استادی که حیف بود شهید نشود

به گزارش صراط، مجید شهریاری، فیزیکدان و دانشمند هسته‌ای، به واقع استاد شهید بود و مرگی به جز شهادت برازنده‌اش نبود زیرا او اسطوره اخلاق و یک مسلمان تمام عیار بود. چرا که نه دانش فراوان و نه حتی جایگاه استادی و ارتقای درجات علمی در علم هسته‌ای نتوانست تواضع را از او بگیرد.

استاد؛ علم را نردبان ترقی برای پیشرفت‌های فردی نمی‌دانست، او از علمش برای بزرگی نام وطن بهره برد و علم و معنویت را در کنار یکدیگر معنا کرد، به همین دلیل برای این‌چنین فردی مرگی جز شهادت برازنده نبود و در مقام وی همین بس که به او می‌گویند: «استاد شهید».

*شهریاری بنای زندگی‌اش را بر پایه علم و معنویت قرار داد

استاد شهید مجید شهریاری، استاد دانشگاه شهید بهشتی، فیزیکدان و دانشمند هسته‌ای متولد سال 1345 در زنجان بود.

او تحصیلات ابتدایی و دبیرستان را در زنجان، دوره کارشناسی را در رشته مهندسی الکترونیک در دانشگاه صنعتی امیرکبیر ( از سال 1363 تا سال 1368 )، دوره کارشناسی ارشد را در رشته مهندسی هسته‌ای در دانشگاه صنعتی شریف ( از سال 1369 تا سال 1371) و دوره دکتری در رشته مهندسی هسته‌ای را در دانشگاه امیرکبیر از سال 1372 تا 1377 ) گذارند و می‌توان گفت این استاد فرزانه تمام تحصیلات خود را در کشور جمهوری اسلامی ایران گذراند.

او بسان بزرگان گمنام زیست و بسیاری از مردم ایران و حتی جهان این دانشمند بزرگ را پس از شهادتش شناختند.

هر چند که پیش از شهادت نیز آنها که با علم هسته‌ای آشنا بودند دانشمند بزرگ این علم را می‌شناختند و می‌دانستند که غنی سازی 20 درصد اورانیوم و بسیاری پیشرفت‌های علمی ایران در علوم هسته‌ای مدیون تلاش‌های اوست و اگر نباشد، از سرعت این پیشرفت‌ها کاسته می‌شود و همین امر هم باعث شد تا در پی حذف او از جامعه علمی ایران برآمدند.

ولی زهی خیال باطل که ایران یک دانشمند هسته‌ای و یک شهریاری ندارد و تمام دانشمندان ما با قدرت ایمان به خدا قدم در مسیر شهریاری می‌گذارند.

شهید شهریاری دانشمندی بی‌نظیر و معلمی فرزانه بود که هشتم آذر سال گذشته توسط دشمنان اسلام که چشم دیدن پیشرفت کشور را نداشتند به شهادت رسید.

وی عضو انجمن هسته‌ای ایران، مدیر گروه کاربرد پرتوها، عضو شورای آزمایشگاه مرکزی دانشگاه، عضو شورای فناوری دانشگاه، عضو کمیته تخصصی فنی و مهندسی هیئت ممیزه، مشاور جمهوری اسلامی ایران در پروژه و برگزار کننده چهار کمیته علمی و کارگاه آموزشی بود.

* لقب استاد شهید برازنده اوست که علم و معنویت را با هم درآمیخت

فرید شهریاری، برادر مجید شهریاری، همراه بودن علم و معنویت در کنار یکدیگر را عامل پیشرفت برادر شهیدش می‌داند و به فارس، می‌گوید: برادرم از زمان کودکی اشتیاق زیادی به مسائل معنوی داشت و همواره در کنار تلاش‌های علمی شیفته معنویت و ائمه بود.

وی می‌افزاید: وی بخلی در یاد دادن علمش به دیگران نداشت و تدریس را زکات علم می‌دانست و همین معنویت در کنار علم، او را به موفقیت رساند.

برادر شهید شهریاری می‌گوید: در زمان کنکور با اینکه آن زمان هیچ کلاس آموزشی نبود خودش درس خواند و با اتکا به خداوند به رتبه دوم کنکور رسید و حتی در زمان جنگ به دوستانش هم کمک درسی می‌کرد و آن را زکات علمش می‌دانست.

وی با اشاره به همزمانی مراسم سالگرد شهید شهریاری با ایام محرم می‌گوید: دکتر در ایام محرم از خود بیخود می‌شد و به طور کلی هر جا نام امام حسین (ع) را می‌شنید، بدون توجه به مکان و زمان و مقام خود، حالت حزن و اندوهش نمایان می‌شد؛ زیرا شیفتگی و علاقه به ائمه در ذاتش بود.

برادر شهید شهریاری پشتکار قوی را نیز به عنوان یکی دیگر از خصوصیات شهید نام می‌برد و می‌گوید: دکتر تا زمانی که در کاری به نتیجه نمی‌رسید، دست‌بردار نبود و همواره در وهله اول به خدا اتکا می‌کرد.

وی تربیت خانوادگی را نیز از عوامل مؤثر در پرورش این گونه انسان‌ها می‌داند و می‌افزاید: خانواده در انسان سازی بسیار مؤثر است؛ زیرا لقمه حلال در آینده فرزندان نقش بسزایی دارد.

برادر شهیدشهریاری می‌گوید: دکتر شهریاری با هدف، راهش را انتخاب کرد و در راه هدفش جان داد و با اینکه در آن زمان صحبت از انرژی هسته‌ای نبود، ولی وی با هدف پیش رفت تا به جای بزرگی برسد که زحماتش هم بی نتیجه نماند؛ بنابراین مرگی جز شهادت برازنده او نبود.

* حیف بود جز شهادت نصیب شهریاری شود

فرهودی، رئیس دانشکده علوم دانشگاه شهید بهشتی نیز که زمانی همکار شهید شهریاری بوده، می‌گوید: دکتر شهریاری شخصیتی منحصر به فرد با توانایی علمی و تقوای بسیار بود که حیف بود جز شهادت نصیب این استاد شود.

وی می‌افزاید: هر فردی نمی‌تواند به مقام شهادت برسد؛ زیرا برای شهادت باید پتانسیل‌هایی داشته باشد که دکتر داشت.

وی می‌گوید: شهریاری سعی می‌کرد ساده و به حق کار کند و بیشتر برای کشور و اعتقادش عمل می‌کرد.

* استاد ابایی در تدریس نداشت

کمالی، عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی و شاگرد شهید شهریاری نیز می‌گوید: استاد هرگز ابایی و بخلی در دادن اطلاعات و آموزش نداشت و شبانه روزی با ما کار می‌کرد، حتی گاهی نیمه‌های شب برای پرسیدن سؤالات از او با وی تماس می‌گرفتیم.

وی می‌افزاید: کلاس‌های استاد شهریاری بسیار شلوغ بود و معمولاً بالای 100 نفر جمعیت داشت زیرا استاد خوب فهمیده بود، خوب ارائه می‌داد و بلد بود، خوش اخلاق بود، خنده رو بود و ابایی از درس دادن نداشت.

عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی می‌گوید: استاد حتی بین ساعات درسی نیز به استراحت نمی‌رفت و مشغول رفع اشکال بود. خوب درس می‌داد، سؤالات منطقی و مفهومی می‌پرسید و نمره دادنش منطقی بود.

* شهادت دکتر به خاطر تزکیه نفس وی بوده، نه آن مدارج علمی

بهجت قاسمی، همسر شهید شهریاری نیز که در دانشگاه همکار وی بود نیز همراه بودن علم و معنویت را در کنار یکدیگر عامل موفقیت دکتر می‌داند و می‌گوید: نماز شب وی به راه بود و حتی شب عروسی هم سجاده نماز شبش جمع نشد.

وی می‌گوید: دکتر شهریاری سرپرستی مالی چند خانواده را برعهده داشت و مطمئنم تعداد دیگری هم تحت سرپرستی او بوده اند که ما از آن بی اطلاع هستیم .

وی می‌گوید: شهادت دکتر به خاطر تزکیه نفس وی بود، نه آن مدارج علمی. شهریاری شهید شد؛ زیرا مرگی جز شهادت برازنده وی نبود.

همسر استاد شهریاری با تشکر از فرد فرد ملت فهیمده و شهید پرور ایران می‌گوید: از اینکه خون شهید ما برای عزت و افتخار ایران و هموطنان ریخته شده افتخار می‌کنم البته همه ملت ایران می‌دانند که امریکا و اسرائیل با پیشرفت‌های ایران در همه زمینه‌های علمی و غیر علمی مخالفند.

وی ادامه داد: بعد از شهادت دکتر علی محمدی به ما هم تذکر داده بودند که مراقب باشیم و ما هم جدی گرفته بودیم اما می‌گفتیم هر چه خدا بخواهد می‌شود حتی برخی اوقات در جمع دوستان خانوادگی شوخی می‌کردیم که این بار شهادت نوبت همسر شماست یا من. در مجموع دوری مجید خیلی برای من و فرزندانمان سخت است. البته فقدان مجید برای جامعه علمی هم دشوار است. اما مطمئنم که راه مجید ادامه پیدا خواهد کرد.

همسر شهید شهریاری می‌افزاید: مجید واقعاً آماده شهادت بود چون وقتی زندگی این مرد را مرور می‌کنم می‌بینم رویه مجید در زندگی هیچ سرانجامی جز شهادت نداشت.

و سرانجام این دانشمند فرزانه و استاد فیزیک هسته‌ای دانشگاه شهید بهشتی ایران 8 آذر 1389 در تهران توسط رژیم صهیونیستی و باهمکاری اطلاعاتی منافقین در یک عملیات تروریستی به درجه رفیع شهادت نائل شد.