با این حال موزازائورها، گردن بلند پلسیوسائورها را که گفته می شود ساکنان دریاچه لاچ نس بوده اند، نداشته اند.
این هیولای دریایی جدید کشف شده "پانونیاسائورو" نام گرفته، نخستین عضو از خانواده موزازائور است که کل زندگی اش را در آبهای شیرین سپری می کرده است.
ماکادی دیرین شناس موزه تاریخ ملی مجارستان می گوید: شواهدی به دست آمده که نشان می دهد مانند برخی از نهنگ ها، موزازائورها نیز کاملا به محیط آبی سازگار شده بودند.
این هیولا در هنگام تخلیه زباله ها از یک معدن زغال سنگ در غرب مجارستان کشف شد. دانشمندان هزاران فسیل متعلق به چندین "پانونیاسائورو" را با طول های مختلف یک متر تا چهار متر یافت کردند.
تصویر شبیه سازی شده
فسیل های کوچکتر که متعلق به موزازائورهای جوان تر هستند یک کشف نادر محسوب می شوند.
کشف چندین مورد از این موجودات دریایی در یک منطقه نشان می دهد که این هیولاها ساکنان آب شیرین بوده اند و آنها تمام مراحل چرخه زندگی خود را در همین منطقه سپری می کردند.
در طول دوره کرتاسه پسین یعنی دوره زندگی "پانونیاسائورو" ها، این منطقه بخشی از زنجیره جزایر گرمسیری است که در میانه مسیر عظیم آب شیرین موسوم به "راه دریایی" واقع بوده که آفریقا و جنوب اروپا را از هم جدا می کرده است.
این موجود دریایی در رودخانه های آب شیرینی ساکن بوده است که جزایر را قطع می کرده و به راه دریایی راه می یافته است.
این رودخانه ها محل سکونت ماهی ها، دوزیستان، لاک پشت، سوسمار، تمساح و دایناسورها بوده است که بقایای همه آنها در این معدن یافت شده است.
"پانونیاسائوروها با این اندازه بزرگ احتمالا درنده های مهمی در اکوسیستم آن زمان بوده اند.
دندانهای کوچک و تیز این هیولا حاکی از آن است که احتمالا از سوسمار و دوزیستان تغذیه می کرده است.
برخلاف دیگر موزازائورهای دریایی که با استفاده از باله های بزرگ خود شنا می کرده اند،"پانونیاسائوروها پاهای کوچکی داشتند که گاهی اوقات برای بالا رفتن از خشکی مفید واقع می شده است. احتمالا این موجود دوزیست خوبی بوده است.
پژوهشگران مجارستانی می گویند: شک داریم این موجود باستانی مانند کوروکودیل های امروز رفتار می کرده است. آنها بخش عمده ای از زمان را در آب می گذرانده اند اما خزیدن از رودخانه ای به رودخانه دیگر در زمان خشک شدن رودخانه ها و حتی حمام آفتاب گرفتن و تعدیل دمای بدن، مشکلی برای او به وجود نمی آورده است.
