در این مدت مجری محوری، نبود شفافیت در قراردادها، مسائل حاشیه‌ساز، نزدیک شدن خارج از عرف اسپانسر به مجری و نامشخص بودن حد و مرز اسپانسرها انتقادهای فراوانی را متوجه مدیران این رسانه کرده است.
تحریم‌های ظالمانه نظام سلطه در جهت کاهش درآمدهای ارزی ایران و مشکل بیکاری نیز از طرفی اهمیت اتخاذ رویکردهای راهبردی منطبق با اقتصاد مقاومتی را در صداوسیما و همه نهادهای اجرایی صد چندان می‌کند.
در برنامه‌های تلویزیونی شاهد حضور و حمایت مالی انواع شرکت‌ها، بانک‌ها و موسسات مالی، فروشگاه‌های زنجیره‌ای، نهادهای فرهنگی و حتی بعضی وزارتخانه‌ها هستیم که نتیجه آن کمک به ساخت و تولید سریال‌ها، برنامه‌های سرگرم‌کننده، ورزشی و کودکان بوده است. هر چند حساسیت‌ها به حضور اسپانسر و تبلیغ شامل همه برنامه‌های تلویزیونی است اما در دو حوزه کودکان و مذهبی این حساسیت‌ها مضاعف است.
در حوزه برنامه‌های کودک و نوجوان آسیب‌های حضور اسپانسر سبب برجسته شدن عنصر تبلیغ و عدم توجه کافی به اصول روانشناسی شده تا جایی که تهیه‌کننده یکی از برنامه‌های کودکان با انتقاد به این رویکرد صراحتا گفت که کارشناسان کودک با پخش آگهی مخالفند چه برسد به حضور اسپانسر!
جالب است بدانیم که حتی در کشوری مثل انگلستان نیز اسپانسرهای تلویزیونی از حضور در سه حوزه برنامه‌های کودک، مذهبی و خبری منع شده‌اند. در حالی که ما به عنوان یک نظام ارزشی، مذهب و تربیت کودکان را در بعضی برنامه‌های تلویزیونی سخاوتمندانه و بدون ضابطه علمی در اختیار سرمایه‌گذار بخش خصوصی قرار داده‌ایم.
برنامه‌های مذهبی نیز همچون حوزه کودکان دارای حساسیت‌های ویژه‌ای است که عدم توجه به ظرافت‌ها می‌تواند نتایج معکوسی به دنبال داشته باشد. در این عرصه نیز حضور و دخالت اسپانسرها با انتقادهای بسیاری مواجه است.
با نگاهی به بعضی برنامه‌های مذهبی تولید شده توسط اسپانسرها این سؤال در اذهان ایجاد می‌شود که آیا یک مجری یا اسپانسر قادر به تحلیل و قبول مسئولیت برخی رفتارها و رویکردها در چنین برنامه‌هایی هست؟ آیا یک اسپانسر مجاز است میهمان یا مجری را خودش انتخاب کرده و برای تلویزیون تعیین تکلیف کند؟
در بعضی از این برنامه‌های مذهبی و مناسبتی از سلبریتی‌ها به عنوان مجری استفاده می‌شود که با هر ترفندی صرفا به جذب بیننده فکر می‌کنند. اسپانسرهای تلویزیونی ضمن منافع خوبی که از تبلیغات خود می‌برند تنها بخشی از نیازهای مالی صداوسیما را برطرف می‌کنند و در انتخاب و بهره‌گیری از آنها کمتر رویکرد راهبردی همسو با آرمان‌های کشور و به ویژه اقتصاد مقاومتی دیده می‌شود.
