آنچه درباره صدا و سیما می‌توان گفت، ادامه بی‌حالی و انفعال این سازمان در مقابل بسیاری از رویدادهای مهم روز است. اتفاقاتی در حوزه‌های مختلف که ذهن جامعه را درگیر خود می‌کند و وظیفه رسانه بطور اعم و رسانه‌ملی بطور مشخص، این است که با واکاوی و تحلیل این موضوعات به مخاطبان خود کمک کند، نگاه روشن‌تر و اطلاعات بیشتری درباره پیرامون خود داشته باشند.
برترین ها نوشت: شاید تصور کنید این صحبت‌ها اغراق‌آمیز و برای نکوهش و انتقاد از صدا و سیماست. اما ببینید، مجلس دهم به پایان کار خود رسیده است و مجلس یازدهم در آستانه شروع به کار است. ذهنیت عمومی این است که مجلس گذشته که اکثریتی اصولگرا داشته، نتوانسته مطالبات عمومی را پاسخ دهد و مجلس بعدی که یکدست‌تر هم هست، باید به شکل بهتری انجام وظیفه کند. مسئولیت صدا و سیما در این میان چیست. نباید برنامه‌های تحلیلی جذاب و حتی‌الامکان بی‌طرفانه‌ای بسازد و بررسی کند که مجلس قبلی چه کرده و چرا ناموفق بوده است؟ نباید بررسی کند که مجلس بعد چه کارهایی باید و می‌تواند انجام دهد؟ کسی چنین برنامه‌هایی را از تلویزیون سراغ دارد؟
مورد بعدی دادگاه سلطان خودرو است. این که در دادگاه چه گذشته و چه گفته‌اند را همه نقل کرده‌اند. مردم می‌پرسند یک زن و شوهر چطور توانسته‌اند 6700 دستگاه خودرو بخرند. با چه ترفند یا زد و بندی توانسته‌اند حتی مدیرعامل سایپا را به شراکت دعوت کنند.
نقش دو نماینده مجلس چه بوده. چه مسائلی وجود داشته که دیگر نباید تکرار شود. این مفاسد از کجا شروع شده و چطور گسترش پیدا کرده. کار رسانه این است که برود ریشه‌یابی کند. که واقعیت‌ها را به مردم نشان بدهد. کارشناسانش از دلایل شکل‌گیری باندها فساد بگویند. آیا در صدا و سیما گزارش و پرونده و پیگیری در این زمینه دیده‌اید؟ مطلبی گفته شده که کسی نمی‌دانسته؟ چراغی روشن شده؟
دادگاه نیشکر هفت‌تپه مورد بعدی است. حیرت‌آور است که دو جوان 28 و 30 ساله چطور توانسته‌اند صنعتی به این بزرگی و در این حد استراتژیک را به مبلغی اندک بخرند. چطور توانسته‌اند سال‌ها به گرفتن وام و دلار ارزان و فروش آن ادامه بدهند و کسی مزاحمشان نشود. در حالی که کارگران نیشکر هفت‌تپه ماه‌ها حقوق نگرفته بودند و کف خیابان پیگیر مطالبات‌شان بودند، صاحبان بی‌رحم کارخانه چطور می‌تواستند با ارتباط با رده‌بالاترین مسئولان کشور پاسخگوی کارگران‌شان نباشند و به فساد خود ادامه بدهند. صدا وسیما چرا سراغ اینها نمی‌رود و ابهامات را برای مردم روشن نمی‌کند و به سوالات جواب نمی‌دهد.
پدری فرزندش را سر بریده و در ساعات گذشته یکی از مهمترین موضوعات مورد بحث در محافل خصوصی و عمومی همین بوده. اما صدا و سیما یک برنامه کارشناسی ارائه نکرده. نه سراغ این خانواده رفته و ریشه‌های ماجرا را برای مردم بازگو کرده و نه نکته‌ای حقوقی گفته. نه سابقه موضوع را بررسی کرده و نه تقریبا هیچ چیز دیگر. اگر برنامه دیدنی و داغی در این زمینه ساخته تا به نیاز مخاطب پاسخ بدهد، بگویید تا ما هم بدانیم.
نمونه‌ها آنقدر زیادند که یادآوری‌شان خنده‌دار به نظر می‌رسد. از چند میلیارد دلار 4200 تومانی که گفتند گم شده، یا داده شده و جنسی بابتش به کشور نیامده، تا چند میلیارد قاچاقی که هر سال به کشور وارد می‌شود تا شعله‌ور شدن ناگهانی قیمت میوه و خشکبار. خیلی سخت است که گزارشگر و خبرنگار تلویزیون مسیر میوه را از سر باغ و جالیز -که محصول تقریبا مفت است-، تا میوه‌فروشی بالای شهر -که قیمت سر به فلک می‌زند-، دنبال کند و ببیند دلالی و اجحاف به مردم کجا اتفاق می‌افتد؟ خیلی سخت است که در مورد قیمت خودرو این کار را بکند.
این کارها برای یک رسانه معمولی هم ساده است. نیاز به ده‌ها هزار کارمند و هزاران مدیر با حقوق‌های نجومی ندارد. اینها کار رسانه است و خبرنگار و برنامه‌ساز اگر بلد نباشند چطور به این موضوعات بپردازند، اصلا این‌کاره نیستند. سوال همچنان این است که چرا صدا و سیما به مهمترین دغدغه‌های افکار عمومی بی‌توجه است. چرا حاضر نیست تکانی به خود بدهد. اگر بلد نیست، آن همه حقوق‌بگیر در آن سازمان چه می‌کنند. اگر این کارها ازش برنمی‌آید هزاران میلیارد بودجه سازمان برای مردم چه حاصلی دارد. اگر ریگی به کفش ندارد چرا تکانی به خود نمی‌دهد.
نگرانی صداوسیما و مسئولان فرهنگی کشور همیشه این است که چرا رسانه‌ملی و رسانههای داخلی در جذب مخاطب آنچنان که باید عمل نمی‌کنند و رسانههای فرامرزی و فضای مجازی، بخش بزرگی از مخاطبان را دزدیده‌اند. یکی از پاسخ‌هایش همین جاست. رسانه‌ها در خارج از کشور، سوالاتی را مطرح می‌کنند و جواب می‌دهند که شما باید به آن توجه کنید. اگر جواب‌ها و سوگیری‌شان با منافع ملی ما در تعارض است و اگر بیننده‌هایشان گمراه می‌شوند، بخشی از گناهش گردن ما و شماست که خوراک مناسبی تهیه نمی‌کنیم و به رسالت‌مان درست عمل نمی‌کنیم. فضای مجازی هم چنان گسترده و به لحظه نیازها را پاسخ می‌دهد که رسانه ملی با این شیوه لاکپشتی و مبهوت در پرداختن به اخبار و موضوعات، هرگز رقیبش نخواهد شد.
