به گزارش سرویس وبلاگ صراط، یوسف حسینی در آخرین مطلب وبگاه این قولت نوشته است:
مردم وقتی بیمار هستند قدر سلامتی را می فهمند.برخی از این مردم که در طول بیماری خدا خدا می کنند؛ بعد از بیماری یادشان می رود که آیا خدایی هست یا نیست؟!.اما برخی دیگر بیدار می شوند و لحظه به لحظه ، شکر خدامی کنند و برای تمامی نعمت هایی که بعد از آن به دست می آورند، شکرش را بجا می آورند.
برخی از بیماری ها و دردها،روحی اند.دردش به راحتی حس نمی شود.خلاصه،افرادی که این بیماری ها در وجودشان هست، خواب اند.از اول زندگی تا الان چندین سال ماه محرم،رجب،شعبان و رمضان را درک و با بی توجهی از کنارشان عبور کرده اند و روزِ ماه رجب و شعبان و رمضان را مانند روزهِ یک ماه عادی گذرانده اند بی هیچ تعالی و کمالی.
اما برخی از افراد،بیدارند.اگر چه یک یا چندبار رجب و شعبان و رمضان را از دست داده اند اما وقتی که بیدار می شوند ،ثانیه ثانیه این ماه ها را غنیمت می شمارند که در برخی از آدابِ ماهِ مبارکِ رمضانِ بزرگان، این بیداری را می توان حس کرد ؛ آنطور که برخی دو ماه رجب و شعبان را برای درک رمضان روزه می گیرند و برخی در یک ماه رمضان سه دور ختم قرآن دارند برای درک.
امام موسی صدر در قسمتی از پیام ماه رمضان ۴۲ سال پیشش این گونه می گوید:
ای مؤمنان!
آیا در روزه هامان آثار روزه را می بینیم؟ و در نمازمان عروج آن را؟ آیا در فطر و قربان معانی این اعیاد و کارکردشان را حس می‌کنیم؟ آیا شعایر در ما فعل و انفعال و اماکن مقدس در ما اثر دارد؟
آیا در مسجد اقصی و کلیسای قیامت آن معانی را که بالقوه برای امتمان روشن بود, یافته‌ایم.
اینها تجارب تلخ و دردآور ما در متن واقعیت تلخ و درد آور ماست. پس بار دگر با نگاهی واقع بینانه، همه‌جانبه و با شجاعت و بینش آموزه‌های دینمان را ارزیابی کنیم, شاید راهی نو بپیماییم و در آنها زندگی بدمیم، و از هستی خود به دین و آموزه های والایش ببخشیم تا جایگاه رفیع و فراگیر خود را باز یابد. بگذاریم دین ابعاد وجودی ما را فراتر ببرد و کثرتمان را وحدت بخشد و تشتتمان را به همدلی بدل کند.
امام موسی صدر
