شعر نوحه انا مظلوم حسین:
لم یا قوم ترید ون ببغی و فساد
لم تسعون بقتلی بلجاج و عناد
(ای قوم! برای چه می خواهید به من ظلم و ستم کنید. و چرا با لجبازی می خواهید مرا بکشید؟)
لیس والله سوانا خلف بعد النبی
فرض الله علی طاعتنا کل عباد
(به خد ا به جز ما، پیامبر(ص) خاندانی ندارد
و خداوند اطاعت از ما را بر همه بندگان واجب کرده است)
من له جد کجدی فی الوری
او کشیخی فانا ابن العلمین
(برای چه کسی در این عالم، جد ی مثل جد من است،
یا پدری مثل پدر من دارد؟ من پسر دو مرد شاخص هستم)
فاطم الزهرا امی و ابی
قاصم الکفر ببدر و حنین
(فاطمه زهرا مادر من است و پدر من
در هم شکننده کفر در بدر و حنین است)
عبد الله غلاما یافعا
و قریش یعبد ون الوثنین
(پدر من خدا را می پرستید در زمانی که پسری جوان بود
در حالی که قریش بت ها را می پرستیدند)
یعبد ون اللات و العزی معا
و علی کان صل القبلتین
(قریش لات و عزی را می پرستیدند
و پدر من به سوی هر دو قبله بیت المقدس و مکه نماز می گذاشت)
و ابی شمس امی قمر
فانا الکوکب و ابن القمرین
(پدر من خورشید است و مادرم ماه
پس من ستاره ای هستم، فرزند دو ستاره نورانی)
چیست تقصیر من ای قوم که امروز جهانی
شده آماده به قتلم همه با تیغ و سنانی
در شما نیست ز اسلام نه نامی و نشانی
انا عطشان و قد احرق نطقی و لسانی
انا ظمئان و قد احرق قلبی و فؤاد ی
(من تشنه ام و حرفم و زبانم می سوزد
من تشنه ام و قلبم و جگرم می سوزد)
زیر خنجر شه لب تشنه حسین می گفت:
تو ای شمر ستمکار!
تو ای ملحد مکار!
تو ای کافر غدار!
اگر من نشناسی، بگویم بشناسی
حسینم و ضیاء القمرینم، قتیل الود جینم
امام الحرمینم انا الفضه و ابن الذهبینم
(من حسینم و روشنایی ماه و خورشیدم و کشته حسادتم
من امام دو حرم مکه و مدینه هستم. من گوهر و فرزند و جواهرم)
منم شهپر جبرئیل، منم آیه ی تقدیر
منم نحله ی خوبان، منم زاده زهرا
منم عرش و منم فرش
منم کرسی و لوح و قلم
و باعث ایجاد د و عالم
انا مظلوم حسین
انا محروم حسین