به گزارش پایگاه خبری صراط به نقل از روزنامه جام جم، این داستان تکراری‌ترین است، داستانی ملال‌آور و با قدمت چندین و چند دهه. این‌که تمام رقبای ما، از همجوار در همین محدوده جغرافیایی غرب آسیا گرفته تا آن سوی آسیا و شرق دور همه و همه با تیم‌های قدر و قدرتمند دنیای فوتبال دیدار دوستانه و تدارکاتی برگزار می‌کنند، اما تیم ما رقبای دندان‌گیری در فرصت‌های «فیفا‌دی» و «غیر فیفا‌دی» ندارد.
اکنون که تیم‌ملی فوتبال ایران با تمامی حاشیه‌های زیر پوستی و عیانش پیش به سوی جام ملت‌های آسیا می‌رود اوضاع با گذشته متفاوت نیست. همان روال، همان کیفیت و همان شرایط. در ادامه داستان‌های تکراری فوتبال ایران اینبار به تورنمنت کافا رسیده‌ایم، تورنمنتی که در آن با افغانستان و قرقیزستان بازی داریم. کیست که نداند دیدار تدارکاتی با تیم‌های لیگ‌برتری و حتی سقوط کرده به دسته یک از دیدار با این تیم‌ها بهتر بود؟ اصلا چرا تیم‌ملی ایران با ترکیب اصلی در این رقابت‌ها شرکت کرد؟ امیر قلعه‌نویی همین اول کار نشان داد چه روز‌های بسیار سختی را برای خودش رقم زده است.
کافا، بزرگ و بزرگ‌تر
نه این‌که تورنمنت کافا تورنمنت بدی باشد، خیر، اصلا هم چنین نیست. اتفاقا بستری برای رشد فوتبال در آسیای میانه است. در سال‌های اخیر برگزاری تورنمنتی موسوم به کافا در میان سه کشور قرقیزستان، ازبکستان و تاجیکستان چرخیده است. تمامی رده‌های سنی را هم شامل می‌شود، از زیر ۱۴ سال تا رده بزرگسالان تورنمنتی موسوم به کافا در این سه کشور دارند. این تورنمنت در دو بخش زنان و مردان برگزار می‌شود و حتی رقابت‌های فوتسال هم شامل آن می‌شود. اعتبار کافا به مرور زمان بیشتر می‌شود، جایی که فقط تیم‌های محدود‌ی از آسیای مرکزی در آن شرکت می‌کنند.
این تورنمنت نشان‌دهنده رشد و پیشرفت فوتبال در این محدوده جغرافیایی از قاره کهن است و دقیقا به همین دلیل است که جای تیم ما و ستاره‌های ما چنین تورنمنتی نیست. بازیکنان تیم‌ملی افغانستان یا قرقیزستان می‌خواهند خودی نشان دهند و فرصت بیشتری برای ارائه سطح فوتبال‌شان در حوزه بین‌المللی داشته باشند. چنین چیزی درباره ستاره‌های تیم‌ملی ایران مانند مهدی طارمی و سردار آزمون و دیگر لژیونر‌های ممتاز ما صدق نمی‌کند. تورنمنت کافا برای تیم‌ملی فوتبال ایران بسیار ناکافی است و امیر قلعه‌نویی شاید بهتر از هر کسی بداند این تورنمنت بیش از این‌که به درد تیم‌ملی ما بخورد برای قرقیزستان و افغانستان مفید است که محکی اساسی می‌خورند.
شکستن طلسم ۸۰ و چند ساله
از تورنمنت کافا و اعتبار و بی‌اعتباری‌اش که بگذریم به تیم‌ملی فوتبال ایران می‌رسیم. تیمی که در مسیری ناهموار و با سرعتی کند به سمت جام ملت‌های آسیا می‌رود. به اندازه کافی درباره این‌که ژاپن، کره‌جنوبی و عربستان با چه تیم‌هایی دیدار تدارکاتی برگزار می‌کنند صحبت شده است. اکنون عملکرد تیم‌ملی است که اهمیت دارد. آنچه مقابل افغانستان دیدیم تیمی است که از همین اکنون چالش دارد چه برسد به خود جام ملت‌های آسیا. تیمی که از تیم دوم افغانستان گل بخورد باید تدبیری اساسی داشته باشد. درباره دیدار با افغانستان هیچ نمی‌توان نوشت جز این‌که از این تیم بعد از ۸۰ و چند سال گل خوردیم، آن هم در حالی که بنابر ادعا‌های مختلف ۶ تا ۹ بازیکن این تیم عضو هیچ باشگاهی نیستند. آخرین نکته این‌که این تیم یک موقعیت صد در صد گل را هم در دیدار با ایران هدر دارد. این یعنی ما باید دو گل می‌خوردیم!
به حریف تمرینی نیاز داریم
ناصر ابراهیمی - کارشناس فوتبال
تقابل با افغانستان یک بازی تمرینی بود تا بازیکنان با هم هماهنگ‌تر شوند، اما نباید حریفان را دست‌کم گرفت، حتی همین افغانستان را که یک گل به ما زد و عیب‌های ما را نشان داد. به جای ناراحت شدن حالا باید دنبال چاره کار باشیم. ملی‌پوشان باید با شدت و قدرت بیشتری مقابل حریفان بازی کنند. تیم‌هایی مثل افغانستان و بنگلادش ۱۱ نفره مقابل ما دفاع می‌کنند، چون چاره‌ای جز این ندارند و مقابل ما اینگونه باشند. ما هم مقابل بنگلادش یکبار گرفتار شدیم. این تیم‌ها فقط دفاع می‌کنند و چشم به معدود ضد حملات خود دارند.
در همین مسابقه هم دیدیم که افغانستان می‌توانست یکی دو گل دیگر هم روی ضد حملات به ما بزند. آن‌ها موقعیت صد‌در‌صدی از دست دادند. گل تعجب‌آوری از روی ضربه کاشته از افغانستان خوردیم که جای‌گیری‌ها روی این گل درست نبود. فوتبالیست‌های ما باید بدانند که حریفان هم فوتبالیست هستند و گاهی می‌توانند شوت‌ها و ضربات خوبی به توپ بزنند، اما ما نباید حریفان را دست‌کم بگیریم. به هر حال به نظر من بسیار خوب است که تیم‌ملی فوتبال ایران در هر شرایطی بازی تدارکاتی داشته باشد. بازی با افغانستان و قرقیزستان هم خوب است. شرایط بد این است که در خانه بنشینیم و کاری نکنیم و بگوییم فقط و فقط باید با تیم‌های درجه یک بازی کنیم. این‌که نمی‌شود، اصلا امکان‌پذیر نیست. مگر تیم‌های دیگر سراسر سال فقط با تیم‌های بزرگ بازی می‌کنند؟ البته کتمان نمی‌کنم که ما هم بسیار نیاز داریم تا دیدار‌های تدارکاتی بزرگی داشته باشیم، به خصوص زمانی که به جام ملت‌های آسیا نزدیک می‌شویم. گاهی اوقات باید به همین تورنمنت کافا هم راضی باشیم. حریف تمرینی همیشه نباید قدرتمند باشد. گاهی برای هماهنگی بیشتر بازیکنان و اجرای تاکتیک‌های خود نیاز داریم با حریفان ضعیف‌تر بازی کنیم.
