بهزاد فراهانی، در ماه تولد فتحی (آذر سال ۱۳۱۸) از مهم‌ترین ویژگی او سخن می‌گوید؛ مردمی بودنش.
به گزارش ایسنا، فراهانی که در نمایش «بینوایان» و سریال امام علی با مهدی فتحی همبازی بوده است، می‌گوید: من همواره معتقد به تئاتر اجتماعی بوده و هستم و دیدگاهی را که دوستان نوگرا به هنر دارند، متعلق به کشور خودمان نمی‌دانم. این دیدگاه ویژه کشور‌هایی است که دوره صنعتی را گذرانده‌اند و به دموکراسی رسیده‌اند و مردمان‌شان در فقر به سر نمی‌برند.
او سپس از مهدی فتحی به عنوان بزرگترین بازیگر آسیا نام می‌برد و اضافه می‌کند: هیچ بازیگری به قدر او به مردم نزدیک نبود. او مردم را بخوبی تماشا و حس می‌کرد و زمانی که قرار بود نقشی را بازی کند، در کالبد شکافی آن نقش یکه بود.
فراهانی سخنان خود را درباره فتحی این گونه ادامه می‌دهد: هنرمندی بود که سواد و مطالعاتش یگانه بود و باید بگویم گروه تئاتر «آناهیتا» هیچ بازیگری را به بزرگی او تربیت نکرد.
او با اشاره به دیگر ویژگی فتحی می‌افزاید: انسان والایی بود و همواره کوشش‌اش بر این بود که مثل خودش باشد. او ادای هیچ بازیگر دیگری را در نیاورد و آموزه‌های بسیاری برای ما داشت که مهم‌ترینش همان ارتباط نزدیک او با مردم بود.
فراهانی با یادآوری حضور فتحی در هماوردی و کشتی‌گیری اضافه می‌کند: نزدیک یک سال با جهان پهلوان تختی کشتی می‌گرفت. مردمان جنوب شهر تهران او را خوب می‌شناختند و لبخند زیبایش را تجربه کرده بودند.
این بازیگر با ابراز تاسف از اینکه قدر مهدی فتحی دانسته نشد، می‌گوید: قدر او را ندانستیم. همچنانکه بهمن مفید و پرویز پورحسینی و حمید سمندریان هم قدر ندیدند، هنرمندانی که به این راحتی نمی‌توان مشابه آنان را ساخت؛ چراکه آنان در میهن ما استثنا بودند. ولی متاسفانه همانطور که به کل تئاتر احترام نمی‌گذارند، به بزرگانی مانند مهدی فتحی هم احترام گذاشته نشد.
فراهانی با اشاره به واپسین روز‌های زندگی مهدی فتحی که به دشواری در بیمارستان سپری شده است، می‌افزاید: زمانی که در بستر بیماری افتاد، کسی برایش دستی بالا نزد. مقصودم وزارت فرهنگ و ارشاد است. امیدوارم با تغییر نگاه به فرهنگ و هنر، این شاخه هم سمت و سویی بگیرد و دیگر هنرمندی مانند مهدی فتحی در عسرت نرود.
به گزارش ایسنا، فراهانی که در نمایش «بینوایان» و سریال امام علی با مهدی فتحی همبازی بوده است، می‌گوید: من همواره معتقد به تئاتر اجتماعی بوده و هستم و دیدگاهی را که دوستان نوگرا به هنر دارند، متعلق به کشور خودمان نمی‌دانم. این دیدگاه ویژه کشور‌هایی است که دوره صنعتی را گذرانده‌اند و به دموکراسی رسیده‌اند و مردمان‌شان در فقر به سر نمی‌برند.
او سپس از مهدی فتحی به عنوان بزرگترین بازیگر آسیا نام می‌برد و اضافه می‌کند: هیچ بازیگری به قدر او به مردم نزدیک نبود. او مردم را بخوبی تماشا و حس می‌کرد و زمانی که قرار بود نقشی را بازی کند، در کالبد شکافی آن نقش یکه بود.
فراهانی سخنان خود را درباره فتحی این گونه ادامه می‌دهد: هنرمندی بود که سواد و مطالعاتش یگانه بود و باید بگویم گروه تئاتر «آناهیتا» هیچ بازیگری را به بزرگی او تربیت نکرد.
او با اشاره به دیگر ویژگی فتحی می‌افزاید: انسان والایی بود و همواره کوشش‌اش بر این بود که مثل خودش باشد. او ادای هیچ بازیگر دیگری را در نیاورد و آموزه‌های بسیاری برای ما داشت که مهم‌ترینش همان ارتباط نزدیک او با مردم بود.
فراهانی با یادآوری حضور فتحی در هماوردی و کشتی‌گیری اضافه می‌کند: نزدیک یک سال با جهان پهلوان تختی کشتی می‌گرفت. مردمان جنوب شهر تهران او را خوب می‌شناختند و لبخند زیبایش را تجربه کرده بودند.
این بازیگر با ابراز تاسف از اینکه قدر مهدی فتحی دانسته نشد، می‌گوید: قدر او را ندانستیم. همچنانکه بهمن مفید و پرویز پورحسینی و حمید سمندریان هم قدر ندیدند، هنرمندانی که به این راحتی نمی‌توان مشابه آنان را ساخت؛ چراکه آنان در میهن ما استثنا بودند. ولی متاسفانه همانطور که به کل تئاتر احترام نمی‌گذارند، به بزرگانی مانند مهدی فتحی هم احترام گذاشته نشد.
فراهانی با اشاره به واپسین روز‌های زندگی مهدی فتحی که به دشواری در بیمارستان سپری شده است، می‌افزاید: زمانی که در بستر بیماری افتاد، کسی برایش دستی بالا نزد. مقصودم وزارت فرهنگ و ارشاد است. امیدوارم با تغییر نگاه به فرهنگ و هنر، این شاخه هم سمت و سویی بگیرد و دیگر هنرمندی مانند مهدی فتحی در عسرت نرود.
