پنجشنبه ۰۶ دی ۱۴۰۳ - ساعت :
۱۰ فروردين ۱۳۹۷ - ۱۶:۴۴
کاش حداقل کاتالوگ اف-۳۵ را می‌خواندند

ماجرای خنده دار شایعه ورود دو فروند اف ۳۵ اسرائیل به آسمان ایران

سوراخ بودن گنبد آهنین در اسرائیل، ناتوانی پاتریوت‌های آمریکایی در عربستان در مقابل موشک‌های نه چندان پیچیده یمنی و ساقط شدن اف ۱۶ صهونیست‌ها در سوریه و چند فروند اف ۱۵ که شکار حوثی‌ها شدند و سقوط‌های گاه و بی گاه هواگرد‌های ساخت آمریکا، آنقدر برای سیستم بازاریابی و فروش هوابرد‌های پنتاگون گران تمام شده که دست به دامن آخرین برگ برنده شان یعنی، اف ۳۵ شوند.
کد خبر : ۴۰۸۶۱۹
گروه سیاسی صراط: محمدرضا احمدی کارشناس حوزه دفاعی امنیتی در یادداشتی به تحلیل شایعه ورود دو جنگنده اف 35 رژیم صهیونیستی به آسمان ایران بدون رهگیری سامانه های پدافندی پرداخته است. 
 
پرده اول:همانقدر کوتاه و همانقدر مضحک...
داستان؛ در فضای مجازی، خبری چند نقلی از یک رسانه کویتی به نقل از روزنامه اسرائیلی دست به دست شد،، با این عنوان که دو فروند اف ۳۵ عربستان چندی پیش بدون اینکه رهگیری شوند به آسمان ایران آمده، در اصفهان و هرمزگان و شیراز جولان داده و به سلامت به سرزمین‌های اشغالی بازگشته اند. ساعتی بعد وزارت دفاع عراق بیانیه‌ای در تکذیب عبور این پرنده‌ها از آسمانش داد و مقامات ایرانی هم شاید موضوع را کوچک‌تر از آن دیدند که در باره اش تا این لحظه اظهار نظر کنند.

پرده دوم: کاش از خود پرسیده بودند...
از کارشناسان هوافضا و جنگ افزار که بگذریم؛ صحت این گفته، حتی برای علاقه‌مندان حوزه جنگ‌های هوایی هم قابل قبول نیست، کاش سازندگان و نشردهندگان این شایعه بی بن و اساس حداقل کاتالوگی که شرکت سازنده Lockheed Martin
F-۳۵ Lightning II را خوانده بودند و حداقل از نقاط ضعف و قوت این جنگنده آگاه بودند و این سوالات را از خود می‌پرسیدند:

اف ۳۵ لایتینگ، جنگنده‌ای چند منظوره عمود پرواز و با بدنه‌ای جاذب رادار است و ادعای رادارگیزی اش به دلیل آن است که هرچه حمل می‌کند (مهمات، چف و فلیر و ...) در دل خود حمل می‌کند و زیر بالهایش مخزن سوخت و مهمات ندارد، که اگر داشته باشد دیگر رادارگریز نیست و اگر هم نداشته باشد شعاع عملیاتی اش آنقدر نیست که بتواند تا ایران بیایید و بازگردد. (اف-۳۵ دارای شعاع عملیاتی تقریبی ۸۰۰ کیلومتر است که از این نظر نیز جزو بیشترین‌ها محسوب نمی‌شود، زیرا برای مثال اف-۱۴ با سال ساختی حداقل ۴۰ سال قدیمی‌تر از اف _۳۵ دارای شعاع عملیاتی تقریبی ۱۰۰۰ کیلومتر است.)

از سوی دیگر اگر هم بنا به سوخت گیری هوایی باشد که پر واضح است تانکر‌های kc-۱۰ و ۷۳۷‌های سوخت رسان اسرائیلی و آمریکایی و ... هیچ کدام رادار گریز نیستند و با تکنولوژی رادار‌های لامپ خلا که متعلق به ۵۰ سال قبل هستند هم به راحتی قابل شناسایی حتی دورتر از مرز‌های ایران اند.

دیگر آنکه آیا سازندگان این شایعه حتی نگاهی به نقشه منطقه غرب آسیا ننداختند و از قوانین مرز‌های هوایی هم مطلع نبودند و از خودنپرسیدند اف ۳۵‌ها چگونه از تور راداری مستقر در سوریه (سامانه‌های روسی و سوری torm۱ , s۴۰۰ و ...)، عراق و سامانه‌های نوین مستقر در غرب ایران (منطقه راداری سوباشی با برد دیدگاهی رادار ۷۰۰ کیلومتر) عبور می‌کنند بدون آنکه هیچ کشوری اطلاع داشته باشند! و اگر هم اطلاع نداشته اند که انتشار این ماجرا بیشتر به رسوایی برای خود اسرائیل بدل خواهد شد تا نمایش توانمندی هوایی اسرائیل...

پرده سوم: اگر گوبلز هم زنده بود خنده اش می‌گرفت...
مغز متفکر عملیات روانی هیتلر، ژوزف گوبلز در ماه‌های نخست جنگ جهانی دوم معتقد بود برای خالی کردن دل دشمن و اغراق در توان نظامی و به ویژه توان لوفت وافه (نیروی هوایی آلمان) باید هواپیماهایمان را بسیار برتر از آنچه هستند معرفی کنیم؛ اما اگر او هم امروز زنده بود شاید با چیدن صغری و کبری این شایعه خنده اش می‌گرفت. قطعا انتشار این شایعه تحلیل‌هایی بربستر نگاه سیاسی و ژئوپولیتکی با توجه به شرایط امروز منطقه، آینده برجام و توان موشکی ایران و ... را می‌طلبد که در طاقت این بحث نیست.

اما به اعتقاد نویسنده آنچه تامل برانگیز است انگیزه یابی سازندگان این دست از شایعات است که با نگاهی به اتفاقات یک سال گذشته می‌توان از آن نتیجه‌ای قریب به منطق استخراج کرد. سوراخ بودن گنبد آهنین در اسرائیل، ناتوانی پاتریوت‌های آمریکایی در عربستان در مقابل موشک‌های نه چندان پیچیده یمنی و ساقط شدن اف ۱۶ صهونیست‌ها در سوریه و چند فروند اف ۱۵ که شکار حوثی‌ها شدند و سقوط‌های گاه و بی گاه هواگرد‌های ساخت آمریکا، آنقدر برای سیستم بازاریابی و فروش هوابرد‌های پنتاگون گران تمام شده که دست به دامن آخرین برگ برنده شان یعنی، اف ۳۵ شوند؛ تا نکند مشتریان این پروژه سود آور برای آمریکا مثل خریدران موشک‌های دفاع هوایی پاتریوت دچار تردید در خرید شوند و رو به بازار جنگ افزار‌های نوین روسیه نیاورند...
 
یادداشت از محمدرضا احمدی، کارشناس حوزه دفاعی امنیتی