صراط: حمید رسایی نماینده تهران طی یادداشتی در سایت شخصی اش درباره فیلم در حال اکران "قصه ها" نوشت: فیلم قصه های خانم رخشان بنی اعتماد در حالی برای اکران روی پرده سینما رفت که برخی از رسانه ها نسبت به اعطای مجوز اکران آن از سوی معاونت سینمایی انتقاد داشتند. مهمترین دلیل منتقدین برای عدم صلاحیت اکران این فیلم، علاوه بر سیاه نمایی های که متاسفانه در بسیاری از فیلم های سینمای امروز ما موجود است، مضمون حمایت آمیز آن نسبت به فتنه سال 88 بود.
پیش از این وقتی موضوع اکران این فیلم مطرح بود، به دلیل شکایتی که از عملکرد وزارت ارشاد در اعطای مجوز ساخت و اکران فیلم قصه ها و من عصبانی نیستم به کمیسیون اصل 90 واصل شده بود، رئیس کمیسیون طی نامه ای عدم اکران این دو فیلم را تا زمان رسیدگی به این شکایت، اعلام کرده بود. همزمان کمیسیون فرهنگی هم نسبت به اکران و نمایش برخی فیلم ها از جمله این دو فیلم تذکر داده بود. بر همین اساس آقای ایوبی به کمیسیون اصل 90 دعوت شد و موضوع روال کاری اعطای پروانه ساخت و پروانه نمایش در چند جلسه مورد بحث قرار گرفت و در ضمن آن پرونده این دو فیلم هم مورد رسیدگی قرار گرفت. البته مشکل آیین نامه ها و روال کاری اعطای پروانه ساخت و پروانه نمایش در دولت قبل هم مطرح بود و حتی این موضوع، یکی از سئوالات من از وزیر ارشاد دولت احمدی نژاد بود.
در خصوص اصلاح روال کاری، با توجه به اشکالاتی که معاون سینمایی وزارت ارشاد خود نیز به آن اذعان داشت، تمهیداتی برای برطرف شدن اتخاذ شد و آقای ایوبی گزارش های آن را برای کمیسیون ارسال کرد که پرونده آن همچنان در حال پیگیری است. در خصوص دو فیلم قصه ها و من عصبانی نیستم هم با توجه به ارتباط برخی از دیالوگ ها و سکانس ها به موضوع فتنه سال 88، وزارت ارشاد خود قائل به لزوم نظارت مجدد بود، خصوصا فیلم من عصبانی نیستم که نسبت به قصه ها اشکالات بیشتری داشت.
طی هفته جاری بعد از اکران محدود فیلم قصه ها و اعتراض های صورت گرفته در تماسی با معاونت سینمایی در خصوص اقدامات صورت گرفته پرسیدم که آقای ایوبی هم از اصلاحات صورت گرفته در خصوص این فیلم خبر داد و پیشنهاد کرد یکبار دیگر فیلم قصه ها را ببینیم که از این پیشنهاد استقبال کردم. دو روز قبل به همراه برخی از اعضای کمیسیون فرهنگی برای بار سوم فیلم (دوبار قبل از اخذ مجوز اکران، یکبار هم چند روز قبل) قصه ها را دیدم. در این جلسه خانم بنی اعتماد و چند تن از کارگردانان محترم دیگر کشورمان هم حضور داشتند. بعد از نمایش فیلم جلسه دوستانه ای برگزار شد و در خصوص موضوع سینما و نگاه به آن مطالبی مطرح بود که فکر کنم برای دو طرف مفید بود.
اما اگر بخواهم در باره این فیلم یک جمله بنویسم، خواهم نوشت که قصه ها فیلمی است به ظاهر اجتماعی اما با رویکرد سیاسی، این فیلم – با عرض معذرت از کارگردان محترم آن - خواسته یا ناخواسته به دنبال سیاه نمایی است. طبعا ایشان این سخن را نمی پذیرد اما بنده در جلسه دوستانه هم گفتم که شما نمی توانید بگویید در جنگل شیری را دیدم اما منظورتان از شیر، همان مایع خوراکی باشد. چرا که سیاق کلام دلالت بر معنایی خاص می کند. در فیلم خانم بنی اعتماد هم از نمادها و نشانه هایی و از دیالوگ هایی استفاده شده که سیاه نمایی را به ذهن مخاطب القا می کند.
نکته دیگر اینکه بر خلاف اعتراض دلسوزانه برخی رسانه ها با توجه به اصلاحات صورت گرفته در فیلم قصه ها آنچه الان در حال اکران است، هیچ ربطی به فتنه ندارد. البته همانطور که نوشتم، مضمون فیلم قصه ها متعلق به یک نگاه سیاسی خاص است، حتی شاید کارگردان آن هم نسبت به بسیاری از امور نظام جمهوری اسلامی نقد داشته باشد و حتی این نگاه وی با سلیقه سیاسی بخشی از جامعه هم تطبیق نداشته باشد اما هیچ یک از این امور نمی تواند مانعی برای اکران فیلم شود. البته وزارت ارشاد به عنوان بازوی نظام در این حوزه، طبعا وظیفه حمایت مادی و معنوی از این مضامین را ندارد و تنها باید ضمن نظارت برای رعایت ضوابط به آنها خدمات اداری دهد.
باید از وزارت ارشاد تشکر کنیم که برای اعطای مجوز اکران به این فیلم به خطوط قرمز پایبند بوده هر چند کارگردان محترم فیلم علاقه ای به عمومی شدن این موضوع ندارد. این هم طبیعی است چون ایشان ادعا کرده بود که از مادر زاده نشده کسی که بخواهد جلوی فیلم سازی ام را بگیرد، طبیعی است حالا که وزارت ارشاد بر اساس ضوابط و پایبندی به خطوط قرمز، نشان داده که چنین کسی از مادر زاده شده، طبعا کارگردان علاقه ای به رسانه ای شدن این موضوع نداشته باشد.
به نظرم اعتراض رسانه ها به وزارت ارشاد به دلیل مجوز اکران این فیلم، موجه نیست و تنها سبب تبلیغ فیلمی می شود که اتفاقا به دلیل عدم برخورداری از ارتباط قصه های آن و ضعف های ساختاری نیاز به تنفس مصنوعی و جنجال رسانه ای دارد. البته این نگرانی که وزارت ارشاد می خواهد با اکران قصه ها، راه را برای دیگر فیلم های توقیفی و مرتبط با فتنه باز کند نیز به نظر، قضاوت عجولانه ای است و باید منتظر بود. آنچه مشهود است این که معاونت سینمایی به دنبال رعایت خطوط قرمز است. طبعا خطوط قرمز هر وقت و هر جا نقض شود، نه دستگاه های نظارتی دست روی دست می گذارند و نه رسانه ها و مردم ...
پیش از این وقتی موضوع اکران این فیلم مطرح بود، به دلیل شکایتی که از عملکرد وزارت ارشاد در اعطای مجوز ساخت و اکران فیلم قصه ها و من عصبانی نیستم به کمیسیون اصل 90 واصل شده بود، رئیس کمیسیون طی نامه ای عدم اکران این دو فیلم را تا زمان رسیدگی به این شکایت، اعلام کرده بود. همزمان کمیسیون فرهنگی هم نسبت به اکران و نمایش برخی فیلم ها از جمله این دو فیلم تذکر داده بود. بر همین اساس آقای ایوبی به کمیسیون اصل 90 دعوت شد و موضوع روال کاری اعطای پروانه ساخت و پروانه نمایش در چند جلسه مورد بحث قرار گرفت و در ضمن آن پرونده این دو فیلم هم مورد رسیدگی قرار گرفت. البته مشکل آیین نامه ها و روال کاری اعطای پروانه ساخت و پروانه نمایش در دولت قبل هم مطرح بود و حتی این موضوع، یکی از سئوالات من از وزیر ارشاد دولت احمدی نژاد بود.
در خصوص اصلاح روال کاری، با توجه به اشکالاتی که معاون سینمایی وزارت ارشاد خود نیز به آن اذعان داشت، تمهیداتی برای برطرف شدن اتخاذ شد و آقای ایوبی گزارش های آن را برای کمیسیون ارسال کرد که پرونده آن همچنان در حال پیگیری است. در خصوص دو فیلم قصه ها و من عصبانی نیستم هم با توجه به ارتباط برخی از دیالوگ ها و سکانس ها به موضوع فتنه سال 88، وزارت ارشاد خود قائل به لزوم نظارت مجدد بود، خصوصا فیلم من عصبانی نیستم که نسبت به قصه ها اشکالات بیشتری داشت.
طی هفته جاری بعد از اکران محدود فیلم قصه ها و اعتراض های صورت گرفته در تماسی با معاونت سینمایی در خصوص اقدامات صورت گرفته پرسیدم که آقای ایوبی هم از اصلاحات صورت گرفته در خصوص این فیلم خبر داد و پیشنهاد کرد یکبار دیگر فیلم قصه ها را ببینیم که از این پیشنهاد استقبال کردم. دو روز قبل به همراه برخی از اعضای کمیسیون فرهنگی برای بار سوم فیلم (دوبار قبل از اخذ مجوز اکران، یکبار هم چند روز قبل) قصه ها را دیدم. در این جلسه خانم بنی اعتماد و چند تن از کارگردانان محترم دیگر کشورمان هم حضور داشتند. بعد از نمایش فیلم جلسه دوستانه ای برگزار شد و در خصوص موضوع سینما و نگاه به آن مطالبی مطرح بود که فکر کنم برای دو طرف مفید بود.
اما اگر بخواهم در باره این فیلم یک جمله بنویسم، خواهم نوشت که قصه ها فیلمی است به ظاهر اجتماعی اما با رویکرد سیاسی، این فیلم – با عرض معذرت از کارگردان محترم آن - خواسته یا ناخواسته به دنبال سیاه نمایی است. طبعا ایشان این سخن را نمی پذیرد اما بنده در جلسه دوستانه هم گفتم که شما نمی توانید بگویید در جنگل شیری را دیدم اما منظورتان از شیر، همان مایع خوراکی باشد. چرا که سیاق کلام دلالت بر معنایی خاص می کند. در فیلم خانم بنی اعتماد هم از نمادها و نشانه هایی و از دیالوگ هایی استفاده شده که سیاه نمایی را به ذهن مخاطب القا می کند.
نکته دیگر اینکه بر خلاف اعتراض دلسوزانه برخی رسانه ها با توجه به اصلاحات صورت گرفته در فیلم قصه ها آنچه الان در حال اکران است، هیچ ربطی به فتنه ندارد. البته همانطور که نوشتم، مضمون فیلم قصه ها متعلق به یک نگاه سیاسی خاص است، حتی شاید کارگردان آن هم نسبت به بسیاری از امور نظام جمهوری اسلامی نقد داشته باشد و حتی این نگاه وی با سلیقه سیاسی بخشی از جامعه هم تطبیق نداشته باشد اما هیچ یک از این امور نمی تواند مانعی برای اکران فیلم شود. البته وزارت ارشاد به عنوان بازوی نظام در این حوزه، طبعا وظیفه حمایت مادی و معنوی از این مضامین را ندارد و تنها باید ضمن نظارت برای رعایت ضوابط به آنها خدمات اداری دهد.
باید از وزارت ارشاد تشکر کنیم که برای اعطای مجوز اکران به این فیلم به خطوط قرمز پایبند بوده هر چند کارگردان محترم فیلم علاقه ای به عمومی شدن این موضوع ندارد. این هم طبیعی است چون ایشان ادعا کرده بود که از مادر زاده نشده کسی که بخواهد جلوی فیلم سازی ام را بگیرد، طبیعی است حالا که وزارت ارشاد بر اساس ضوابط و پایبندی به خطوط قرمز، نشان داده که چنین کسی از مادر زاده شده، طبعا کارگردان علاقه ای به رسانه ای شدن این موضوع نداشته باشد.
به نظرم اعتراض رسانه ها به وزارت ارشاد به دلیل مجوز اکران این فیلم، موجه نیست و تنها سبب تبلیغ فیلمی می شود که اتفاقا به دلیل عدم برخورداری از ارتباط قصه های آن و ضعف های ساختاری نیاز به تنفس مصنوعی و جنجال رسانه ای دارد. البته این نگرانی که وزارت ارشاد می خواهد با اکران قصه ها، راه را برای دیگر فیلم های توقیفی و مرتبط با فتنه باز کند نیز به نظر، قضاوت عجولانه ای است و باید منتظر بود. آنچه مشهود است این که معاونت سینمایی به دنبال رعایت خطوط قرمز است. طبعا خطوط قرمز هر وقت و هر جا نقض شود، نه دستگاه های نظارتی دست روی دست می گذارند و نه رسانه ها و مردم ...
