در این مطالعات 100 فوتبالیست از هر دو جنس به هنگام بازی‌های لیگ قهرمانان اروپا مورد بررسی قرار گرفتند. در کنار تشخیص تفاوت های بین فوتبالیست‌های مرد و زن، نیازهای فیزیکی و تکنیکی برای آماده‌سازی فوتبالیست‌های زن و مرد مشخص شد.
مدیر این تحقیقات، جولن کاستلانو معتقد است که تفاوت‌های بدنی و اختلاف در کیفیت‌های فیزیکی عامل تفاوت‌های بین مردان و زنان فوتبالیست است.
نتایج این تحقیقات در دو جنبه مطرح شد: اول مسئله فیزیکی بود و اینکه زنان در فواصل کوتاهتری نسبت به مردان با شدت زیاد می‌دوند و بر خلاف مردان در نیمه دوم بازی خسته می‌شوند. دومین جنبه نتایج درباره تکنیک‌های بازیکنان بود که تفاوت زیادی بین مالکیت توپ در دو طرف وجود نداشت.
یکی از بازتاب‌های این تحقیق ارزیابی نحوه اجرای آن بود. اگر معیارهای اساسی برای انجام این مقایسه ارزش‌هایی باشد که در مردان وجود دارد مانند سرعت و قوای بدنی بیشتر ممکن است به این نتیجه برسیم که زنان از تمام قوای خود استفاده نمی‌کنند، اما با در نظر گرفتن ارزش‌های کلی و حقیقی به این نتیجه می‌رسیم که زنان از بالاترین قوای خود استفاده می‌کنند.
نتایج تحقیقات با توجه به نیازهای زنان در فوتبال متفاوت است اما انجام این نوع تحقیق نیازمند اطلاعات بیشتری است. زنان فوتبالیست معمولا اطلاعات زیادی درباره تمرین‌ها و نیازهای خود نمی‌دهند زیرا نمی‌خواهند رقیبان‌شان این اطلاعات را به دست بیاورند.
با همه این‌ها تحقیقات بیشتر و گسترده‌تری بر روی نمونه‌های بیشتر لازم است تا نیازهای هر دو طرف بررسی شوند.
نتایجی دیگری که این تحقیقات داشت، این بود که زنان فوتبالیست نباید آنچه که مردان انجام می‌دهند را تکرار کنند، آن‌ها نباید صرفا سرعت مردان را داشته باشند و مانند مردان بتوانند با شدت زیاد در فواصل زیاد بدوند. در واقع مردان و زنان هر کدام به روش خود باید این ورزش را دنبال کنند. برای انجام این مقایسه از فیلمبرداری از تکنیک‌های مردان و زنان و عکسبرداری از آن‌ها استفاده شد. این عکسبرداری‌ها 125 بار در ثانیه انجام می‌شد.
از این تکنولوژی در لیگ حرفه‌ای اسپانیا استفاده می‌شد. به کمک همین تکنولوژی بود که مشخص شد بازیکنان تیم رئال مادرید در سال‌های 2002 و 2003 که تحت رهبری دل بوسکه بود کمترین مسیر را دویدند.
