ماجرا به آخرین روز‌های سال میلادی گذشته بر می‌گردد، اما آثار و بقایای آن همچنان باقی است، کرونا ویروس موجود ریز ذره‌بینی که حالا بلایای جان مردم دنیا شده است.
به گزارش باشگاه خبرنگاران این روز‌ها آنقدر از کرونا ویروس، این مهمان ناخوانده چینی، گفته اند و شنیده‌ایم که دیگر اخبار و اطلاعات مربوط به آن جزئی از زندگی روزمره شده است، آنقدر حساسیت در این مورد بالا رفته که گاه واکنش‌های وسواسی در این مورد ایجاد می‌شود و برخی هر سرفه یا عطسه آلرژیک یا سرماخوردگی معمولی را هم به حساب ابتلا به کرونا ویروس می‌گذارند.
علی رغم تمام حدس و گمان‌هایی که نسبت به ابتلای بیماری کرونا در کشور وجود دارد، اما مسئولان ارشد وزارت بهداشت و آمار‌های رسمی این موضوع را رد کرده اند و حتی دانشجویان ایرانی مقیم چین که به کشور بازگشته‌اند، تاکنون علائمی از بیماری کرونا نشان نداده‌اند.
وارد نشدن کروناویروس به کشور ادعای غیرعلمی است
از این حدس و گمان‌های درگوشی که زبان به زبان می‌چرخد بگذریم، اما همانطور که محمد مهدی گویا رئیس مرکز مدیریت بیماری‌های وزارت بهداشت هم پیشتر اشاره کرده بود این ویروس وارد ایران خواهد شد، اگر کشوری مدعی شود که اجازه نمی‌دهم ویروس وارد شود، حرف غیرعلمی زده شده است. همه کشورها چهار وظیفه داده‌اند.
او گفته بود که کشورها موظفند مسائل را به مردم آموزش دهند، اگر کسی مبتلا شد، کار او به بیمارستان کشیده نشود، اگر فرد در بیمارستان بستری شد، مراقبت خوبی از او صورت گیرد و بیشتر از گروه‌های پرخطر مانند افراد مسن و بیماران قلبی و ریوی مراقبت شود.
حال با وجود این شرایط بحرانی که مرز‌های جغرافیایی را هم درنوردیده است و با آمار مرگ و میر بیش‌از ۶۳۰ هزار نفر به عبارتی در آستانه حالت پاندمیک قرار دارد، رعایت بهداشت و پیشگیری، بیش از پیش نقش پر رنگی ایفا می‌کند.
وزارت بهداشت در این مورد اقدامات بهداشتی را در قالب پیامک، بنر و برنامه‌های تلویزیونی مورد توجه قرار داده است و آنطور که از شرایط فعلی پژوهشگران و پزشکان در سراسر جهان بر می‌آید به سبب نوپدید بودن این نوع از کرونا ویروس هنوز روش درمانی برای آن وجود ندارد و قرنطینه و مراقبت بهداشتی بهترین تمهید برای جلوگیری از گسترش بیماری است.
انفعال مدارس در برنامه‌های مراقبتی کروناویروس
مراقبت‌های بهداشتی از سوی وزارت بهداشت دنبال می‌شود و مرجع اصلی رسیدگی به اوضاع بهداشتی هم همین وزارتخانه است، اما حال که صحبت از آموزش و پیگیری به میان آمده است، نقش آموزش و پرورش را هم نمی‌توان در این عرصه نادیده گرفت.
دستگاهی عیالوار و پر نفوذ که قریب به اتفاق مردم جامعه با آن مستقیم و غیرمستقیم در ارتباطند و چه دستگاهی بهتر از آن برای آموزش بهداشت و پیشگیری کردن از این بیماری ویروسی نوپدید.
مدارس علاوه بر پتانسیل بالایی که در آموزش و پیشگیری از کرونا دارند به دلیل شرایط حاکم بر آن و تجمع دانش آموزانی که در سنین کودکی و نوجوانی قرار دارند، به شدت احتمال ابتلا به بیماری‌های واگیر در آن‌ها بالاست.
پیش از این دفتر سلامت آموزش و پرورش در زمان طغیان بیماری آنفلوانزا دستورالعملی برای آن به مدارس ابلاغ کرد، اما در مورد بیماری کرونا گویی مسئولان گوی و میدان را به وزارت بهداشتی‌ها سپردند تا وارد شدند و عملا دفتر سلامت و تندرستی وزارت آموزش و پرورش خود را به حاشیه رانده است و فقط به یک پوستر مقابله با بیماری‌های تنفسی واگیر که در سایت اینترنتی این دفتر منتشر شده بسنده کرده است.
کمبود نیروی بهداشتی متخصص در مدارس
در حالی که زنگ خطر مشکلات بهداشتی چندین سال بوده که در آموزش و پرورش به صدا درآمده است، اما گویی تمهید چندانی برای آن وجود ندارد که حال معلوم نیست این موضوع به دلیل کم ارزش جلوه دادن مقوله بهداشت در مدارس است یا آنکه توان مطالبه در این عرصه وجود ندارد.
معاونت تربیت بدنی و سلامت آموزش و پرورش که نسبتا بخشی آرام، کم خبر و در حاشیه این وزارتخانه محسوب می‌شود، بار‌ها از طریق مدیرانش این کمبود را اعلام کرده است، اما راهکاری برای آن وجود ندارد.
در اظهار نظر‌های قدیمی و حتی نستا جدید حسن ضیاالدینی مدیرکل دفتر سلامت از کمبود ۵۰ درصدی مربیان بهداشت در مدارس خبر داده بود و این در حالی است که در شرایط فعلی حدود ۶ هزار مربی بهداشت در مدارس سراسر کشور داریم.
حال از شیوع شپش، آموزش بلوغ نوجوانی، سرماخوردگی معمولی در فصول سرد سال و رسیدگی به ناخوش احوالی‌های سرپایی دانش‌آموزان که بگذریم، در شرایطی که بیماری واگیرداری، چون کرونا سلامت جهانی را تهدید می‌کند، جای خالی متولیان بهداشتی تخصصی به شدت خودنمایی می‌کند.
به نظر می‌رسد در شرایط کنونی آنقدر جای خالی این نیروی تخصصی احساس می‌شود که به اذعان خانواده‌ها در برخی مدارس آموزشی برای پیشگیری و بهداشت مقابله با کرونا ویروس وجود ندارد البته ضیاالدینی گفته است که معاونت تربیت‌بدنی و سلامت استان‌ها با همکاری دانشگاه‌های علوم پزشکی آموزش‌های لازم برای دانش‌آموزان را مدنظر دارند که گویی این قضیه حداقل در پایتخت که چندان رمقی نداشته است.
حال مشخص نیست این انفعال در جذب نیروی تخصصی از سوی آموزش و پرورش و به ویژه معاونت تربیت بدنی و سلامت تا کی ادامه دارد و آیا مدارس با وجود این شرایط بحرانی بیماری کرونا برای مقابله با آن موفق خواهند بود یا خیر؟!
