وی با بیان اینکه پروژه‌های انتقال آب عمدتا قادر خواهند بود در یک افق کوتاه مدت بر کاهش شدت بحران آب مؤثر باشند، افزود: از آنجایی که آب مهمترین محور توسعه به شمار می‌رود، افزایش عرضه منجر به رشد و توسعه حوضه و افزایش پیوسته تقاضای آب شده و موجب بازگشت دوباره کمبود آب البته با شدت بیشتر به داخل مرزهای حوضه می‌شود.
دانشیار دانشگاه صنعتی اصفهان، بحران آب در حوضه زاینده‌رود را نشانه و علامت یک مشکل عمیق‌تر دانست که موجب شده است تقاضا برای آب از ظرفیت طبیعی منابع آب موجود در حوضه تجاوز کند.
اسلامیان با اشاره به علت اصلی بحران آب در این منطقه، گفت: توسعه کنترل نشده حوضه آبریز علت اصلی بحران است.
وی خاطرنشان کرد: پیاده‌سازی برنامه‌های جامع مدیریت تقاضا از اهمیت بالاتری نسبت به انتقال آب بین حوضه‌ای برخوردار است تا بتواند بین توسعه اجتماعی- اقتصادی و ظرفیت عرضه منابع آب، تعادل ایجاد کرده و منجر به افزایش اثربخشی راه‌حل‌های عرضه محور رایج مانند پروژه‌های انتقال آب شود.
عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی اصفهان با اشاره به لزوم توجه به تغییرات جدی آب و هوای منطقه در برنامه‌ریزی و سیاست‌گذاری حوضه آبریز منطقه زاینده رود، گفت: نتایج کلی اثرات تغییر اقلیم بر پارامتر بارندگی زیر حوضه پلاسجان که تامین کننده اصلی منابع آب حوضه زاینده‌رود است نشان می‌دهد که بارندگی فصل زمستان که با توجه به خصوصیات و شرایط اقلیم این منطقه اغلب به صورت برف می‌باشد، با کاهش روبرو خواهد شد.
هم‌چنین جهانگیر عابدی کوپایی، مدیر کارگروه کیفیت آب پژوهشکده آبفای دانشگاه صنعتی اصفهان خاطرنشان کرد: بهینه سازی مصرف آب شرب و صنعت، ترویج تجهیزات کاهنده مصرف و فرهنگ سازی مصرف از دوران کودکی، به حداقل رساندن تلفات آب در تاسیسات آبرسانی و شبکه‌های آبیاری و زهکشی و ارتقای سطح مدیریت تقاضا می‌توانند به مصرف بهینه منابع آب موجود کمک شایان توجهی کند.
وی با بیان اینکه کاهش بارندگی و افزایش درجه حرارت در مقیاس سالانه نشان دهنده شرایط گرم‌تر و خشک‌تری در قسمت غربی حوضه آبریز است، ادامه داد: این تغییر شدید اقلیمی اثرات قابل ملاحظه‌ای بر منابع و مصارف آب در گستره حوضه زاینده‌رود خواهد داشت.
