به گزارش صراط به نقل از رويترز، شوراي امنيت که ۱۵ عضو
دارد، روز جمعه (۱۴ مهر) با انتشار بيانيه‌اي حملاتي را که منجر به کشته
شدن ۴۸ نفر و زخمي شدن بيش از ۱۰۰ نفر در شهر حلب شد، محکوم کرد.
در بيانيه شوراي امنيت که توسط گرت روزنتال، رئيس اين شورا خوانده شد، آمده است: «اعضاي شوراي امنيت در شديدترين لحن حملات تروريستي ۳ اکتبر (۱۲ مهر) در شهر حلب را که چندين کشته و همچنين بيش از ۱۰۰ زخمي بر جاي گذاشت، محکوم مي‌کند. حملاتي که گروه جبهه النصره مرتبط با القاعده مسئوليت آن را پذيرفت.»
سازمان ملل همچنين در اين بيانيه «مراتب همدردي عميق و تسليت خود را به خانواده قربانيان اين اقدامات قبيحانه عليه مردم سوريه» ابراز کرد.
شبکه پرس تي‌وي با رندي شرت، عضو سازمان منزلت، حقوق بشر و صلح مصاحبه کرده است که متن آن در زير مي‌آيد:
پرس تي‌وي: دکتر شرت، براي اولين بار شاهد اين بوديم که شوراي امنيت سازمان ملل اين بمباران‌هاي تروريستي را در سوريه محکوم کرد. قبل از هرچيز سوال اين است که چرا اين اقدام انقدر دير صورت گرفت و اين‌که تا چد حدي ما مي‌توانيم از سازمان ملل انتظار داشته باشيم؟
شرت: خوب اين من را به ياد کشتار جمعي سياه پوستان ليبيايي در اين کشور انداخت. زماني که آن‌ها با استفاده از همين بازيگران در حال نابودي ليبي بودند. به محض اين‌که آن‌ها برنامه ريزي کردند که جامعه ليبي را از هم بپاشند، اجازه دادند که حقايقي هم درز کند.
اکنون دير است. من کنجکاو هستم که بدانم شوراي امنيت که خود به غير از دو عضو آن که مخالف جنگ سوريه هستند، غيرقابل کنترل است، چگونه خود را کنترل مي‌کند؟ چگونه خود را تحت نظم و ترتيب در مي‌آورند؟
آن‌ها مقصر هستند. اين امر نبايد رخ دهد. منظورم فقط تروريسم نيست. هرگز نبايد چيزي عليه سوريه رخ مي‌داد. هر چيزي که در سوريه رخ مي‌دهد از خارج عليه ملت اين کشور تحميل شده است.
شايد مخالفاني در سوريه باشند اما اين جنگ....کشورهاي امريکا، انگليس، فرانسه، قطر و عربستان سعودي در ترکيه که با سوريه هم مرز است اين ناآرامي را هدايت مي‌کنند. بيانيه سازمان ملل مانند اين است که به فردي که سوختگي درجه سه دارد، يک استکان آب داده شود.
احتمالا آن‌ها اجازه دادند که اين امر رخ دهد تا بعدا خواستار ايجاد منطقه پرواز ممنوع شوند. شما چيزي مي‌دهيد و در مقابل چيزي مي‌گيريد. اين چيزي است که من به آن مشکوکم.
پرس تي‌وي: نخست وزير ترکيه اخيرا گفته است ملت وي در حالي که خواستار صلح است بايد با سوريه وارد جنگ شود. سوال اين است که در صورت وقوع جنگ بين دو کشور، تبعات آن چه خواهد بود و ناتو تا چه حد در آن نقش ايفا خواهد کرد؟
شرت: خب ناتو لزوما در چنين جنگي نقش خواهد داشت زيرا ترکيه عضو ناتو است. ترک‌ها تبديل به سگ دست آموز ناتو در آسياي مرکزي شده‌اند.
آن‌ها به سختي در تلاش هستند تا ترکيه را به روياي مصطفي کمال براي اين کشور مبني بر حذف ترکيه از آسيا و خاورميانه و تبديل کردن آن به يک کشور سفيد پوست، برسانند.
چيزي که من مي‌خواهم بگويم اين است که اگر ترکيه وارد اين جنگ شود، يعني اگر انقدر احمق باشند و اردوغان اجازه دهد اوباما و کمرون وي را اغفال کنند که مي‌تواند با نابودي يک همسايه تبديل به رهبري بزرگ شود، کشور خود وي با جنگي داخلي روبرو خواهد شد و اين مسئله دو مشکل را حل مي‌کند. بدین ترتیب غرب مي‌تواند سوريه را نابود کند و در عين حال زماني که ترکيه از داخل دچار مشکل شود، آن‌ها مي‌توانند از دست ترک‌ها نيز راحت شوند و به آن‌ها اجازه ندهند که کشورشان بخشي از اروپا آن طور که ترک‌ها مي‌خواهند، شود زيرا اين کشور درگير جنگ خواهد بود.
شما فکر مي‌کنيد افرادي به ميزان نژادپرستي اروپايي‌ها که با مشکلات اقتصادي نيز روبرو هستند، مي‌خواهند ميليون‌ها پناهنده ترک وارد اين قاره شوند زيرا بخشي از اتحاديه اروپا هستند؟ آن‌ها چنين چيزي نمي‌خواهند. آن‌ها نمي‌خواهند که ترک‌ها در کشورهايي مانند آلمان و ديگر کشورهاي اروپايي باشند.
من در آلمان بوده‌ام. مردم اين کشور از مردم ديگر کشورهاي اروپا که سفيد پوست نيستند، نفرت دارند. آن‌ها حتي مردم اروپاي شرقي را دوست ندارند.
بنابر اين اساسا اين روشي براي نابودي ترکيه است تا از تبديل شدن آن به قدرتي که مي‌تواند با همسايگان مسلمان خود متحد شود، جلوگيري کنند.
آن‌ها بايد از تظاهر به توانايي در پيوستن به اتحاديه اروپا دست بردارند. آن‌ها به اين اتحاديه تعلق ندارند و بهايي که خواهند پرداخت از دست دادن همه پيشرفت‌هايشان است. تمام چيزهايي را که از زمان تبديل شدن نظام پادشاهي اين کشور به يک نظام پارلماني توسط ترک‌هاي جوان به دست آوردند، از دست خواهند داد.
در بيانيه شوراي امنيت که توسط گرت روزنتال، رئيس اين شورا خوانده شد، آمده است: «اعضاي شوراي امنيت در شديدترين لحن حملات تروريستي ۳ اکتبر (۱۲ مهر) در شهر حلب را که چندين کشته و همچنين بيش از ۱۰۰ زخمي بر جاي گذاشت، محکوم مي‌کند. حملاتي که گروه جبهه النصره مرتبط با القاعده مسئوليت آن را پذيرفت.»
سازمان ملل همچنين در اين بيانيه «مراتب همدردي عميق و تسليت خود را به خانواده قربانيان اين اقدامات قبيحانه عليه مردم سوريه» ابراز کرد.
شبکه پرس تي‌وي با رندي شرت، عضو سازمان منزلت، حقوق بشر و صلح مصاحبه کرده است که متن آن در زير مي‌آيد:
پرس تي‌وي: دکتر شرت، براي اولين بار شاهد اين بوديم که شوراي امنيت سازمان ملل اين بمباران‌هاي تروريستي را در سوريه محکوم کرد. قبل از هرچيز سوال اين است که چرا اين اقدام انقدر دير صورت گرفت و اين‌که تا چد حدي ما مي‌توانيم از سازمان ملل انتظار داشته باشيم؟
شرت: خوب اين من را به ياد کشتار جمعي سياه پوستان ليبيايي در اين کشور انداخت. زماني که آن‌ها با استفاده از همين بازيگران در حال نابودي ليبي بودند. به محض اين‌که آن‌ها برنامه ريزي کردند که جامعه ليبي را از هم بپاشند، اجازه دادند که حقايقي هم درز کند.
اکنون دير است. من کنجکاو هستم که بدانم شوراي امنيت که خود به غير از دو عضو آن که مخالف جنگ سوريه هستند، غيرقابل کنترل است، چگونه خود را کنترل مي‌کند؟ چگونه خود را تحت نظم و ترتيب در مي‌آورند؟
آن‌ها مقصر هستند. اين امر نبايد رخ دهد. منظورم فقط تروريسم نيست. هرگز نبايد چيزي عليه سوريه رخ مي‌داد. هر چيزي که در سوريه رخ مي‌دهد از خارج عليه ملت اين کشور تحميل شده است.
شايد مخالفاني در سوريه باشند اما اين جنگ....کشورهاي امريکا، انگليس، فرانسه، قطر و عربستان سعودي در ترکيه که با سوريه هم مرز است اين ناآرامي را هدايت مي‌کنند. بيانيه سازمان ملل مانند اين است که به فردي که سوختگي درجه سه دارد، يک استکان آب داده شود.
احتمالا آن‌ها اجازه دادند که اين امر رخ دهد تا بعدا خواستار ايجاد منطقه پرواز ممنوع شوند. شما چيزي مي‌دهيد و در مقابل چيزي مي‌گيريد. اين چيزي است که من به آن مشکوکم.
پرس تي‌وي: نخست وزير ترکيه اخيرا گفته است ملت وي در حالي که خواستار صلح است بايد با سوريه وارد جنگ شود. سوال اين است که در صورت وقوع جنگ بين دو کشور، تبعات آن چه خواهد بود و ناتو تا چه حد در آن نقش ايفا خواهد کرد؟
شرت: خب ناتو لزوما در چنين جنگي نقش خواهد داشت زيرا ترکيه عضو ناتو است. ترک‌ها تبديل به سگ دست آموز ناتو در آسياي مرکزي شده‌اند.
آن‌ها به سختي در تلاش هستند تا ترکيه را به روياي مصطفي کمال براي اين کشور مبني بر حذف ترکيه از آسيا و خاورميانه و تبديل کردن آن به يک کشور سفيد پوست، برسانند.
چيزي که من مي‌خواهم بگويم اين است که اگر ترکيه وارد اين جنگ شود، يعني اگر انقدر احمق باشند و اردوغان اجازه دهد اوباما و کمرون وي را اغفال کنند که مي‌تواند با نابودي يک همسايه تبديل به رهبري بزرگ شود، کشور خود وي با جنگي داخلي روبرو خواهد شد و اين مسئله دو مشکل را حل مي‌کند. بدین ترتیب غرب مي‌تواند سوريه را نابود کند و در عين حال زماني که ترکيه از داخل دچار مشکل شود، آن‌ها مي‌توانند از دست ترک‌ها نيز راحت شوند و به آن‌ها اجازه ندهند که کشورشان بخشي از اروپا آن طور که ترک‌ها مي‌خواهند، شود زيرا اين کشور درگير جنگ خواهد بود.
شما فکر مي‌کنيد افرادي به ميزان نژادپرستي اروپايي‌ها که با مشکلات اقتصادي نيز روبرو هستند، مي‌خواهند ميليون‌ها پناهنده ترک وارد اين قاره شوند زيرا بخشي از اتحاديه اروپا هستند؟ آن‌ها چنين چيزي نمي‌خواهند. آن‌ها نمي‌خواهند که ترک‌ها در کشورهايي مانند آلمان و ديگر کشورهاي اروپايي باشند.
من در آلمان بوده‌ام. مردم اين کشور از مردم ديگر کشورهاي اروپا که سفيد پوست نيستند، نفرت دارند. آن‌ها حتي مردم اروپاي شرقي را دوست ندارند.
بنابر اين اساسا اين روشي براي نابودي ترکيه است تا از تبديل شدن آن به قدرتي که مي‌تواند با همسايگان مسلمان خود متحد شود، جلوگيري کنند.
آن‌ها بايد از تظاهر به توانايي در پيوستن به اتحاديه اروپا دست بردارند. آن‌ها به اين اتحاديه تعلق ندارند و بهايي که خواهند پرداخت از دست دادن همه پيشرفت‌هايشان است. تمام چيزهايي را که از زمان تبديل شدن نظام پادشاهي اين کشور به يک نظام پارلماني توسط ترک‌هاي جوان به دست آوردند، از دست خواهند داد.
