به گزارش صراط ، آیت الله 'ابوالحسن شعرانی' كه خستگي دل را منشا وسوسه ها و بد اخلاقي
دانسته و جمود ذهني را مانع هوشمندي و زیركي می داند؛ به دانشجویان توصیه
می كند تا كسالت و خستگی دل را با لطیفه هایی حكمت آمیز و مطالعه كتاب های
متنوع از خود دور كنند.
هفتم شوال مصادف با سالروز وفات علامه ذوالفنون آیت الله شعرانی است؛ علامه ای كه نمونه پایداری در كسب علم و جامعیت در علوم مختلف و تعلیم آن به دیگران بود و شاگردانی چون آیت الله 'حسن حسن زاده آملی' و 'عبدالله جوادی آملی' را پرورش داد.
شعرانی می گوید: بر طالب علم لازم است كه لغو و بیهوده در كردار و گفتار و خواندن را ترك گوید. پس هرگاه در خود كسالت، و در دل خستگي احسان كرد؛ به گونه اي كه او را از مسائل علمي مانع است؛ آن را چنان كه در احادیث آمده با لطیفه هایي حكمت آمیز آسودگي بخشد و خود را به بازی هاي گناه آلود و غفلت آور و اباطیل مشغول نسازد، و داستان ها و اشعار را، جز آنچه را كه پند و اندرز دارد؛ رها كند.
این استاد علامه می افزاید: براي آسودگي بخشیدن به دل ها، كتاب هاي مناسبي را كه بر فنون گوناگون مشتمل باشند، فراهم سازد تا با یك نواختي در كار و مطالعه، براي خود فرسودگي نیاورد و خود را از خمودي و فروماندگي ذهني و كودني در اندیشه و ذوق برهاند. زیرا خستگي دل منشا وسوسه ها و بد اخلاقي است و جمود ذهني مانع هوشمندي و زیركي است.
سپس این مفسر قرآن از كتاب های 'كشكول شیخ بهایي'، 'مستطرف'، 'عقد الفرید' نوشته 'ابن عبد ربه' و كتاب 'محاضرات' نوشته 'راغب اصفهانی' به عنوان بهترین كتاب هایي یاد می كند كه در این زمینه نوشته شده و می گوید: چه بسا مطالعه تاریخ ها و سیره ها و شرح حال علما و صلحا او را مفید افتد.
حاج میرزا ابوالحسن شعرانی فرزند مرحوم حاج شیخ محمد و از نوادگان ملا فتح الله كاشانی صاحب تفسیر منهج الصادقین در سال 1320 هجری قمری در تهران دیده به جهان گشود و در بیت علم و فضیلت و تقوا رشد و نمو كرد.
در كودكی و نوجوانی، قرآن، تجوید و ادبیات عرب را نزد پدر فراگرفت و كتب رایج در رشته های مختلف را در محضر علمای قم و تهران بخصوص مدرسان مدرسه فخریه (مروی ) فراگرفت.
ایشان در تهران ضمن اقامه نماز جماعت در مسجد ملاابوالحسن (جد ایشان) به بیان معارف اسلامی برای مردم پرداخته و عمر خود را به مطالعه، تحقیق، تالیف و تدریس گذراند و در حدود 30 سال حوزه درس داشت.
مرحوم علامه شعرانی نمونه پایداری در كسب علم و جامعیت در علوم مختلف و تعلیم آن به دیگران بود و علاوه بر علوم عقلی و نقلی، فقیهی جامع و آشنا به زبان های عربی، فرانسه، انگلیسی، تركی و عبری بود و عمق و وسعت علمی وی از دروسی كه در طی سالیان متمادی تدریس می كردند، بخوبی واضح است.
چنانچه هیات فلاماریون را از فرانسه به فارسی ترجمه كرده و برای گروهی تدریس كرد و مرحوم سید حسن مدرس دستور دادند كه ایشان در مدرسه عالی سپهسالار ریاضی تدریس كنند.
نكته قابل توجه این است كه درس استاد منحصر به خواص و شاگردان نبود؟ بلكه در جلسات متعددی به بیان اصول و احكام و اخلاق دینی و رفع شبهات می پرداختند.
در مورد روش تدریس و بیان استاد چنین آمده كه آیت الله شعرانی مطالب عالی علمی را تنزل می دادند تا همگان بتوانند از مواهب دانش كه خدا نصیب ایشان كرده بهره مند گردند و شاگردان آن عالم عالیقدر با مثال هایی كه به خود استاد اختصاص داشت، مطالب علمی را به خوبی درك می كردند.
آیت الله حسن حسن زاده آملی یكی از شاگردان علامه شعرانی در وصف استاد خود می نویسد: یكی از كتاب های ایشان ترجمه و شرح كشف المراد است و ایشان خیلی اعتنا به كشف المراد و تجرید جناب خواجه طوسی داشتند و اهتمام علامه شعرانی براین بود كه طلبه، حتما كشف المراد را بخواند تا به كلام امامیه آشنا شود.
این علامه خستگی ناپذیر در سن 73 سالگی دچار ضعف و نقاهت و بیماری قلب و ریه گردید و در نیمه شب هفتم شوال المكرم سال 1393 مصادف با 12 آبان 1352 جان به جان آفرین تسلیم نمود و در یك مقبره خانوادگی در جوار صحن حضرت عبدالعظیم به خاك سپرده شد.
هفتم شوال مصادف با سالروز وفات علامه ذوالفنون آیت الله شعرانی است؛ علامه ای كه نمونه پایداری در كسب علم و جامعیت در علوم مختلف و تعلیم آن به دیگران بود و شاگردانی چون آیت الله 'حسن حسن زاده آملی' و 'عبدالله جوادی آملی' را پرورش داد.
شعرانی می گوید: بر طالب علم لازم است كه لغو و بیهوده در كردار و گفتار و خواندن را ترك گوید. پس هرگاه در خود كسالت، و در دل خستگي احسان كرد؛ به گونه اي كه او را از مسائل علمي مانع است؛ آن را چنان كه در احادیث آمده با لطیفه هایي حكمت آمیز آسودگي بخشد و خود را به بازی هاي گناه آلود و غفلت آور و اباطیل مشغول نسازد، و داستان ها و اشعار را، جز آنچه را كه پند و اندرز دارد؛ رها كند.
این استاد علامه می افزاید: براي آسودگي بخشیدن به دل ها، كتاب هاي مناسبي را كه بر فنون گوناگون مشتمل باشند، فراهم سازد تا با یك نواختي در كار و مطالعه، براي خود فرسودگي نیاورد و خود را از خمودي و فروماندگي ذهني و كودني در اندیشه و ذوق برهاند. زیرا خستگي دل منشا وسوسه ها و بد اخلاقي است و جمود ذهني مانع هوشمندي و زیركي است.
سپس این مفسر قرآن از كتاب های 'كشكول شیخ بهایي'، 'مستطرف'، 'عقد الفرید' نوشته 'ابن عبد ربه' و كتاب 'محاضرات' نوشته 'راغب اصفهانی' به عنوان بهترین كتاب هایي یاد می كند كه در این زمینه نوشته شده و می گوید: چه بسا مطالعه تاریخ ها و سیره ها و شرح حال علما و صلحا او را مفید افتد.
حاج میرزا ابوالحسن شعرانی فرزند مرحوم حاج شیخ محمد و از نوادگان ملا فتح الله كاشانی صاحب تفسیر منهج الصادقین در سال 1320 هجری قمری در تهران دیده به جهان گشود و در بیت علم و فضیلت و تقوا رشد و نمو كرد.
در كودكی و نوجوانی، قرآن، تجوید و ادبیات عرب را نزد پدر فراگرفت و كتب رایج در رشته های مختلف را در محضر علمای قم و تهران بخصوص مدرسان مدرسه فخریه (مروی ) فراگرفت.
ایشان در تهران ضمن اقامه نماز جماعت در مسجد ملاابوالحسن (جد ایشان) به بیان معارف اسلامی برای مردم پرداخته و عمر خود را به مطالعه، تحقیق، تالیف و تدریس گذراند و در حدود 30 سال حوزه درس داشت.
مرحوم علامه شعرانی نمونه پایداری در كسب علم و جامعیت در علوم مختلف و تعلیم آن به دیگران بود و علاوه بر علوم عقلی و نقلی، فقیهی جامع و آشنا به زبان های عربی، فرانسه، انگلیسی، تركی و عبری بود و عمق و وسعت علمی وی از دروسی كه در طی سالیان متمادی تدریس می كردند، بخوبی واضح است.
چنانچه هیات فلاماریون را از فرانسه به فارسی ترجمه كرده و برای گروهی تدریس كرد و مرحوم سید حسن مدرس دستور دادند كه ایشان در مدرسه عالی سپهسالار ریاضی تدریس كنند.
نكته قابل توجه این است كه درس استاد منحصر به خواص و شاگردان نبود؟ بلكه در جلسات متعددی به بیان اصول و احكام و اخلاق دینی و رفع شبهات می پرداختند.
در مورد روش تدریس و بیان استاد چنین آمده كه آیت الله شعرانی مطالب عالی علمی را تنزل می دادند تا همگان بتوانند از مواهب دانش كه خدا نصیب ایشان كرده بهره مند گردند و شاگردان آن عالم عالیقدر با مثال هایی كه به خود استاد اختصاص داشت، مطالب علمی را به خوبی درك می كردند.
آیت الله حسن حسن زاده آملی یكی از شاگردان علامه شعرانی در وصف استاد خود می نویسد: یكی از كتاب های ایشان ترجمه و شرح كشف المراد است و ایشان خیلی اعتنا به كشف المراد و تجرید جناب خواجه طوسی داشتند و اهتمام علامه شعرانی براین بود كه طلبه، حتما كشف المراد را بخواند تا به كلام امامیه آشنا شود.
این علامه خستگی ناپذیر در سن 73 سالگی دچار ضعف و نقاهت و بیماری قلب و ریه گردید و در نیمه شب هفتم شوال المكرم سال 1393 مصادف با 12 آبان 1352 جان به جان آفرین تسلیم نمود و در یك مقبره خانوادگی در جوار صحن حضرت عبدالعظیم به خاك سپرده شد.
