آرش توضیح می‌دهد: «من هم قرار بود با همان اتوبوس بروم، اما کار خیلی واجبی برایم پیش آمد که مجبور شدم به شیراز بروم تا از آنجا به لار پیش خانواده‌ام عزیمت کنم. در اتوبوس شیراز بودم که خبردار شدم این اتفاق افتاده است.»
او درباره اتوبوس‌هایی که سربازها را از پادگان آموزشی 05 کرمان به اهواز بردند، می‌گوید: «اتوبوس‌ها در اختیار تعاونی‌ای بودند که پادگان با آنها قرارداد دارد و نقل و انتقال‌های پادگان با اتوبوس‌های همان شرکت انجام می‌شود. سربازها هم بیشترشان می‌خواستند با اتوبوس پادگان بروند چون مسیر طولانی بود و هزینه‌بر.»
آرش درباره نامه‌ای که از سربازان پادگان درباره رفتار فرمانده گروهان و گردان پخش شده است، می‌گوید: «این نامه صحت ندارد چون فرمانده گروهان و گردان با ما برخورد بدی نداشتند. همه ما افسر وظیفه بودیم و وقتی برخی سربازها رفتار نادرستی داشتند، فرمانده گروهان یا گردان می‌گفتند شما تحصیلکرده هستید و این رفتار در شأن شما نیست اما هرگز برخورد بدی با ما صورت نگرفت.»
این سرباز به هم‌خدمتی‌هایش اشاره می‌کند که در این سانحه جانشان را از دست داده‌اند: «همه آنها با ما در یک آسایشگاه بودند. حداقل با 10 نفرشان دوست صمیمی بودم. بیشتر بچه‌ها خوشحال بودند که محل ادامه خدمتشان تقریبا نزدیک به محل سکونتشان است. تصویر هم همین را نشان می‌دهد که بچه‌ها خوشحال بودند.»
او همچنین می‌گوید: «قبل از پایان دوره، شایعه شد که با توجه به ماه رمضان، بیست و پنجم خرداد از آموزشی ترخیص می‌شویم. بعد هم گفتند سی‌ام ترخیص می‌شویم اما همان موقع هم فرمانده گروهان و هم فرمانده گردان اعلام کردند که ترخیص ما یکم تیر است.»
