صراط: پژوهشگران آمریکایی ادعا می‌کنند با بررسی ساختار تلومرها، راهی برای کند کردن روند پیری پیدا کرده‌اند.
به گزارش میزان، بیشتر افراد می‌پذیرند که روند پیری و نهایتا مرگ، تنها بهای اجتناب‌ناپذیر برای زنده بودن در این دنیا است، اما شاید راهی برای خروج از این قانون وجود داشته باشد.
یک پژوهش ضد پیری، مدت‌های طولانی بر ساختار‌های DNA موسوم به "تلومر" (telomeres) که با طول عمر سلول، ارتباط مستقیم دارند، تمرکز داشته است.
اکنون، دانشمندان "دانشگاه ایالتی آریزونا" (Arizona State University)، روش جدیدی برای تقویت احتمالی این مکانیزم کشف کرده‌اند که ممکن است به نگه داشتن این "ساعت مولکولی" کمک و با گسترش آن، روش بهتری برای طول عمر کشف کند.
تقسیم سلولی، با طرح ژنتیکی موجود در کروموزوم‌ها که رشته‌های X. مانند DNA هستند، مشخص می‌شود. مشکل این است که با هر تقسیم، کمی از این اطلاعات گم می‌شود و نهایتا کروموزوم تضعیف می‌شود تا محل تقسیم نشدن سلول را مشخص کند.
این رشد سلولی کاهش‌یافته، خود را در بدن به شکل تضعیف شدن و بیماری مرتبط با بالا رفتن سن نشان می‌دهد.
تلومرها، دفاع طبیعی بدن در مقابل این فرآیند هستند. از آنجا که تلومرها از توالی مکرر DNA ساخته شده‌اند، در انتهای هر شاخه X. شکل قرار می‌گیرند و با هر تقسیم سلولی، ضربه را می‌گیرند، به طوری که هیچ اطلاعات ژنتیکی مهمی گم نمی‌شود.
اما تلومرها، نمی‌توانند این روند را برای همیشه ادامه دهند و نهایتا گذشت زمان، آن‌ها را از بین می‌برد. در این روش، طول تلومرها با طول عمر و سلامتی، ارتباط مستقیم دارد.
دانشمندان پس از درک این موضوع، برای سال‌ها سعی داشته‌اند راهی برای کند کردن تضعیف تلومرها پیدا و آن‌ها را ترمیم کنند یا حتی طول‌شان را افزایش دهند.
هدف بسیاری از این بررسی‌ها، "تلومراز" (telomeres) است. تلومراز، آنزیمی است که تلومرها را هنگام تضعیف، بازسازی می‌کند.
پژوهشگران دانشگاه آریزونا به منظور یافتن راهی برای کمک به تلومراز، چگونگی کارکرد آن را دقیق‌تر بررسی کردند.
"ژولین چن" (Julian Chen)، پژوهشگر ارشد این بررسی می‌گوید: تلومراز، یک سیستم توقف داخلی دارد تا از ترکیب دقیق تکرار‌های تلومریک DNA مطمئن شود.
درهرحال، این سیستم توقف محافظ و ایمن، همه فعالیت‌های آنزیم تلومراز را محدود می‌کند. احتمال دارد یافتن راهی برای رهایی کامل این توقف‌ها روی تلومراز، طول از دست رفته تلومر سلول‌های بنیای بزرگسالان را بازگرداند و حتی، روند پیری سلولی را وارونه سازد.
به گفته پژوهشگران، امکان دارد هدف قرار دادن این نشانه توقف، عملکرد تلومراز را تقویت کند و سلول‌های بنیادی بزرگسال را برای مدتی طولانی سالم‌تر نگه دارد.
