حجاریان در گفتگوی یاد شده، با اشاره به طرح برخی موضوعات در مجلس برخلاف روند حرکت دولت گفت: «نمایندگان بر خلاف خواسته مردم حرف بزنند و عمل کنند و بعد آنوقت ببینند آیا مردم حوزههای انتخابیهشان آنها را به شهرشان راه میدهند؟ اگر این کار را بکنند مردم آنها را حتی به شهرهایشان راه نمیدهند. من معتقدم حتی اگر قرار باشد قانون اساسی عوض شود، باید شرایطی فراهم شود تا مانند بسیاری از کشورها، دولت بتواند مجلس را منحل کرده و انتخابات زودهنگام برگزار کند تا مردم مجدداً رای دهند و سیستمی هماهنگ پدید آورند. البته چنین چیزی در این کشور عملاً امکانپذیر نیست؛ چراکه آقای جنتی خود را هم بالای سر دولت و انتخابات آن میداند و هم بالای سر مجلس.»
این سخنان همان موقع با واکنشهای متعددی از سوی بخصوص اصولگرایان روبرو شد که معتقد بودند افرادی که در زمان دولت احمدینژاد برخی نمایندگان مجلس را با چوب وکیلالدوله بودن رانده و تاکید میکردند مجلس باید به شدت منتقد دولت باشد، چرا امروز و با تغییر دولت به گونه ای موضع و نظر عوض میکنند که حتی میگویند باید دولت بتواند مجلس را منحل کند.
در همان ایام، برخی سایتهای خبری حتی در اخباری ویژه و بر اساس شنیدهها مطرح کردند که حجتالاسلام والمسلمین روحانی، رئیس جمهور نیز به شدت از طرح چنین مسالهای توسط سعید حجاریان ناراحت بوده و عبارات تندی را در این باره به کار برده است.
تاجیک پاسخ چه کسی را داد؟
حالا محمدرضا تاجیک از نظریهپردازان اصلاحطلبی که روزگاری رییس مرکز بررسیهای استراتژیک ریاستجمهوری بود، در پاسخی به اظهارات ماههای گذشته حجاریان، از سخنان او-هرچند بدون ذکر نام- صراحتا انتقاد میکند و در پاسخ به این سوال که ""طی ماههای گذشته برخی صاحبنظران اصلاحطلب معتقد بودند که دولت آقای روحانی باید توان انحلال مجلس شورای اسلامی را داشته باشد. شما با اینگونه ایدهها موافقید؟ میگوید: «خیلی با استدلالهای این عده آشنا نیستم و نمیدانم این پیشنهاد و یا تجویز آنان در پیکره چه متنی معنا پیدا میکند و گزارههای پس و پیش آن کدامند، اما از نظر من تفویض چنین قدرتی به یک دولت جز به نوعی توتالیتاریسم نمیگراید. مجلسی که از امکان و استعداد انحلال توسط دولتها برخوردار باشد هر چه باشد مجلس نیست، و جامعهای که در آن دولت از امکان و استعداد انحلال مجلس برخوردار باشد هر چه باشد دموکراتیک نیست. مجلس راس امور است، نباید قطع کردن این راس را توسط هیچ قوه و قدرتی و در هیچ شرایطی ممکن و جایز دانست، حتی اگر آن شرایط، به تعبیر اشمیت، شرایط استثناء باشد.»
توتالیتاریسم مورد اشاره در سخنان محمدرضا تاجیک در سیاست معمولاً درباره دولتهایی به کار میرود که روش خودکامگی و استبداد را پیشه کردند. و حکومتهایی نظیر نازیسم و فاشیسم از گونههای حکومتهای توتالیتر به شمار میروند.