حسین شریعتمداری در روزنامه کیهان نوشت: این روز‌ها و در حالی که به اجرای یکی از اصلی‌ترین مفاد طرح «اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها» نزدیک شده‌ایم و قرار است در صورت خود‌داری آمریکا و اروپا از انجام تعهدات خود، ایران نیز در ادامه کاهش تعهدات برجامی خود، اجرای پروتکل الحاقی را متوقف کند، حریف که تا چند روز قبل رجز می‌خواند و اعلام می‌کرد جمهوری اسلامی ایران باید انجام آن بخش از تعهدات برجامی خود را که کاهش داده بود، از سر گرفته و اجرا کند، اکنون که ایران اسلامی را در اجرای مصوبه مجلس و خروج از پروتکل الحاقی جدی و مصمم می‌بیند، از یکسو به واسطه‌تراشی روی آورده است و از سوی دیگر تلاش می‌کند با پیش‌کشیدن برخی امتیازات جعلی و دروغین، ایران را از ادامه مسیری که در پیش گرفته است منصرف کند!
در این باره اگرچه گفتنی بسیار است و به آن خواهیم پرداخت، ولی به عنوان خنده‌دار‌ترین نمونه از این ترفندها، می‌توان به اظهارات دیروز «ریچارد میلز»، نماینده موقت آمریکا در سازمان ملل اشاره کرد که گفته است «واشنگتن با ارسال نامه‌ای به شورای امنیت اعلام کرده است که آمریکا ادعای دولت ترامپ در سپتامبر ۲۰۲۰ درباره بازگشت تحریم‌های سازمان ملل علیه ایران (فعال‌کردن مکانیسم ماشه) را پس گرفته است»!
در این باره اگرچه گفتنی بسیار است و به آن خواهیم پرداخت، ولی به عنوان خنده‌دار‌ترین نمونه از این ترفندها، می‌توان به اظهارات دیروز «ریچارد میلز»، نماینده موقت آمریکا در سازمان ملل اشاره کرد که گفته است «واشنگتن با ارسال نامه‌ای به شورای امنیت اعلام کرده است که آمریکا ادعای دولت ترامپ در سپتامبر ۲۰۲۰ درباره بازگشت تحریم‌های سازمان ملل علیه ایران (فعال‌کردن مکانیسم ماشه) را پس گرفته است»!
این ادعا در حالی است که درخواست ترامپ برای بازگشت تحریم‌های سازمان ملل علیه ایران یعنی «فعال کردن مکانیسم ماشه» که شهریورماه ۹۹ (سپتامبر ۲۰۲۰) به شورای امنیت سازمان ملل ارائه شده بود در همان هنگام از سوی این شورا رد شده بود و «دیان دجانی» رئیس دوره‌ای شورای امنیت سازمان ملل در نشست این نهاد رسماً اعلام کرده بود «این درخواست آمریکا بلافاصله از سوی ۱۳ عضو شورای امنیت رد شده است». یعنی آمریکا قصد دارد درخواستی را که قبلاً و رسماً از سوی شورای امنیت سازمان ملل رد شده است، به‌عنوان امتیاز به ایران بفروشد!
آنچه در این میان سؤال‌برانگیز است بی‌دقتی آقای دکتر ظریف، وزیر محترم امور خارجه کشورمان است که در واکنش به اظهارات ریچارد میلز، توئیت کرده و نوشته‌اند:
«آمریکا اذعان کرد که ادعا‌های پامپئو درباره قطعنامه ۲۲۳۱ هیچ اعتبار قانونی ندارد. ما هم موافق هستیم. آمریکا باید در پایبندی به قطعنامه ۲۲۳۱، تمام تحریم‌هایی که توسط ترامپ احیا و بازاعمال شده بود را بی‌قید و شرط و به‌صورت مؤثر بردارد. بعد از آن، ما فوراً تمام اقدامات اصلاحی (کاهش تعهدات) را به عقب برمی‌گردانیم»؛ و اما، جناب ظریف باید به این نکات توجه می‌کردند که؛
۱- درخواست پمپئو از شورای امنیت سازمان ملل، رسماً از سوی این شورا رد شده است! بنابراین آنچه آقای ریچارد میلز به عنوان امتیاز مطرح می‌کند، وجود خارجی ندارد!
۲- شرط ایران برای توقف کاهش تعهدات برجامی خود، محدود به تحریم‌هایی نیست که به قول شما «توسط ترامپ احیا و بازاعمال شده بود»! بلکه ایران با صراحت اعلام کرده است تنها راه بازگشت آمریکا به برجام، اولاً لغو همه تحریم‌هاست، ثانیاً انجام راستی‌آزمایی لغو تحریم‌ها از سوی ایران برای اطمینان از لغو عملی آنها، ثالثاً هیچگونه مذاکره‌ای با آمریکا در میان نخواهد بود، رابعاً در صورت لغو تمامی تحریم‌ها و تأیید لغو آنها به آمریکا اجازه داده می‌شود به عنوان یکی از کشور‌های ۱+۵ در برجام حضور داشته باشد. ضمن آنکه مسئله اصلی کشورمان بازگشت آمریکا به برجام نیست. مسئله اصلی لغو تمامی تحریم‌هاست.
توضیح آن که بالاترین میزان تحریم‌ها در دولت اوباما بوده است و از تأکید بر ترامپ نباید تطهیر اوباما تلقی شود.
۳- این بخش از توئیت برادر عزیزمان آقای ظریف که نوشته‌اند «ما فوراً تمام اقدامات اصلاحی (کاهش تعهدات) را به عقب برمی‌گردانیم» نیز با شرایط اعلام شده ایران ناهمخوان است و یا دستکم اینکه می‌تواند برای حریف سخنی «دوپهلو»! تلقی شود. چرا که توقف مسیر کاهش تعهدات برخلاف نوشته ایشان «فوراً» نخواهد بود، بلکه باید واقعی بودن لغو تحریم‌ها از سوی جمهوری اسلامی ایران راستی‌آزمایی شود
