دق الباب...

آقای من! بابای من! صاحب من! سرمایه‌ی من! دار و ندار من!
خودت می‌دانی که چه دلم تنگه و چقدر درد دارم برای پرپر کردن به پای تابلو‌های اذن دخول باب الجوادت...
یعنی می‌شه یه روزی ببینم باطن اون بهشت رضوی ات را؟

یعنی می‌شه
یه روزی خدا بهشتش را آب و جارو ‌کنه
و همه‌ی فرشته‌هاش را به صف ‌کنه
و من و شما را به هم معرفی کنه؟

عَرَّفَ اللَّهُ بَیْنَنَا وَ بَیْنَكُمْ فِی الْجَنَّةِ