی داشتند و می دانستند که امیدی هست (دست به دامن غرب شدن چنان که در فیلم سنگسار ثریا نوار ضبط شده را به یک خبرنگار فرانسوی می دهد و او آن را به دست جهانیان "غربی ها" می رساند) برای همین بیرون آمدند.

تبلیغ فیلم سنگسار ثریا میم

برخی اقدامات ضد ایرانی این بازیگر:

شهره آغداشلو علاوه بر بازی در فیلم های ضد ایرانی سنگسار ثریا میم و سریال ۲۴، پیشتر به روایتگری در مستند ایرانیوم (اسرائیل 2011 ) که توسط صندوق کلاریون برای اثبات تهدید هسته ای ایران ساخته شده پرداخته بود. "ایرانیوم" یعنی ایران + اورانیوم.

از جمله آثار وی كه سر و صداي زيادي در جهان كرد، «سريال 24» بود. داستان درباره چند تروريست اسلامي كه يكي از آنان ايراني است و بهروز نام دارد، بود. بازي آغداشلو در سريال 24 موجب شد تا شبكه هاي مختلف تلويزيوني آمريكا با وي مصاحبه هايي ترتيب دهند؛ زيرا پس از ماجراي 11 سپتامبر، تبليغات پيرامون مسأله تروريسم و اسلام، سوژه داغ رسانه هاي جهان بود و شهره آغداشلو با بي پروايي تمام در اكثر اين مصاحبه ها، ايرانيان و مسلمانان را به صراحت تروريست مي خواند.

مسلمانان بيدار جهان به ناچيز بودن اين بازيگر كاري نداشتند و با توجه به اهداف شومي كه تهيه كنندگان اين سريال داشتند به پخش آن از شبكه فاكس اعتراض كردند و اين اعتراض تا آنجا پيش رفت كه حتي راديو صداي آمريكا صداي معترضان ايراني را تحت پوشش خبري خود قرار داد و گفت: «نمايش چهره منفي از يك خانواده مسلمان در سريال «24» شبكه تلويزيوني فاكس صداي اعتراض گروه هاي مسلمان را بلند كرده است.»

آغداشلو خود با توجه به این اعتراض ها و طرح برخی سوال ها مبنی بر اینکه ممکن است تماشاگرها فکر کنند "همه مسلمان‌هائي که در آمريکا زندگي مي‌کنند تروريست هستند" به طور توجیه گونه می گوید: "بله متاسفانه، ولي چيزي که براي من خيلي عجيب بود اين است که چرا بايد يک فيلم با واقعيت مقايسه بشود. سريال تماما داستاني است و همه‌اش نوشته شده و فقط يک فيلم است و ربطي به واقعيت ندارد. در سريال تروريست ها نماينده هيچ قوم و مذهبي نشان داده نمي‌شوند و حتي مليت‌شان هم معلوم نيست، و اين تماشاگران هستند که آنها را مسلمان تصور مي‌کنند! ما مي‌دانيم که تعدادي تروريست در جهان وجود دارند ولي نمي‌دانيم چنين خانواده‌اي (در فیلم) وجود دارد. اين يک خانواده ايراني نيست، عرب هم نيست، خاورميانه‌اي هم نيست. ولي ضمنا فراموش نکنيم که درست است که همه مسلمانان تروريست نيستند، اما متاسفانه، همه تروريست‌ها مسلمان بودند.

اما چند سوال کوتاه:

او چندین سال است ساکن آمریکاست در سایت انگلیسی ویکی پدیا در معرفی وی نوشته است: "بازیگر ایرانی-آمریکایی سینما و تلویزیون است. حالا او دیگر متعلق به جامعه آمریکاست، از او می پرسیم: "چند فیلم علیه جامعه ایرانی ساخته ای، مثلا همین سنگسار ثریا که در آن حکمی را زیر سوال برده که با توجه به شرایط و احکام آن به ندرت هم اتفاق نمی افتد، برای مسائلی همچون مرگ شهروندان آمریکایی توسط سلاح گرم که "سالانه جان 30 هزار نفر را می گیرد و در پشت آن لابی های قدرتمند و سیاستمداران این کشور قرار گرفته اند"، کدامین قدم را برداشته ای؟ آیا غیر از این است که دولت آمریکا با آزاد گذاشتن فروش سلاح های گرم به طور غیر مستقیم جان شهروندان آن را می گیرد؟ درباره زنان این کشور که قربانیان تجاوزها و آزارهای جنسی اند به ایفای کدام نقش پرداخته ای؟

اما سکینه آشتیانی که آغداشلو افتخار دفاع از او را دارد و بی گناهش می خواند!، کیست؟

سکینه آشتیانی در سال 84 با هم دستی پسر عمه شوهرش؛ همسرش را به طرز فجیعی به قتل می رساند. آشتیانی متهم به مشارکت در قتل همسر و زنای محصنه (در زمان حیات و بعد از فوت شوهرش) است. وی پس از آنکه می فهمد شوهرش به روابط پنهانی او با چند مرد پی برده، منزل را خلوت و آماده قتل می کند، آشتیانی در یک حرکت غیر انسانی با آمپول شوهرش را بی هوش کرده و قاتل اصلی با چسباندن دو شاخه برق به گردن مقتول، او را به قتل می رساند. یکی از بستگان مقتول که صحنه قتل را دیده، می گوید: وقتی جنازه مقتول را در حمام دیدم شوکه شده بودم و گریه کردم، چرا که حمام پر از خون مقتول شده بود . صحنه وحشتناکی بود.  

چندی بعد که این مطلب رسانه ای گشت، تبدیل شد به یک معرکه سیاسی در دستان غرب تا با مانور گسترده رسانه ای بر روی آن، بهانه ای بتراشند علیه نقض بی سابقه حقوق بشر در ایران! این موضوع تا جایی برای غربی ها اهمیت یافت که یک روز را به یاد وی روز بین المللی این زن ایرانی نامیدند!

نقد سنگسار ثریا را در این چند لینک بخوانید:

http://sangsaresoraya.blogfa.com/post-5.aspx

http://www.tebyan.net/newindex.aspx?pid=112505

http://www.ayehayeentezar.com/thread20187.html

در ادامه بی بی سی بحث را به سمت وضعیت زنان در ایران پس از انقلاب و مقایسه آن با پیش از آن کشاند، عنایت فانی با این مقدمه که "مشکلات زنان ایرانی در 30 سال گذشته خیلی بدتر از آن چیزی بوده که در گذشته بود، در عین حال مبارزات آنها هم خیلی بیشتر بوده، از آغداشلو می پرسد: "فکر می کنید اینکه زنان ایرانی خیلی مبارزتر از گذشته شده اند چیست؟" و این بازیگر هم مانند رسانه پادشاهی انگلیس، تنها به طرح ادعاهای تکراری و کلیشه ای بسنده کرده و بدون ارائه حتی یک دلیل می گوید: "معمولا وقتی فشار باشد میل بیشتری برای مبارزه وجود دارد، هرچه به فنر بیشتر فشار بیاوری بیشتر پرتاپ می شود."

در میانه مصاحبه، بی بی سی یک سوال بزرگ پیش پای این بازیگر می گذارد، عنایت فانی از او می پرسد: "اگر در ایران می ماندید سرنوشت تان به کجا کشیده می شد؟ فکر می کنید بازیگری را رها می کردید؟ بسیاری برخلاف شما ماندند و اتفاقا بازیگر موفقی شدند. شما هم اگر می ماندید موفق می شدید؟"

اما پاسخ آغداشلو از آنجا که می دانست با انقلاب مردمی ایران دیگر جایی برای هرزه گی های امثال او به نام آزادی و هنر وجود ندارد، کاملا مشخص است، بنابراین در قالب یک توهین محترمانه به بازیگران موفق در ایران، پاسخ می دهد: "در ایران پس از انقلاب من به جایی نمی رسیدم، من متاسفانه مشکل دارم با کسی که منطق ندارد، البته سر تعظیم مقابل بازیگرانی فرود می آورم که اگر در خارج بودند برنده اسکار می شدند و چطور با دست و دهان بسته حرفشان را می زنند."

ظاهرا در نگاه افردی مانند "شهره آغداشلو یا همان پری وزیری تبار" تنها جشنواره های خارجی که هیچ شائبه ای در برخی انتخاب های سیاسی آنها وجود ندارد ملاک سنجش موفقیت هنرمندان است.

در ادامه مجری "شبکه انگلیسی بی بی سی فارسی" با به میان کشیدن بحث جنبش سبز و نقش شهره آغداشلو در آن، از وی پرسید که شما هنگام دریافت جایزه امی برای بازی در خانه صدام "دستبند سبز" زده بودید آیا خود را بخشی از "جنبش سبز" می دانید؟ و آغداشلو که خود را از قبل آماده پاسخ به چنین سوالی کرده بود با ژستی وطن دوستانه گفت: من خود را جزئی از بچه های ایران می دانم، هر رنگی را که علم کنند زیر آن رنگ می ایستم.

عَلَمی که وی از آن یاد می کند همانی است که در فتنه 88 از سلطنت طلب و منافقین، مارکسیست ها، لیبرال ها گرفته تا آمریکا و اسرائیل زیر آن هم قسم شده بودند انقلاب مردم ایران را سرنگون کنند.

در کمی مانده به آخر مصاحبه، عنایت فانی مجری بی بی سی با طرح موضوع اقبال مردم به هنرمندان، در عباراتی توهین آمیز به مردم گفت: خانم آغداشلو شما به سطحی از بازیگری رسیده اید که هالیوود به رسمیت شناخته، اولین زن در خاورمیانه و ایران هستید که جایزه امی را برده اید، طبعا ایرانی ها خیلی به شما می نازند که یک ایرانی به اینجاها رسیده، وقتی با چنین احساساتی مواجه می شوید تا چه اندازه فکر می کنید این کار نتیجه نوعی کمبود در آنهاست؟

در بخش پایانی بازیگر فیلم سنگسار ثریا به ماجرای مخالفت پدر با هنرپیشه شدنش اشاره می کند او که نام شهرتش وزیری تبار بوده می گوید پدرم ضمن آنکه راضی نبود بازیگر شوم نمی خواست از شهرتش برای نام هنری ام بهره ببرم بنابراین باید ابتدا ازدواج می کردم و بعد بازیگر می شدم.

او اکنون همسر هوشنگ توزیع (یک فرد بهائی) است، اما از شهرت شوهر اولش استفاده می کند یعنی آغداشلو، همین مساله زمینه ای می شود برای سوال آخر بی بی سی.

آغداشلو و هوشنگ توزیع شوهر بهائی اش

اما پاسخ وی به این سوال هم با توهین به زنان خانه دار همراه می شود: هنگام ازدواج با آقای هوشنگ توزیع هم به او گفتم من کارم را مدیون آقای آغداشلو (همسر اولش) هستم، اگر ایشون اجازه نداده بودند بازیگر شوم الان ایران بودم و چهار تا بچه داشتم و باید غذا می پختم البته این کار را نیز دوست دارم!