صراط: ستون اخبار ویژه کیهان به شرح زیر است:
ذوق‌زدگی از دیدن آمریکایی‌ها تبدیل به عادت زنجیره‌ای‌ها شده؟!
نشریات زنجیره‌ای اصلاح‌طلب برای سفر توریستی هیئتی از تاجران آمریکایی به تهران ذوق‌زده شدند.
این روزنامه‌ها با تیترهای بزرگی نظیر «اشتیاق آمریکایی برای پایان تحریم»، «تجار غربی برای سفر به ایران از یکدیگر سبقت می‌گیرند»، «اولین سفر هیئت تجاری 22 نفری آمریکا به ایران پس از انقلاب»، «تجار آمریکایی آمدند، سوئیسی‌ها در راهند» و... سعی کرده‌اند لغو تحریم‌ها را تداعی کنند حال آن که مشابه همین رفتار فاقد محتوا و به دور از واقعیت را مهر و آذر سال 92 به هنگام اعلام و اجرای توافق ژنو نیز داشتند و مدعی بودند با آن توافق تحریم‌ها از هم فرو پاشیده و هیئت‌های فرانسوی و.... در راهند یا پروازهای هوایی میان ایران و آمریکا برقرار می‌شود اما در عمل چنین اتفاقی نیفتاد و آن روز- مانند همین روزها- مقامات ارشد دولت آمریکا بارها و به تصریح اعلام کردند شالوده رژیم تحریم‌ها سر جای خود باقی می‌ماند. در عین حال رژیم آمریکا در طول 18 ماه گذشته بیش از 100 بار اشخاص حقوقی و حقیقی را با ادعای عبور از تحریم‌ها مجازات کرد.
روزنامه نیویورک تایمز که مستند نشریات زنجیره‌ای درباره سفر اخیر گروه 22 نفره آمریکایی‌هاست در گزارش خود از قول دیک‌سیمون که مؤسس سازمان رؤسای جوان است نوشت: ما جهانگرد هستیم، اما به طور طبیعی بسیاری از مدیران شرکت ما، پتانسیل مشغول شدن به تجارت در اینجا را دارند، زیرا آنها کسب و کارهای بسیار مهمی را رهبری می‌کنند.
نیویورک تایمز البته می‌افزاید: شرکت‌ها هنوز قبل از اینکه به طور جدی به سرمایه‌گذاری در ایران بیاندیشند، منتظر توافق نهایی هستند. سیمون یکی از اعضای گروه مذکور گفت: در حقیقت ما اجازه سرمایه‌گذاری در ایران را نداریم.
فایننشال تایمز و نیویورک تایمز تصریح می‌کنند این هیئت با ویزای توریستی به ایران سفر کرده‌اند.
یک دیپلمات غربی به فایننشال تایمز می‌گوید: تجار و سرمایه‌گذاران آمریکایی باید تا انتخابات ریاست جمهوری سال 2016 این کشور منتظر بمانند.
یادآور می‌شود جاش ارنست سخنگوی کاخ سفید برای چندمین بار تصریح کرد: ساختار تحریم‌ها علیه ایران حفظ خواهد شد. او همچنین می‌گوید ایران باید به بازرسی‌های سرزده تن دهد و تعهدات مهم را انجام دهد، سپس روند کاهش تحریم‌ها آغاز می‌شود!
نشریات ذوق‌زده از سفر گردشگران آمریکایی، طی 10 روز اخیر با فاصله گرفتن از ذوق‌زدگی اولیه بر سر بیانیه لوزان تصریح کرده بودند که نباید به توقعات بیجا درباره مذاکرات هسته‌ای دامن زد.
80 میلیارد دلار خرید تسلیحاتی آل سعود به اقتصاد آمریکا رونق می‌دهد
رژیم جنایتکار آل سعود و برخی رژیم‌های مشابه در منطقه تبدیل به بازار بزرگ برای رونق شرکت‌های اسلحه‌سازی آمریکا شده‌اند.
روزنامه نیویورک تایمز در گزارشی برپایی جنگ و تشدید منازعات در منطقه خاورمیانه را برای صنایع نظامی آن کشور سودمند و رونق‌بخش بازار تسلیحات آمریکایی ارزیابی کرد.
نیویورک تایمز، تجاوز نظامی سعودی‌ها به یمن را دستمایه پرداختن موضوع بازار اغواکننده تجارت سلاح‌های آمریکایی در خاورمیانه قرار داده و آورده است: عربستان سعودی، برای اقدام به جنگ در یمن، از جنگنده‌های جت اف-15 ساخت شرکت بوئینگ استفاده می‌کند و امارات هم جنگنده‌های جت اف-16 ساخت شرکت لاکهید مارتین را برای بمباران یمن و سوریه به کار گرفته است.
براساس آمارهایی که هفته گذشته توسط سیپری (SIPRI)؛ مؤسسه بین‌المللی صلح استکهلم منتشر شد، تنها در سال گذشته میلادی، عربستان سعودی 80 میلیارد دلار سلاح خریداری کرد که از هر زمان دیگری بیشتر بود و حتی از هزینه‌های تسلیحاتی هر یک از دو کشور فرانسه و انگلستان هم فراتر رفت تا به آنجا که عربستان به چهارمین بازار فروش تسلیحات جهانی تبدیل شد. قطر هم، که یک کشور دیگر عربی با خزانه‌ای سرشار و گرایش به اعمال نفوذ در اطراف منطقه خاورمیانه است، اکنون به یک بازار سرمست تسلیحات تبدیل شده است.
نیویورک تایمز می‌افزاید: سال گذشته، قطر یک قرارداد 11 میلیاردی را با پنتاگون منعقد کرد تا بالگردهای تهاجمی آپاچی و سامانه‌های دفاع هوایی جاولین Javelin)) و پاتریوت (Patriot) را خریداری کند. حال این کشور کوچک امیدوار است شمار بزرگی از جنگنده‌های اف-15 را خریداری کند و جایگزین ناوگان قدیمی‌تر جت‌های میراژ فرانسوی نماید.
نیویورک تایمز نوشت: شرکت‌های تسلیحاتی آمریکا هم دنبال پول می‌روند. بوئینگ در سال 2011، دفتری را در دوحه گشوده است و لاکهید مارتین هم امسال چنین دفتری را باز کرد. لاکهید در سال 2013، بخشی را راه‌اندازی کرد که تنها به فروش‌های خارجی تسلیحات می‌پردازد و مدیر ارشد این شرکت، ماریلین هوسان (Marillyn Hewson) گفته است که لاکهید به افزایش فروش‌های خارجی نیاز دارد تا آنجا که این بخش بتواند بین 25 تا 30 درصد درآمد سالانه‌اش را تأمین کند و به این ترتیب کاهش بودجه پنتاگون را که بعد از حملات یازدهم سپتامبر 2001 فزونی گرفته بود، جبران نماید.
روزنامه آمریکایی می‌نویسد: سازمان‌های اطلاعاتی آمریکایی اعتقاد دارند که جنگ‌های نیابتی در خاورمیانه، می‌تواند سالها به طول انجامد و موجب شود که کشورهای منطقه به خرید جنگنده‌های اف- 35 که به عنوان گرانبهاترین موجودی زرادخانه تسلیحاتی آمریکا در آینده محسوب می‌شود، هر چه بیشتر علاقه‌مند شوند.
«داریل کیمبال» مدیر اجرایی انجمن کنترل تسلیحات می‌گوید: «بخش بزرگی از تسلیحاتی که در یمن توسط سعودی‌ها مورد استفاده قرار گرفته، علیه مردم عادی بوده است.» به نوشته نیویورک‌تایمز، سعودی‌ها این نکته را انکار می‌کنند. کیمبال می‌گوید که با هراسی بزرگ، نگران فروش‌های تسلیحاتی به منطقه است چرا که منجر به گسترش و افزایش بکارگیری انواع پیچیده تسلیحات در این کشورها می‌شود. در سال 2008، کنگره آمریکا قانونی را تصویب کرد که می‌گوید فروش‌های تسلیحاتی به منطقه خاورمیانه، باید الزام به حفظ برتری کیفی نظامی اسرائیل را مراعات کنند. به این ترتیب، مبنای ارزیابی هر فروش تسلیحاتی در خاورمیانه این است که چه تاثیری بر برتری نظامی اسرائیل می‌گذارد.
کرباسچی: برای کارآمدی دولت دلم شور می‌زند!
ناکارآمدی‌های دولت صدای اعتراض دبیرکل کارگزاران را هم درآورد که معتقد است با آدم‌های سالخورده و خسته نمی‌شود دولت را اداره کرد و دولت بعد از مذاکرات هسته‌ای می‌خواهد چه کند؟
غلامحسین کرباسچی در مصاحبه با روزنامه شرق ضمن انتقاد شدید از بی‌تحرکی بخش‌هایی از دولت یازدهم و گره زدن بی‌ربط همه مشکلات به تحریم‌ها گفته: «قطعاً بخشی از فعالیت‌های دولت، با رفع تحریم‌ها با کیفیت بهتری انجام می‌شود، اما در شرایط تحریم هم نباید این گونه باشد که مسئولیت‌ها را از دوش خودمان برداریم و تا بگویند که چرا فلان کار را نکردید، بگوییم تحریم هستیم در هر شرایطی حتی در شرایط تحریم کارهایی هست که می‌شود انجام داد و نباید آن کارهایی که می‌شود را به بهانه تحریم از سر باز کنیم.»
وی در ادامه با اظهار نگرانی نسبت به دلسوز نبودن برخی مدیران دولتی می‌گوید: دلمان نباید برای اداره کشور شور بزند. نمی‌شود معاون وزیر، وزیر یا مسئول فلان بخش باشیم، اما استدلال ما این باشد که اگر بودجه دادند، کار می‌کنیم و اگر هم ندادند کار نمی‌کنیم! باید کاری کرد جلوی این تلفات جاده‌ای و خسارت‌های ناشی از آن گرفته شود. این مسئولیت دولت است و وزیر هم برای همین انتخاب می‌شود.»
کرباسچی با اشاره به عملکرد نامناسب وزیر راه و شهرسازی در یک سال و نیم گذشته تصریح می‌کند: «من در مصاحبه دیگری هم در مورد وزارت راه خطاب به وزیر محترم گفتم شما چهار سال وزیر هستید که انشاءالله هشت سال بشود! بعد از هشت سال که بازنشسته خواهید شد، با خانواده به سفر خواهید رفت. اما اگر در همین ترافیک متوقف شوید، نوه‌های شما نخواهند گفت شما در دوره وزارت خود چه کاری انجام دادید؟! نمی‌خواهم نقد و سرزنش کنم، اما قصدم این است که بگویم باید دلمان بیشتر از این چیزی که هست شور بزند. من البته مثال وزارت راه را زدم، اما بقیه وزارتخانه‌ها هم همین گونه است. ما همین حرف را در وزارت کار و امور اجتماعی و برخی وزارت‌خانه‌های دیگر داریم. دولت باید ابتکار به خرج دهد و فکری در این باره کند.»
دبیرکل حزب کارگزاران با انتقاد شدید از سالخورده و بی‌تحرک بودن دولت یازدهم می‌گوید: «اینکه یک تعدادی آدم خسته و سالخورده بنشینیم و بلند شویم که نمی‌شود! اصلاً فرض کنید که مناقشه هسته‌ای هم حل شد، بعد از آن چه؟ این بی‌تحرکی‌ها آدم را برای دولت نگران می‌کند. چشم بر هم گذاشتیم نصف مهلت این دولت گذشت. وزرا و شخص رئیس‌جمهور باید فکر کنند خروجی این دوره از دولت آن هم با همه امیدی که مردم به آن بسته‌اند، فقط در این خلاصه نشود که تحریم‌ها برداشته شد. اگر هنگام تحریم‌ها، تحرک ما این گونه باشد لابد بعد از آن دیگر خیالمان راحت خواهد شد و می‌گوییم همه چیز هست، دیگر!»
رجانیوز درباره علت اظهارات کرباسچی نوشت: شاید کمتر کسی فکر می‌کرد در حالی که هنوز دومین سالگرد انتخاب دولت یازدهم فرا نرسیده و در این مدت تمام تلاش رئیس جمهور و دولتی‌ها و رسانه‌های حامی دولت معطوف به «پیروزی نمایی» در مذاکرات هسته‌ای و القای دستاوردهای بزرگ برای مذاکرات بوده است، به یکباره غلامحسین کرباسچی دبیر کل نزدیک‌ترین حزب به دولت، انتقادات صریح و کم سابقه‌ای را نسبت به کم تحرکی و ناکارآمدی دولت مطرح کند.ناکارآمدی واضح دولت و گره زدن سرنوشت کشور به مذاکرات بی‌سرانجام، باعث شده تا حتی اصلی‌ترین حامیان دولت نیز نسبت به این روند خطرناک لب به انتقاد گشوده و سخنانی را که منتقدان دولت از همان روزهای اول آغاز به کار آقای روحانی بیان می‌کردند، امروز تکرار کنند.
روایت روزنامه اصلاح‌طلب از آشفتگی در وعده‌های اقتصادی دولت
وعده‌های اقتصادی عمل نشده مسئولان، جوّی از بلاتکلیفی را در میان فعالان اقتصادی ایجاد می‌کند.
سید احمد میرمطهری اقتصاددان در این زمینه نوشت: کافی است که نگاهی به خبرها در رسانه‌های مختلف بیندازید و مجموعه‌ای از وعده‌های اقتصادی را ببینید که مسئولان اقتصادی آنها را مطرح کرده‌اند، که البته بعضا طرح آنها قابل تامل است، از کاهش نرخ سود سپرده‌ها تا کاهش نرخ تسهیلات بانک‌ها، تک‌نرخی شدن ارز، رونق در بازار سرمایه، وصول مطالبات معوق بانک‌ها، حذف یارانه اقشار پردرآمد، نظام بخشی به موسسات مالی و اعتباری، جلوگیری از فرارهای مالیاتی و ده‌ها وعده دیگر که هر روز متصدیان امور اقتصادی نوید تحقق آن را می‌دهند.
وی ضمن یادداشتی با عنوان «اقتصاد وعده‌ای» در روزنامه اعتماد می‌نویسد: مشکل طولانی شدن بحث این وعده‌هاست که بعضا یا تحقق نمی‌یابد یا ناگهان از دستور کار خارج می‌شود و جوی از بلاتکلیفی در بین فعالان اقتصادی ایجاد می‌کند و همه در انتظارند تا تکلیف کار روشن شود و این یعنی بی‌ثباتی که آفتی برای اصلاح شرایط فعلی اقتصاد کشور است. نکته قابل تامل دیگر اینکه بعضی از این وعده‌ها حتی اگر تحقق هم پیدا کند در بهبود اوضاع اقتصادی چندان هم موثر نیست. مثلا متصدیان پولی از کاهش سود سپرده‌گذاران انتظار دارند که قیمت تمام شده پول در بانک‌ها کاهش یابد و منابع آزاد شده صرف اعطای تسهیلات با نرخ‌های کمتر شود. ولی این یک توقع است و مادامی که ساختار هزینه‌های عملیاتی بانک‌های ما مخصوصا بانک‌های دولتی کارآمد نیست و برای حجم مطالبات مشکوک‌الوصول و وام‌های سوخت شده ذخیره‌گیری کافی نشده، تغییر و کاهش نرخ سود سپرده‌گذاران نمی‌تواند آن طور که باید کارساز باشد اگر بعدا مواجه با خروج سپرده‌ها از بانک‌ها و افزایش نقدینگی‌های سرگردان شدیم آیا برای مقابله فکری کرده‌ایم؟ بدیهی است در شرایطی که ساختار عملیاتی و مالی بانک‌های کشور فعلا تا وضعیت مطلوب فاصله دارد، تا اصلاح و دستیابی بانک‌ها به مجموعه‌ای نسبتا بهینه از دارایی‌ها و بدهی‌ها ایجاد انعطاف حتی در نرخ سود تسهیلات بعید است، حتی اگر سود سپرده‌گذاران کاهش یابد.
وی می‌افزاید: اگر به سایر وعده‌ها هم بپردازیم، آشفتگی در طرح آنها و بعضا عقب کشیدن‌هایی ملاحظه می‌شود که تازه‌ترین آن تک‌نرخی کردن ارز است که اخیرا اعلام شد از دستور کار خارج شده است و جالب آنکه در تک نرخی کردن ارز تنها موردی که بحث نشد ضرورت افزایش ارزش پول ملی بود. مصادیق زیاد است ولی وعده‌ها کنار هم که گذاشته می‌شوند جز بلاتکلیفی اقتصادی پیامی نمی‌دهد. چرا بعضی متصدیان اقتصادی قبل از هر کار کارشناسی افکار خود را با صدای بلند در رسانه‌ها مطرح می‌کنند و چرا برای تحقق وعده‌های خود زمان نمی‌گذارند.
ذوق‌زدگی از دیدن آمریکایی‌ها تبدیل به عادت زنجیره‌ای‌ها شده؟!
نشریات زنجیره‌ای اصلاح‌طلب برای سفر توریستی هیئتی از تاجران آمریکایی به تهران ذوق‌زده شدند.
این روزنامه‌ها با تیترهای بزرگی نظیر «اشتیاق آمریکایی برای پایان تحریم»، «تجار غربی برای سفر به ایران از یکدیگر سبقت می‌گیرند»، «اولین سفر هیئت تجاری 22 نفری آمریکا به ایران پس از انقلاب»، «تجار آمریکایی آمدند، سوئیسی‌ها در راهند» و... سعی کرده‌اند لغو تحریم‌ها را تداعی کنند حال آن که مشابه همین رفتار فاقد محتوا و به دور از واقعیت را مهر و آذر سال 92 به هنگام اعلام و اجرای توافق ژنو نیز داشتند و مدعی بودند با آن توافق تحریم‌ها از هم فرو پاشیده و هیئت‌های فرانسوی و.... در راهند یا پروازهای هوایی میان ایران و آمریکا برقرار می‌شود اما در عمل چنین اتفاقی نیفتاد و آن روز- مانند همین روزها- مقامات ارشد دولت آمریکا بارها و به تصریح اعلام کردند شالوده رژیم تحریم‌ها سر جای خود باقی می‌ماند. در عین حال رژیم آمریکا در طول 18 ماه گذشته بیش از 100 بار اشخاص حقوقی و حقیقی را با ادعای عبور از تحریم‌ها مجازات کرد.
روزنامه نیویورک تایمز که مستند نشریات زنجیره‌ای درباره سفر اخیر گروه 22 نفره آمریکایی‌هاست در گزارش خود از قول دیک‌سیمون که مؤسس سازمان رؤسای جوان است نوشت: ما جهانگرد هستیم، اما به طور طبیعی بسیاری از مدیران شرکت ما، پتانسیل مشغول شدن به تجارت در اینجا را دارند، زیرا آنها کسب و کارهای بسیار مهمی را رهبری می‌کنند.
نیویورک تایمز البته می‌افزاید: شرکت‌ها هنوز قبل از اینکه به طور جدی به سرمایه‌گذاری در ایران بیاندیشند، منتظر توافق نهایی هستند. سیمون یکی از اعضای گروه مذکور گفت: در حقیقت ما اجازه سرمایه‌گذاری در ایران را نداریم.
فایننشال تایمز و نیویورک تایمز تصریح می‌کنند این هیئت با ویزای توریستی به ایران سفر کرده‌اند.
یک دیپلمات غربی به فایننشال تایمز می‌گوید: تجار و سرمایه‌گذاران آمریکایی باید تا انتخابات ریاست جمهوری سال 2016 این کشور منتظر بمانند.
یادآور می‌شود جاش ارنست سخنگوی کاخ سفید برای چندمین بار تصریح کرد: ساختار تحریم‌ها علیه ایران حفظ خواهد شد. او همچنین می‌گوید ایران باید به بازرسی‌های سرزده تن دهد و تعهدات مهم را انجام دهد، سپس روند کاهش تحریم‌ها آغاز می‌شود!
نشریات ذوق‌زده از سفر گردشگران آمریکایی، طی 10 روز اخیر با فاصله گرفتن از ذوق‌زدگی اولیه بر سر بیانیه لوزان تصریح کرده بودند که نباید به توقعات بیجا درباره مذاکرات هسته‌ای دامن زد.
80 میلیارد دلار خرید تسلیحاتی آل سعود به اقتصاد آمریکا رونق می‌دهد
رژیم جنایتکار آل سعود و برخی رژیم‌های مشابه در منطقه تبدیل به بازار بزرگ برای رونق شرکت‌های اسلحه‌سازی آمریکا شده‌اند.
روزنامه نیویورک تایمز در گزارشی برپایی جنگ و تشدید منازعات در منطقه خاورمیانه را برای صنایع نظامی آن کشور سودمند و رونق‌بخش بازار تسلیحات آمریکایی ارزیابی کرد.
نیویورک تایمز، تجاوز نظامی سعودی‌ها به یمن را دستمایه پرداختن موضوع بازار اغواکننده تجارت سلاح‌های آمریکایی در خاورمیانه قرار داده و آورده است: عربستان سعودی، برای اقدام به جنگ در یمن، از جنگنده‌های جت اف-15 ساخت شرکت بوئینگ استفاده می‌کند و امارات هم جنگنده‌های جت اف-16 ساخت شرکت لاکهید مارتین را برای بمباران یمن و سوریه به کار گرفته است.
براساس آمارهایی که هفته گذشته توسط سیپری (SIPRI)؛ مؤسسه بین‌المللی صلح استکهلم منتشر شد، تنها در سال گذشته میلادی، عربستان سعودی 80 میلیارد دلار سلاح خریداری کرد که از هر زمان دیگری بیشتر بود و حتی از هزینه‌های تسلیحاتی هر یک از دو کشور فرانسه و انگلستان هم فراتر رفت تا به آنجا که عربستان به چهارمین بازار فروش تسلیحات جهانی تبدیل شد. قطر هم، که یک کشور دیگر عربی با خزانه‌ای سرشار و گرایش به اعمال نفوذ در اطراف منطقه خاورمیانه است، اکنون به یک بازار سرمست تسلیحات تبدیل شده است.
نیویورک تایمز می‌افزاید: سال گذشته، قطر یک قرارداد 11 میلیاردی را با پنتاگون منعقد کرد تا بالگردهای تهاجمی آپاچی و سامانه‌های دفاع هوایی جاولین Javelin)) و پاتریوت (Patriot) را خریداری کند. حال این کشور کوچک امیدوار است شمار بزرگی از جنگنده‌های اف-15 را خریداری کند و جایگزین ناوگان قدیمی‌تر جت‌های میراژ فرانسوی نماید.
نیویورک تایمز نوشت: شرکت‌های تسلیحاتی آمریکا هم دنبال پول می‌روند. بوئینگ در سال 2011، دفتری را در دوحه گشوده است و لاکهید مارتین هم امسال چنین دفتری را باز کرد. لاکهید در سال 2013، بخشی را راه‌اندازی کرد که تنها به فروش‌های خارجی تسلیحات می‌پردازد و مدیر ارشد این شرکت، ماریلین هوسان (Marillyn Hewson) گفته است که لاکهید به افزایش فروش‌های خارجی نیاز دارد تا آنجا که این بخش بتواند بین 25 تا 30 درصد درآمد سالانه‌اش را تأمین کند و به این ترتیب کاهش بودجه پنتاگون را که بعد از حملات یازدهم سپتامبر 2001 فزونی گرفته بود، جبران نماید.
روزنامه آمریکایی می‌نویسد: سازمان‌های اطلاعاتی آمریکایی اعتقاد دارند که جنگ‌های نیابتی در خاورمیانه، می‌تواند سالها به طول انجامد و موجب شود که کشورهای منطقه به خرید جنگنده‌های اف- 35 که به عنوان گرانبهاترین موجودی زرادخانه تسلیحاتی آمریکا در آینده محسوب می‌شود، هر چه بیشتر علاقه‌مند شوند.
«داریل کیمبال» مدیر اجرایی انجمن کنترل تسلیحات می‌گوید: «بخش بزرگی از تسلیحاتی که در یمن توسط سعودی‌ها مورد استفاده قرار گرفته، علیه مردم عادی بوده است.» به نوشته نیویورک‌تایمز، سعودی‌ها این نکته را انکار می‌کنند. کیمبال می‌گوید که با هراسی بزرگ، نگران فروش‌های تسلیحاتی به منطقه است چرا که منجر به گسترش و افزایش بکارگیری انواع پیچیده تسلیحات در این کشورها می‌شود. در سال 2008، کنگره آمریکا قانونی را تصویب کرد که می‌گوید فروش‌های تسلیحاتی به منطقه خاورمیانه، باید الزام به حفظ برتری کیفی نظامی اسرائیل را مراعات کنند. به این ترتیب، مبنای ارزیابی هر فروش تسلیحاتی در خاورمیانه این است که چه تاثیری بر برتری نظامی اسرائیل می‌گذارد.
کرباسچی: برای کارآمدی دولت دلم شور می‌زند!
ناکارآمدی‌های دولت صدای اعتراض دبیرکل کارگزاران را هم درآورد که معتقد است با آدم‌های سالخورده و خسته نمی‌شود دولت را اداره کرد و دولت بعد از مذاکرات هسته‌ای می‌خواهد چه کند؟
غلامحسین کرباسچی در مصاحبه با روزنامه شرق ضمن انتقاد شدید از بی‌تحرکی بخش‌هایی از دولت یازدهم و گره زدن بی‌ربط همه مشکلات به تحریم‌ها گفته: «قطعاً بخشی از فعالیت‌های دولت، با رفع تحریم‌ها با کیفیت بهتری انجام می‌شود، اما در شرایط تحریم هم نباید این گونه باشد که مسئولیت‌ها را از دوش خودمان برداریم و تا بگویند که چرا فلان کار را نکردید، بگوییم تحریم هستیم در هر شرایطی حتی در شرایط تحریم کارهایی هست که می‌شود انجام داد و نباید آن کارهایی که می‌شود را به بهانه تحریم از سر باز کنیم.»
وی در ادامه با اظهار نگرانی نسبت به دلسوز نبودن برخی مدیران دولتی می‌گوید: دلمان نباید برای اداره کشور شور بزند. نمی‌شود معاون وزیر، وزیر یا مسئول فلان بخش باشیم، اما استدلال ما این باشد که اگر بودجه دادند، کار می‌کنیم و اگر هم ندادند کار نمی‌کنیم! باید کاری کرد جلوی این تلفات جاده‌ای و خسارت‌های ناشی از آن گرفته شود. این مسئولیت دولت است و وزیر هم برای همین انتخاب می‌شود.»
کرباسچی با اشاره به عملکرد نامناسب وزیر راه و شهرسازی در یک سال و نیم گذشته تصریح می‌کند: «من در مصاحبه دیگری هم در مورد وزارت راه خطاب به وزیر محترم گفتم شما چهار سال وزیر هستید که انشاءالله هشت سال بشود! بعد از هشت سال که بازنشسته خواهید شد، با خانواده به سفر خواهید رفت. اما اگر در همین ترافیک متوقف شوید، نوه‌های شما نخواهند گفت شما در دوره وزارت خود چه کاری انجام دادید؟! نمی‌خواهم نقد و سرزنش کنم، اما قصدم این است که بگویم باید دلمان بیشتر از این چیزی که هست شور بزند. من البته مثال وزارت راه را زدم، اما بقیه وزارتخانه‌ها هم همین گونه است. ما همین حرف را در وزارت کار و امور اجتماعی و برخی وزارت‌خانه‌های دیگر داریم. دولت باید ابتکار به خرج دهد و فکری در این باره کند.»
دبیرکل حزب کارگزاران با انتقاد شدید از سالخورده و بی‌تحرک بودن دولت یازدهم می‌گوید: «اینکه یک تعدادی آدم خسته و سالخورده بنشینیم و بلند شویم که نمی‌شود! اصلاً فرض کنید که مناقشه هسته‌ای هم حل شد، بعد از آن چه؟ این بی‌تحرکی‌ها آدم را برای دولت نگران می‌کند. چشم بر هم گذاشتیم نصف مهلت این دولت گذشت. وزرا و شخص رئیس‌جمهور باید فکر کنند خروجی این دوره از دولت آن هم با همه امیدی که مردم به آن بسته‌اند، فقط در این خلاصه نشود که تحریم‌ها برداشته شد. اگر هنگام تحریم‌ها، تحرک ما این گونه باشد لابد بعد از آن دیگر خیالمان راحت خواهد شد و می‌گوییم همه چیز هست، دیگر!»
رجانیوز درباره علت اظهارات کرباسچی نوشت: شاید کمتر کسی فکر می‌کرد در حالی که هنوز دومین سالگرد انتخاب دولت یازدهم فرا نرسیده و در این مدت تمام تلاش رئیس جمهور و دولتی‌ها و رسانه‌های حامی دولت معطوف به «پیروزی نمایی» در مذاکرات هسته‌ای و القای دستاوردهای بزرگ برای مذاکرات بوده است، به یکباره غلامحسین کرباسچی دبیر کل نزدیک‌ترین حزب به دولت، انتقادات صریح و کم سابقه‌ای را نسبت به کم تحرکی و ناکارآمدی دولت مطرح کند.ناکارآمدی واضح دولت و گره زدن سرنوشت کشور به مذاکرات بی‌سرانجام، باعث شده تا حتی اصلی‌ترین حامیان دولت نیز نسبت به این روند خطرناک لب به انتقاد گشوده و سخنانی را که منتقدان دولت از همان روزهای اول آغاز به کار آقای روحانی بیان می‌کردند، امروز تکرار کنند.
روایت روزنامه اصلاح‌طلب از آشفتگی در وعده‌های اقتصادی دولت
وعده‌های اقتصادی عمل نشده مسئولان، جوّی از بلاتکلیفی را در میان فعالان اقتصادی ایجاد می‌کند.
سید احمد میرمطهری اقتصاددان در این زمینه نوشت: کافی است که نگاهی به خبرها در رسانه‌های مختلف بیندازید و مجموعه‌ای از وعده‌های اقتصادی را ببینید که مسئولان اقتصادی آنها را مطرح کرده‌اند، که البته بعضا طرح آنها قابل تامل است، از کاهش نرخ سود سپرده‌ها تا کاهش نرخ تسهیلات بانک‌ها، تک‌نرخی شدن ارز، رونق در بازار سرمایه، وصول مطالبات معوق بانک‌ها، حذف یارانه اقشار پردرآمد، نظام بخشی به موسسات مالی و اعتباری، جلوگیری از فرارهای مالیاتی و ده‌ها وعده دیگر که هر روز متصدیان امور اقتصادی نوید تحقق آن را می‌دهند.
وی ضمن یادداشتی با عنوان «اقتصاد وعده‌ای» در روزنامه اعتماد می‌نویسد: مشکل طولانی شدن بحث این وعده‌هاست که بعضا یا تحقق نمی‌یابد یا ناگهان از دستور کار خارج می‌شود و جوی از بلاتکلیفی در بین فعالان اقتصادی ایجاد می‌کند و همه در انتظارند تا تکلیف کار روشن شود و این یعنی بی‌ثباتی که آفتی برای اصلاح شرایط فعلی اقتصاد کشور است. نکته قابل تامل دیگر اینکه بعضی از این وعده‌ها حتی اگر تحقق هم پیدا کند در بهبود اوضاع اقتصادی چندان هم موثر نیست. مثلا متصدیان پولی از کاهش سود سپرده‌گذاران انتظار دارند که قیمت تمام شده پول در بانک‌ها کاهش یابد و منابع آزاد شده صرف اعطای تسهیلات با نرخ‌های کمتر شود. ولی این یک توقع است و مادامی که ساختار هزینه‌های عملیاتی بانک‌های ما مخصوصا بانک‌های دولتی کارآمد نیست و برای حجم مطالبات مشکوک‌الوصول و وام‌های سوخت شده ذخیره‌گیری کافی نشده، تغییر و کاهش نرخ سود سپرده‌گذاران نمی‌تواند آن طور که باید کارساز باشد اگر بعدا مواجه با خروج سپرده‌ها از بانک‌ها و افزایش نقدینگی‌های سرگردان شدیم آیا برای مقابله فکری کرده‌ایم؟ بدیهی است در شرایطی که ساختار عملیاتی و مالی بانک‌های کشور فعلا تا وضعیت مطلوب فاصله دارد، تا اصلاح و دستیابی بانک‌ها به مجموعه‌ای نسبتا بهینه از دارایی‌ها و بدهی‌ها ایجاد انعطاف حتی در نرخ سود تسهیلات بعید است، حتی اگر سود سپرده‌گذاران کاهش یابد.
وی می‌افزاید: اگر به سایر وعده‌ها هم بپردازیم، آشفتگی در طرح آنها و بعضا عقب کشیدن‌هایی ملاحظه می‌شود که تازه‌ترین آن تک‌نرخی کردن ارز است که اخیرا اعلام شد از دستور کار خارج شده است و جالب آنکه در تک نرخی کردن ارز تنها موردی که بحث نشد ضرورت افزایش ارزش پول ملی بود. مصادیق زیاد است ولی وعده‌ها کنار هم که گذاشته می‌شوند جز بلاتکلیفی اقتصادی پیامی نمی‌دهد. چرا بعضی متصدیان اقتصادی قبل از هر کار کارشناسی افکار خود را با صدای بلند در رسانه‌ها مطرح می‌کنند و چرا برای تحقق وعده‌های خود زمان نمی‌گذارند.
