صراط: سعید لیلاز، فعال سیاسی اصلاحطلب و نظریه پرداز اقتصادی جریان خاص اخیراً در بخشی از مصاحبه خود با ایلنا ادعا کرده است: قرارداد پروژههای منعقد شده در دولت قبل را تا حد قابل توجهی میتوان ارزانتر منعقد کرد.
او همچنین میافزاید: قطعا بخش قابل توجهی از قراردادهای منعقد شده در دولت گذشته حیف و میل میشده که البته بخش میل آن بیشتر از حیف آن است. در تاریخ معاصر ایران دو دوره داشتیم که سهم میل از حیف در اعتبارات اختصاص یافته بیشتر بود که اولین دوره آن به 5 سال اخر دوره مدیریت هویدا اختصاص مییابد و دوره بعدی به سالهای ریاست جمهوری احمدینژاد!
وی با بیان اینکه قطعا علت عمده قراردادهای گران پروژهها در دولت گذشته فساد بوده، اظهار میکند: قطعا وزارت راه و شهرسازی میتواند بسیاری از پروژههایی که در دولت گذشته با رقمهای نجومی منعقد شده را بسیار ارزانتر بسازد و یا ارزانتر این ارقام به پیمانکار خارجی واگذار کند.
تحلیلی بر صحبت های لیلاز:
*لیلاز در این مصاحبه به تنهایی قبول زحمت کرده و فیالواقع با بیان صحبتهای فوق؛ به تنهایی به جای نهادهای نظارتی، دستگاههای امنیتی و قوه قضائیه ایفای نقش، اثبات جرم و قضاوت کرده است!
در این باره قابل اشاره است که تلاش جریان خاص درباره متهم کردن نظام اسلامی به فساد؛ طی هفتههای اخیر سر به رسوایی گذاشته و حرفهای عجیب و غریبی مثل «وقوع فسادهای بینظیر در قرن»، «وجود مفسدان اقتصادی خودی(با نظام!)» و سخنان بالا که مدعی بیتالمال خواری بیسابقه دولت احمدینژاد شدهاند؛ از ثمرات این پروژه هستند.
از علت این تلاشها برای مفسدنمایی از نظام اسلامی که بگذریم؛ در تحلیل صحبتهای غلط و ناصواب سعید لیلاز باید اشاره کرد که اگرچه معمول است که در تمام دولتها برخی امور پیمانکاری و ارزیابی مالی پروژههای عمرانی با اشتباهاتی مواجه میشود؛ اما این مسئله اولاً دلیل وجود فساد نیست؛ ثانیاً فرض بر وجود طبیعی فساد (که حتی در دولت امیرالمؤمنین نیز رخ میداد) نمیتوان مدعی فاسد بودن کلی دولت و حکومت شد و ثالثاً آقای لیلاز با کدام جام جهانبین میزان اعتبارات احتمالی میل شده در دولت هویدا، بنیصدر، آقای هاشمی رفسنجانی، خاتمی و احمدینژاد را دیده که مدعی «ترین» بودن احمدینژاد شده است؟!
رابعاً ایشان چگونه یک تنه توانسته است از این فساد بزرگ تاریخی باخبر شود و آنرا افشا کند در حالیکه هیچ نهاد ذیربط، ضابط و قانونگذاری این حرفها را بیان نکرده و تأیید هم نمیکند؟!
این حرفها نه از منظر اقتصادی و نه سیاسی و تحلیلی سخنان قوی و درستی نیستند و مصداق رعایت نکردن تقوای جمعی هستند که میتواند سرنوشت طیف سیاسی متبوع لیلاز را به لُجّهی بدبینیهای بیشتر بکشاند.
تقوای جمعی حکم میکند که امثال سعید لیلاز و سایر طرفداران دولت؛ حتی در انتقاد هم نگاه اصولی به هر مقولهای داشته باشند و گرنه زودا که همین سخنان درباره آنها نیز روا داشته شود. (کما اینکه دولت احمدینژاد نیز صحبتهایی ناصواب را درباره دولتهای قبل از خود بیان میداشت و خود را «ترین» پنداشت که به روز امروز گرفتار آمده است)
لیلاز پیش از این مدعی کاهش تورّم در مواد غذایی به دلیل تماس تلفنی روحانی با اوباما شده بود و همچنین در سخنان و یادداشتهای دیگری گفته بود: «روحانی هماکنون 30 میلیون رأی دارد و قهرمان واقعی عدالتپروری است»!
اخیراً یکی از اصلاحطلبان گفته است شاید اصلاحطلبان دولت روحانی را «طلاق سیاسی» بدهند...
او همچنین میافزاید: قطعا بخش قابل توجهی از قراردادهای منعقد شده در دولت گذشته حیف و میل میشده که البته بخش میل آن بیشتر از حیف آن است. در تاریخ معاصر ایران دو دوره داشتیم که سهم میل از حیف در اعتبارات اختصاص یافته بیشتر بود که اولین دوره آن به 5 سال اخر دوره مدیریت هویدا اختصاص مییابد و دوره بعدی به سالهای ریاست جمهوری احمدینژاد!
وی با بیان اینکه قطعا علت عمده قراردادهای گران پروژهها در دولت گذشته فساد بوده، اظهار میکند: قطعا وزارت راه و شهرسازی میتواند بسیاری از پروژههایی که در دولت گذشته با رقمهای نجومی منعقد شده را بسیار ارزانتر بسازد و یا ارزانتر این ارقام به پیمانکار خارجی واگذار کند.
تحلیلی بر صحبت های لیلاز:
*لیلاز در این مصاحبه به تنهایی قبول زحمت کرده و فیالواقع با بیان صحبتهای فوق؛ به تنهایی به جای نهادهای نظارتی، دستگاههای امنیتی و قوه قضائیه ایفای نقش، اثبات جرم و قضاوت کرده است!
در این باره قابل اشاره است که تلاش جریان خاص درباره متهم کردن نظام اسلامی به فساد؛ طی هفتههای اخیر سر به رسوایی گذاشته و حرفهای عجیب و غریبی مثل «وقوع فسادهای بینظیر در قرن»، «وجود مفسدان اقتصادی خودی(با نظام!)» و سخنان بالا که مدعی بیتالمال خواری بیسابقه دولت احمدینژاد شدهاند؛ از ثمرات این پروژه هستند.
از علت این تلاشها برای مفسدنمایی از نظام اسلامی که بگذریم؛ در تحلیل صحبتهای غلط و ناصواب سعید لیلاز باید اشاره کرد که اگرچه معمول است که در تمام دولتها برخی امور پیمانکاری و ارزیابی مالی پروژههای عمرانی با اشتباهاتی مواجه میشود؛ اما این مسئله اولاً دلیل وجود فساد نیست؛ ثانیاً فرض بر وجود طبیعی فساد (که حتی در دولت امیرالمؤمنین نیز رخ میداد) نمیتوان مدعی فاسد بودن کلی دولت و حکومت شد و ثالثاً آقای لیلاز با کدام جام جهانبین میزان اعتبارات احتمالی میل شده در دولت هویدا، بنیصدر، آقای هاشمی رفسنجانی، خاتمی و احمدینژاد را دیده که مدعی «ترین» بودن احمدینژاد شده است؟!
رابعاً ایشان چگونه یک تنه توانسته است از این فساد بزرگ تاریخی باخبر شود و آنرا افشا کند در حالیکه هیچ نهاد ذیربط، ضابط و قانونگذاری این حرفها را بیان نکرده و تأیید هم نمیکند؟!
این حرفها نه از منظر اقتصادی و نه سیاسی و تحلیلی سخنان قوی و درستی نیستند و مصداق رعایت نکردن تقوای جمعی هستند که میتواند سرنوشت طیف سیاسی متبوع لیلاز را به لُجّهی بدبینیهای بیشتر بکشاند.
تقوای جمعی حکم میکند که امثال سعید لیلاز و سایر طرفداران دولت؛ حتی در انتقاد هم نگاه اصولی به هر مقولهای داشته باشند و گرنه زودا که همین سخنان درباره آنها نیز روا داشته شود. (کما اینکه دولت احمدینژاد نیز صحبتهایی ناصواب را درباره دولتهای قبل از خود بیان میداشت و خود را «ترین» پنداشت که به روز امروز گرفتار آمده است)
لیلاز پیش از این مدعی کاهش تورّم در مواد غذایی به دلیل تماس تلفنی روحانی با اوباما شده بود و همچنین در سخنان و یادداشتهای دیگری گفته بود: «روحانی هماکنون 30 میلیون رأی دارد و قهرمان واقعی عدالتپروری است»!
اخیراً یکی از اصلاحطلبان گفته است شاید اصلاحطلبان دولت روحانی را «طلاق سیاسی» بدهند...