البته این بیماری دائمی نیست و گاه‌به‌گاه –معمولاً هر 5 هفته- سراغ بث گودیر می‌آید و به‌این‌ترتیب، او یک تا سه هفته فقط می‌خوابد و باید 24 ساعته مراقبش باشند. در این دوره، ممکن است تا 22 ساعت بخوابد و حتی وقتی بیدار است هم آشفته و گیج است.
این گمان وجود دارد که فقط هزار نفر در دنیا به این سندروم گرفتار هستند که 70 درصدشان مرد هستند. دلیل این بیماری معلوم نیست و درمانی هم برایش وجود ندارد.
او در برنامه‌ای در شبکه بی‌بی‌سی راجع به بیماری‌اش گفت: «من نصف عمرم را توی تخت گذرانده‌ام. شروع زندگی برای بیشتر افراد در اول جوانی است، وقتی به کالج می‌روی، دانشگاه می‌روی، کار پیدا می‌کنی، می‌فهمی کی هستی.
این بیماری همه این‌ها را در یک مقطع خیلی مهم از تو می‌گیرد… انگار نصف زندگی‌ام محو می‌شود.» مادر بث هم که همراه او در این برنامه شرکت کرده بود، گفت: «… وقتی حالش خوب است، نمی‌گوییم "این کار را هفته بعد می‌کنیم”. همان موقع که حالش خوب است انجام می‌دهیم چون ممکن است تنها فرصتی باشد که داریم.»
