اداره‌کل حقوقی قوه قضائیه در پاسخ به استعلامی در خصوص ماده 669 قانون تعزیرات با موضوع «تهدید به ارتکاب جرم»، نظریه مشورتی جدید صادر کرد.
متن پرسش مطرح شده در خصوص ماده 669 و پاسخ صادر شده از سوی اداره‌کل حقوقی به شرح زیر است:
سؤال: پیرامون تهدید به‌عنوان یکی از اشکال معاونت در جرم، آیا مصادیق این تهدید محدود به همان مصادیق مندرج در ماده‌ی 669 قانون تعزیرات است یا فراتر از آن را نیز شامل می‌شود؛ به عنوان مثال معشوقه‌ای عاشق خود را تهدید کند که اگر جرم مدنظر را مرتکب نشود به رابطه خود با او پایان می‌دهد؟
پاسخ:
«تهدید به ارتکاب جرم» موضوع بند «الف» ماده 126 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 که رکن مادی معاونت در جرم محسوب می‌شود، متفاوت از تهدیدی است که به عنوان جرم مستقل (جرم تام) در ماده 669 قانون مجازات اسلامی (تعزیرات) مصوب 1375 جرم‌انگاری شده است.
با این توضیح که «تهدید به ارتکاب جرم» که در ردیف ترغیب، تطمیع یا تحریک به ارتکاب جرم در بند «الف» ماده 126 قانون صدرالذکر آمده است، مقید و محدود به مصادیق تهدیدی نیست که در متن ماده 669 قانون مجازات اسلامی مصوب 1375 آمده است و هر نوع «تهدید به ارتکاب جرم» که در تهدیدشونده مؤثر واقع شده و او را در ارتکاب جرم مصمم کند و موجب ارتکاب جرم شود، از مصادیق تهدید بند صدرالذکر محسوب می‌شود که تشخیص آن با توجه به امکان تأثیر و میزان تأثیر تهدید در تهدیدشونده که موجب وقوع جرم شده است، با قاضی رسیدگی‌کننده است. در مثالی که در استعلام آمده است، چون «تهدید» موضوع مثال از مصادیق تهدید به شرحی که در ماده 669 قانون مجازات اسلامی (تعزیرات) مصوب 1375 آمده است (تهدید به ضررهای نفسی، شرفی و مالی یا افشای سرّ) نیست، لذا صرف تهدید به نحوی که بیان شده است جرم محسوب نمی‌شود، ولی چنانچه این تهدید به گونه‌ای بر تهدیدشونده تأثیر بگذارد که موجب سوق وی به ارتکاب جرم شده و جرم واقع شود، می‌تواند از مصادیق تهدید موضوع بند «الف» ماده 126 قانون صدرالذکر باشد که احراز آن همانطور که بیان شد، با قاضی رسیدگی‌کننده است.
