باری است بر ایینه غباری و ترک هم
با تازگی زخم دلم تازه نمک هم
زان روز که رفتی دلم از گریه نخفته است
این خانه تکان خورده از این پیشترک هم
دل را که طلا یافته در کوره فتنه
باکی نه که کتمان کندش سنگ محک هم
چون سرمه اگر خاک سر کوی تو گشتیم
ما را نتوان یافت به غربال فلک هم
این چار ستون قفس ریخته شاهد
ما نیز ندیدیم از آن وعده دو یک هم
تنها نه منم روضه این مجلس خاکی
از لاله ی داغ است چراغان فدک هم
من تیر بلا بر سرم از سقف فرو ریخت
از تیر سه شعبه زده بر عرش شتک هم
باز ای به ویرانه ما تا که ببینی
تمثال یقینی است نیالوده به شک هم
هستی همه اغشته خونی است مقدس
این فدیه عشق است از این بیشترک هم
با تازگی زخم دلم تازه نمک هم
زان روز که رفتی دلم از گریه نخفته است
این خانه تکان خورده از این پیشترک هم
دل را که طلا یافته در کوره فتنه
باکی نه که کتمان کندش سنگ محک هم
چون سرمه اگر خاک سر کوی تو گشتیم
ما را نتوان یافت به غربال فلک هم
این چار ستون قفس ریخته شاهد
ما نیز ندیدیم از آن وعده دو یک هم
تنها نه منم روضه این مجلس خاکی
از لاله ی داغ است چراغان فدک هم
من تیر بلا بر سرم از سقف فرو ریخت
از تیر سه شعبه زده بر عرش شتک هم
باز ای به ویرانه ما تا که ببینی
تمثال یقینی است نیالوده به شک هم
هستی همه اغشته خونی است مقدس
این فدیه عشق است از این بیشترک هم
