توابین چگونه «کچل» شدند؟
به گزارش صراط نيوز ، به طور معمول در سینما و تلویزیون برای اینکه کچل شدن بازیگری نشان داده شود، از «کَپ» استفاده می شود. چیزی شبیه پوست که با قرار دادن آن بر سر بازیگر توسط گروه چهره پردازی و انجام چندین کار ظریف، کچل شدن سر بازیگر را نشان میدهد اما بنا به چند دلیل مختلف چنین اتفاقی در سریال مختارنامه نیفتاد.
به نوشته خبر انلاین ، طبق گفته های «علیرضا خورشید» دستیار اول طراح چهره پردازی، قرار بود پس از صحنه سر تراشیدن، صحنههایی فیلمبرداری شود که به تحرک بالای بازیگران نیاز داشت و در چنین صحنه هایی به دلیل شدت حرکات بازیگران، عرق کردن آنها، اسب سواری و... ممکن بود این پوست مصنوعی پاره شود و در چنین شرایطی تکرار یک پلان پُر و پیمان به دلیل بیرون آمدن موی یک بازیگر بسیار سخت و دشوار بود.
دیگر آنکه اگر قرار بود برای این صحنه ها 15 بازیگر و حدود 50 هنرور اصلی از پوست مصنوعی استفاده کنند، این امر از نظر زمانی وقت زیادی را از گروه چهره پردازی میگرفت و با فرض آغاز کار گروه چهره پردازی در ساعتهای اولیه صبح، این کار تا ظهر طول میکشید و نور روز برای فیلمبرداری از میان میرفت. از همه مهم تر اینکه کارگردان مختارنامه میخواست در این صحنه دوربین روی سرهای توابین حرکت کند و تیغ زدن سرها را نشان دهد. پس لازم بود سرها واقعا با تیغ تراشیده شود. ضمن آنکه تیغ ها نیز باید شکل و شمایلی قدیمی پیدا می کرد. در نهایت در روز فیلم برداری تیغ ها توسط گروه صحنه ساخته شد، اما نتیجه کار چیزی نبود که به راحتی بازیگران بتوانند با آن سرِ دیگر بازیگران را بتراشند.
به همین دلیل گروه چهره پردازی سریال با راهنمایی «مسعود ولد بیگی» طراح چهره پردازی، لباسهای توابین را بر تن کردند و پس از آنکه چهره آنها نیز به توابین شبیه شد و خودشان هم سرهایشان را تراشیدند، وارد صحنه شدند و با دقت فراوان در مقابل دوربین شروع به تراشیدن سرهای حدود 15 بازیگر اصلی و 50 هنرور کردند. انجام این کار برای اغلب بچه های گروه چهره پردازی سخت و دشوار بود.
آنها جزو «جوانان خوش تیپ» پشت صحنه مختارنامه بودند و پذیرفتن اینکه به خاطر مختارنامه حاضر شوند از موهای زیبا و پُرپشت خود بگذرند، فداکاری بزرگی بود که البته با تشویق دیگر دست اندرکاران مختارنامه مواجه شد.
آنها باید این کار را جوری با دقت انجام می دادند که ضمن تراشیدن سر توابین با سرعت و ریتم مورد نظر کارگردان، زخمی هم در سر آنها ایجاد نکنند. علت دیگر این حساسیت هم این بود که این صحنه ها قابل تکرار نبود، چون بازیگرها موی خود را از دست می دادند و دیگر نمی شد صحنه تیغ زدن سر آنها را از نو فیلم برداری کرد. این صحنه برای بچه های گریم بسیار پر استرس و پر هیجان بود. البته برای «انوشیروان ارجمند» بازیگر نقش رفاعه بن شداد از پوست مصنوعی یا همان «کَپ» استفاده شد چون او همزمان با مختارنامه در حال ایفای نقش در پروژه دیگری بود که اگر موهایش تراشیده می شد، تداوم بازی اش در آن فیلم از بین می رفت. حتما حالا برای شما قابل لمس است که برای شکل گیری هر پلان این سریال چه حساسیت هایی لحاظ شده تا کار قابل باور از آب دربیاید.
