جان آلدرد صدابردار بریتانیایی شماری از فیلم‌های شاخص هالیوود که ۲ نامزدی اسکار در کارنامه داشت، درگذشت. وی ۹۹ ساله بود.
به گزارش مهر، جان آلدرد در طول ۵۰ سال کار، سابقه همکاری با چهره‌هایی، چون آلفرد هیچکاک، چارلی چاپلین، دیوید لین و استنلی کوبریک را در کارنامه داشت.
به گفته خانواده این هنرمند وی پس از یک دوره کوتاه بیماری در بیمارستانی در انگلستان از دنیا رفت.
وی در ابتدای کارش از همکاران فیلم‌هایی، چون «۴ پر» در سال ۱۹۳۹ تهیه شده توسط آلکساندر کوردا، «دزد بغداد» محصول ۱۹۴۰ به کارگردانی مایکل پاول، «آنچه برایش خدمت می‌کنیم» در سال ۱۹۴۲ به کارگردانی دیوید لین و «راه پیش رو» محصول ۱۹۴۴ ساخته کارول رید بود.
او یک نامزدی اسکار برای «هزار روز از آن» در سال ۱۹۶۹ با بازی ریچارد برتون و «مری، ملکه اسکاتلند» در سال ۱۹۷۱ کسب کرد که هر ۲ توسط چارلز جروت ساخته شده بودند.
آلدرد که مهندس صدا بود در مجموع در ۵۷ فیلم و برنامه تلویزیونی در فاصله ۱۹۴۲ تا ۱۹۷۳ کار کرده بود. او سال ۱۹۸۶ بازنشسته شد.
وی صدابردار فیلم‌های «در برج جدی» آلفرد هیچکاک در سال ۱۹۴۹، «شاه نیویورک» چاپلین در سال ۱۹۵۷، «لورنس عربستان» دیدیو لین در سال ۱۹۶۲ و «دکتر استرنج لاو» کوبریک در سال ۱۹۶۴ بود.
از دیگر فیلم‌هایی که او با آن‌ها همکاری کرد می‌توان از «آیوانهو» در سال ۱۹۵۲، «موگامبو» در سال ۱۹۵۳، «خروج» در سال ۱۹۶۰، «توپ‌های ناوارون» در سال ۱۹۶۱، «تام جونز» در سال ۱۹۶۳، و «کسب و کار ایتالیایی» در سال ۱۹۶۹ یاد کرد.
از وی ۲ فرزند، ۱۳ نوه و ۲۷ نتیجه به جای مانده است.
به گزارش مهر، جان آلدرد در طول ۵۰ سال کار، سابقه همکاری با چهره‌هایی، چون آلفرد هیچکاک، چارلی چاپلین، دیوید لین و استنلی کوبریک را در کارنامه داشت.
به گفته خانواده این هنرمند وی پس از یک دوره کوتاه بیماری در بیمارستانی در انگلستان از دنیا رفت.
وی در ابتدای کارش از همکاران فیلم‌هایی، چون «۴ پر» در سال ۱۹۳۹ تهیه شده توسط آلکساندر کوردا، «دزد بغداد» محصول ۱۹۴۰ به کارگردانی مایکل پاول، «آنچه برایش خدمت می‌کنیم» در سال ۱۹۴۲ به کارگردانی دیوید لین و «راه پیش رو» محصول ۱۹۴۴ ساخته کارول رید بود.
او یک نامزدی اسکار برای «هزار روز از آن» در سال ۱۹۶۹ با بازی ریچارد برتون و «مری، ملکه اسکاتلند» در سال ۱۹۷۱ کسب کرد که هر ۲ توسط چارلز جروت ساخته شده بودند.
آلدرد که مهندس صدا بود در مجموع در ۵۷ فیلم و برنامه تلویزیونی در فاصله ۱۹۴۲ تا ۱۹۷۳ کار کرده بود. او سال ۱۹۸۶ بازنشسته شد.
وی صدابردار فیلم‌های «در برج جدی» آلفرد هیچکاک در سال ۱۹۴۹، «شاه نیویورک» چاپلین در سال ۱۹۵۷، «لورنس عربستان» دیدیو لین در سال ۱۹۶۲ و «دکتر استرنج لاو» کوبریک در سال ۱۹۶۴ بود.
از دیگر فیلم‌هایی که او با آن‌ها همکاری کرد می‌توان از «آیوانهو» در سال ۱۹۵۲، «موگامبو» در سال ۱۹۵۳، «خروج» در سال ۱۹۶۰، «توپ‌های ناوارون» در سال ۱۹۶۱، «تام جونز» در سال ۱۹۶۳، و «کسب و کار ایتالیایی» در سال ۱۹۶۹ یاد کرد.
از وی ۲ فرزند، ۱۳ نوه و ۲۷ نتیجه به جای مانده است.
