یادداشت دیروز نگارنده با عنوان «بُرد قطعی ما و باخت حتمی حریف» که به اقدام افتخار‌آمیز مجلس در تهیه و تصویب طرح «اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها» اختصاص داشت و از تازه‌ترین بخش آن که توقف اجرای پروتکل الحاقی بود به عنوان یکی از بزرگترین دستاورد‌های ایران اسلامی یاد شده بود، بازتاب‌های گسترده و متفاوتی داشت.
حسین شریعتمداری در کیهان نوشت: این بازتاب‌ها را با کمی اغماض می‌توان در سه طیف خلاصه کرد.
اول: رسانه‌های بیگانه نظیر دویچه وله، بی‌بی‌سی، صدای آمریکا، یورو نیوز، چند کانال تلویزیونی عرب‌زبان و... این رسانه‌ها مانند همیشه، آرزو‌های برباد رفته خود را به خبر تبدیل کرده و با تحریف و تقطیع یادداشت اینجانب، از اختلاف در جبهه طرفداران انقلاب خبر داده بودند!... دروغ‌پراکنی، ماموریت تعریف‌شده این رسانه‌هاست و صد‌البته ما را با آنها کاری نیست!
دوم: برخی از سایت‌ها و رسانه‌های مدعی‌اصلاحات که آنها نیز با تحریف و تقطیع یادداشت مورد اشاره، کینه‌های خود را از مجلس یازدهم و اقدامات مردمی و انقلابی آن بیرون ریخته و با تیتر‌ها و نوشته‌هایی نظیر «کنایه فلانی به مجلس یازدهم»، «مخالفت مدیر مسئول کیهان با اعتراض نمایندگان به توافق آژانس و سازمان انرژی اتمی» و... به میدان آمده بودند. این طیف بی‌آنکه بخواهند و بگونه‌ای ناشیانه علت اصلی عصبانیت خود از یادداشت نگارنده را فاش کرده بودند، مثلا که چرا نوشته بودم، نتیجه چالش هسته‌ای ۸ ساله دولت یک معاهده «دو‌سر باخت» برای کشورمان بوده است.
چرا نوشته‌ام، برجام نه فقط تحریم‌ها را لغو نکرده بلکه بر آن افزوده است. چرا نوشته بودم اگر بعد از خروج ترامپ از برجام، ما نیز برجام را در مقابل چشم همگان به آتش می‌کشیدیم، به یقین ادامه ماجرا به گونه‌ای متفاوت رقم می‌خورد، که نکردیم و نخورد! ... از این طیف هم انتظار دیگری نمی‌رفت و نمی‌رود، از کسانی که بیانات صریح حضرت امام (ره) را تحریف می‌کنند، چگونه می‌توان انتظار داشت که یادداشت یک نویسنده معمولی را تحریف نکنند؟!
سوم: در این طیف، شماری از نمایندگان انقلابی و متعهد مجلس شورای اسلامی جای دارند. در یادداشت کیهان آمده بود این عده از نمایندگان معترض همان‌هایی هستند که با الهام از نظر حکیمانه رهبر معظم انقلاب، طرح «اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها» را تهیه و به تصویب رسانده‌اند و تاکید شده بود که طرح آنها، چالش هسته‌ای کشورمان را از معاهده «دو سر باخت» علیه کشورمان به یک معامله «دو سر بُرد» تبدیل کرده است (تأیید قاطع اقدام آنان).
برخی از نمایندگان محترم، توافق آژانس و سازمان انرژی اتمی ایران را با مفاد طرح قانونی «اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها» مغایر می‌دانستند و معتقد بودند، قید «ضبط برخی فعالیت‌ها طی ۳ ماه و بدون آنکه این اطلاعات در اختیار آژانس قرار بگیرد» فرصت دادن به دشمن برای فرار از پیامد‌هایی است که در پی توقف اجرای پروتکل الحاقی با آن رو‌به‌رو می‌شود. نگارنده ضمن اشاره به این نکته که گنجاندن انتظار سه ماهه، ضروری نبوده و تاکید بر اینکه نگرانی مورد اشاره حق نمایندگان معترض است، آورده بودم «در توافق مورد اشاره، اجرای پروتکل الحاقی به سه ماه بعد موکول نشده است و اجرای این بخش از مصوبه مجلس مشروط به بازگشت حریف به تعهداتش نیست، بلکه ما به کاهش تعهداتمان مطابق آنچه در مصوبه مجلس آمده است ادامه می‌دهیم و اگر آمریکا و اروپا طی ۳ ماه آینده همه تحریم‌ها را لغو کنند، به تعهداتمان باز می‌گردیم و اگر همچنان به نقض تعهدات خود ادامه دهند، ما نیز کاهش تعهداتمان را تا حذف تمامی آنها دنبال خواهیم کرد».
همانگونه که ملاحظه می‌شود، در یادداشت کیهان اولاً نگرانی نمایندگان محترم ناشی از احساس مسئولیت آنان دانسته شده است، ثانیاً از اقدام آنان در تهیه و تصویب طرح و مخصوصاً توقف اجرای پروتکل الحاقی با عنوان یک دستاورد بزرگ که باعث شده مسیر چالش هسته‌ای از باخت یکسره به بُرد یکسره تغییر کند یاد شده است و ثالثاً توضیح داده شده است که آنچه آنان را نگران کرده است در اجرای ماده موردنظر در طرح مجلس یعنی توقف اجرای پروتکل الحاقی تغییری ایجاد نمی‌کند.
البته درباره همراهی شورای عالی امنیت ملی با توافق یاد‌شده نیز سخنی به میان آمده بود که شرح آن را به بعد موکول می‌کنیم؛ و اما، جان‌مایه یادداشت نگارنده این نکته (برگرفته از متن یادداشت) بود و هنوز هم هست که؛ «اختلاف پیش آمده به آسانی قابل حل بود و با پوزش از نمایندگان محترم مجلس، به این حجم از اعتراض نیازی نداشت. چرا؟! زیرا همانگونه که در صدر این نوشته آمده است، خودداری ایران از اجرای پروتکل الحاقی یکی از دستاورد‌های بزرگ ما در چالش هسته‌ای نزدیک به دو دهه است.
این نکته را به آسانی از سراسیمگی حریف و دست و پا زدنش برای پیشگیری از آن می‌توان فهمید. از این روی و همانگونه که دیروز رهبر معظم انقلاب در دیدار اعضای مجلس خبرگان با ایشان تاکید فرمودند «این اختلاف‌نظر‌ها [اختلاف برداشتی که مجلس از کار دولت دارد]قابل حل است و باید دو طرف، قضیه را با همکاری یکدیگر حل کنند و نباید اختلاف‌ها رها و یا تشدید شود که نشان‌دهنده دوصدایی باشد.» و اشاره کرده بودیم که؛ «اعتراض علنی، آنهم در آن حجم که شاهد بودیم می‌توانست به اعتراض و درخواست بررسی در جلسه غیر‌علنی منتقل شود. نه اینکه مردم عزیز کشورمان نا‌محرم باشند!
بلکه از آن روی که دشمنِ گوش‌خوابانیده با دستاویز قرار دادن آن، اهمیت مثال‌زدنی دستاورد به دست آمده را که حاصل زحمات و هوشمندی خود نمایندگان محترم بوده است، کوچک جلوه ندهد». این نگاه دلسوزانه به ماجرا، انگیزه یادداشت مورد اشاره بود و اکنون نیز بر این باورم.
حسین شریعتمداری در کیهان نوشت: این بازتاب‌ها را با کمی اغماض می‌توان در سه طیف خلاصه کرد.
اول: رسانه‌های بیگانه نظیر دویچه وله، بی‌بی‌سی، صدای آمریکا، یورو نیوز، چند کانال تلویزیونی عرب‌زبان و... این رسانه‌ها مانند همیشه، آرزو‌های برباد رفته خود را به خبر تبدیل کرده و با تحریف و تقطیع یادداشت اینجانب، از اختلاف در جبهه طرفداران انقلاب خبر داده بودند!... دروغ‌پراکنی، ماموریت تعریف‌شده این رسانه‌هاست و صد‌البته ما را با آنها کاری نیست!
دوم: برخی از سایت‌ها و رسانه‌های مدعی‌اصلاحات که آنها نیز با تحریف و تقطیع یادداشت مورد اشاره، کینه‌های خود را از مجلس یازدهم و اقدامات مردمی و انقلابی آن بیرون ریخته و با تیتر‌ها و نوشته‌هایی نظیر «کنایه فلانی به مجلس یازدهم»، «مخالفت مدیر مسئول کیهان با اعتراض نمایندگان به توافق آژانس و سازمان انرژی اتمی» و... به میدان آمده بودند. این طیف بی‌آنکه بخواهند و بگونه‌ای ناشیانه علت اصلی عصبانیت خود از یادداشت نگارنده را فاش کرده بودند، مثلا که چرا نوشته بودم، نتیجه چالش هسته‌ای ۸ ساله دولت یک معاهده «دو‌سر باخت» برای کشورمان بوده است.
چرا نوشته‌ام، برجام نه فقط تحریم‌ها را لغو نکرده بلکه بر آن افزوده است. چرا نوشته بودم اگر بعد از خروج ترامپ از برجام، ما نیز برجام را در مقابل چشم همگان به آتش می‌کشیدیم، به یقین ادامه ماجرا به گونه‌ای متفاوت رقم می‌خورد، که نکردیم و نخورد! ... از این طیف هم انتظار دیگری نمی‌رفت و نمی‌رود، از کسانی که بیانات صریح حضرت امام (ره) را تحریف می‌کنند، چگونه می‌توان انتظار داشت که یادداشت یک نویسنده معمولی را تحریف نکنند؟!
سوم: در این طیف، شماری از نمایندگان انقلابی و متعهد مجلس شورای اسلامی جای دارند. در یادداشت کیهان آمده بود این عده از نمایندگان معترض همان‌هایی هستند که با الهام از نظر حکیمانه رهبر معظم انقلاب، طرح «اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها» را تهیه و به تصویب رسانده‌اند و تاکید شده بود که طرح آنها، چالش هسته‌ای کشورمان را از معاهده «دو سر باخت» علیه کشورمان به یک معامله «دو سر بُرد» تبدیل کرده است (تأیید قاطع اقدام آنان).
برخی از نمایندگان محترم، توافق آژانس و سازمان انرژی اتمی ایران را با مفاد طرح قانونی «اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها» مغایر می‌دانستند و معتقد بودند، قید «ضبط برخی فعالیت‌ها طی ۳ ماه و بدون آنکه این اطلاعات در اختیار آژانس قرار بگیرد» فرصت دادن به دشمن برای فرار از پیامد‌هایی است که در پی توقف اجرای پروتکل الحاقی با آن رو‌به‌رو می‌شود. نگارنده ضمن اشاره به این نکته که گنجاندن انتظار سه ماهه، ضروری نبوده و تاکید بر اینکه نگرانی مورد اشاره حق نمایندگان معترض است، آورده بودم «در توافق مورد اشاره، اجرای پروتکل الحاقی به سه ماه بعد موکول نشده است و اجرای این بخش از مصوبه مجلس مشروط به بازگشت حریف به تعهداتش نیست، بلکه ما به کاهش تعهداتمان مطابق آنچه در مصوبه مجلس آمده است ادامه می‌دهیم و اگر آمریکا و اروپا طی ۳ ماه آینده همه تحریم‌ها را لغو کنند، به تعهداتمان باز می‌گردیم و اگر همچنان به نقض تعهدات خود ادامه دهند، ما نیز کاهش تعهداتمان را تا حذف تمامی آنها دنبال خواهیم کرد».
همانگونه که ملاحظه می‌شود، در یادداشت کیهان اولاً نگرانی نمایندگان محترم ناشی از احساس مسئولیت آنان دانسته شده است، ثانیاً از اقدام آنان در تهیه و تصویب طرح و مخصوصاً توقف اجرای پروتکل الحاقی با عنوان یک دستاورد بزرگ که باعث شده مسیر چالش هسته‌ای از باخت یکسره به بُرد یکسره تغییر کند یاد شده است و ثالثاً توضیح داده شده است که آنچه آنان را نگران کرده است در اجرای ماده موردنظر در طرح مجلس یعنی توقف اجرای پروتکل الحاقی تغییری ایجاد نمی‌کند.
البته درباره همراهی شورای عالی امنیت ملی با توافق یاد‌شده نیز سخنی به میان آمده بود که شرح آن را به بعد موکول می‌کنیم؛ و اما، جان‌مایه یادداشت نگارنده این نکته (برگرفته از متن یادداشت) بود و هنوز هم هست که؛ «اختلاف پیش آمده به آسانی قابل حل بود و با پوزش از نمایندگان محترم مجلس، به این حجم از اعتراض نیازی نداشت. چرا؟! زیرا همانگونه که در صدر این نوشته آمده است، خودداری ایران از اجرای پروتکل الحاقی یکی از دستاورد‌های بزرگ ما در چالش هسته‌ای نزدیک به دو دهه است.
این نکته را به آسانی از سراسیمگی حریف و دست و پا زدنش برای پیشگیری از آن می‌توان فهمید. از این روی و همانگونه که دیروز رهبر معظم انقلاب در دیدار اعضای مجلس خبرگان با ایشان تاکید فرمودند «این اختلاف‌نظر‌ها [اختلاف برداشتی که مجلس از کار دولت دارد]قابل حل است و باید دو طرف، قضیه را با همکاری یکدیگر حل کنند و نباید اختلاف‌ها رها و یا تشدید شود که نشان‌دهنده دوصدایی باشد.» و اشاره کرده بودیم که؛ «اعتراض علنی، آنهم در آن حجم که شاهد بودیم می‌توانست به اعتراض و درخواست بررسی در جلسه غیر‌علنی منتقل شود. نه اینکه مردم عزیز کشورمان نا‌محرم باشند!
بلکه از آن روی که دشمنِ گوش‌خوابانیده با دستاویز قرار دادن آن، اهمیت مثال‌زدنی دستاورد به دست آمده را که حاصل زحمات و هوشمندی خود نمایندگان محترم بوده است، کوچک جلوه ندهد». این نگاه دلسوزانه به ماجرا، انگیزه یادداشت مورد اشاره بود و اکنون نیز بر این باورم.
