راه خدا نقد است

ـ اگر نمی‌توانی خدا را ببینی، لااقل غیر خدا را نبین!

ـ هر کجا اختلاف باشد «جیب بر»ها جمعند، از کنار آنجا رد شو و به کار خود مشغول باش.

ـ منعم بهتر از نعمت است.

ـ با فطرت خود، کتب را مطالعه کنید.

ـ در مباحثه، اصولاً نفس دخالت می‌کند و به جدل تبدیل می‌شود: «لا جدال فی الحج (ألقصد)«.

ـ اگر انبیاء رشد نداشتند، ما برای آنها صلوات نمی‌فرستادیم.

ـ خسارت راه با داعی است.

ـ بندگان را هم عزیز آفریده، هم عزیز آفریده!

ـ مؤمن سالک، بدون شک به مرحله‌ای می‌رسد که دیگران او را غیر عادی می‌بینند.

ـ بهترین چیز، غفلت بعد از ذکر و بدترین چیز، غفلت قبل از ذکر است.

ـ خود و اعمالتان را به ائمه ایثار کنید.

ـ تو حسنت را مخفی کن، خدا آشکار می‌کند.

ـ اگر در اکثر مکاشفات و تشریفات توجه کنید می‌بینید که خوب پذیرایی نشده‌اند.

ـ حضرت وقتی تشریف می‌آورند توبه را از کافرین نمی‌پذیرند چون وقت عملشان سر آمده است. از مؤمنین هم نمی‌پذیرند، چون می‌گویند حالا که به ما متصل شدی نیازی به توبه نیست.

ـ راه خدا نقد است. محبت و ولایت هم نقد است.

ـ بگذار با اعمال کم در مدت کمی درهای رحمت به رویت باز شود.

ـ جزای اِعمال محبت، معرفت است.

ـ محبت، اصل دین است.

ـ نشستن در بهشت را از همین جا تمرین کنید.

ـ اگر یک ذره از محبت علی (ع) به قلبتان بیفتد، ذاتتان به جنبش در می‌آید.

ـ هرچه شیرین کاری داری در راه خدا بزن.

ـ محبت آنقدر دقیق است که صدای پای «امام» را هم می‌شناسد. چون تمام موسیقی‌های عالم را از کار می‌اندازد.

ـ هیچ کس نمی‌تواند محبت خود به محبوبش را بیان کند.

ـ در داخلتان «عید» را پیدا کنید.

ـ مملوکِ دارایی‌های خود نباشید تا بتوانید آنها را در هر راهی خرج کنید.

ـ رفع احتیاجتان که شد، خدا اگر خواست بیشتر می‌دهد.

ـ هر چیزی که به شما نرسید، بدان که از اولش مال تو نبوده است.

ـ خشک شدن اشک چشم، از کمالات راه است.

ـ باصره و سامعه و ذائقه و لامسه و شامه و شهوت (خواست) و غضب و عقل، هشت در بهشتند و آنها بدون عقل، هفت در جهنم است.

ـ سالک، اول راه پکر است؛ و چون چیزهایی می‌خواهد که خدا برایش صلاح نمی‌داند.

ـ گریه و عزاداری، برای تشفی قلب و محزون شدن برای خون ائمه است، و نباید تمام زندگی انسان را بگیرد.

ـ بعضی از افراد حاضر نیستند کشته شوند. بعضی هم حاضرند بعد از کشته شدن، شهید شوند.

ـ وقتی غیبتی نزد اصحاب جنت می‌شود، آنها با برودت خود آتش آن را خاموش می‌کنند. ولی انقدر قدرت اهل جنت زیاد است که اصلاً آتش نزدیک آنها نمی‌شود.

ـ از نشانه‌های پیشرفت در سلوک، می‌توان زیاد شدن حب به خدا و در مقابل بی‌علاقگی به دنیا و غیر خدا، خوش رفتاری با دیگران و به طور کلی تمام علاماتی که در عشق‌های مجازی از جمله «ولایخافون لومه لائم» را نام برد.

ـ مواظب باش که مجلس ذکر تنبل خانه تو نشود! و زن و بچه را به حال خود رها ننمایی!

ـ خداوند اول گفت تو عطا کن تا من هم عطا کنم (کما تدین تدان)؛ در عمل «کما تدان تدین» شد.

ـ لباس معصیت، برای مؤمنین عاریتی است.

ـ «بسم الله» را به هر چیزی بزنی طاهر می‌شود.

ـ جهلِ بعد از علم خیلی خوب است.

ـ دنیا میته است؛ ولی استفاده از آن به قدر ضرورت اشکالی ندارد.

ـ گویا خشوع، عناصری از تواضع، خوف و وقار را داراست.

ـ صحبت کردن‌ها بهانه، و چشیدن و خوردن، اصل است.

ـ در خیاطی برای خدا، یا اندازه بدوز یا بلند!

ـ شما مؤمنین، آب قلیل هستید. هر وقت خود را گل آلود کنید، خداوند گودالی سر راه شما قرار می‌دهد، تا دوباره صاف شوید.

ـ عارف چون در مرکز دایره است، می‌بینید که همه، روی شعاع‌ها به سوی مرکز در حرکتند. ولی بقیه افراد با هم نزاع می‌کنند.

ـ غصه برای چیزی بخورید که عمرش کم نباشد. «آنها» که هستند که غصه‌ای ندارد، دنیا هم که زود گذر است. ولی اگر عادتتان غصه خوردن است، برای اولی بخورید!

ـ نیستی ما از هستی ما، و هستی ما از نیستی ماست.

ـ ماه محرم، یکی از ماه‌های تکامل است.

ـ وسائل عزاداری از بیرون آمده است، امیدوارم گوشت و پوست و رگتان هم «حسین حسین» بگوید.

ـ در بهشت، «موت» را سر می‌برند، و «عدم» را نیست، و «فنا» را نابود می‌کنند.

ـ در حال هر عملی طوری باش که زود بتوانی حاشا بزنی.

ـ از خوبی‌های «هیچی» این است که اولاً حفظ کردن نمی‌خواهد؛ و ثانیاً ادبِ در مقابل مولا است.

ـ هنگام عزاداری، انسان در دلش را باز می‌کند و امام حسین (ع) داخل می‌شوند.

ـ سعی انسان، عین توکل و واگذاردن امور به اوست.

ـ اگر پرده‌ها کنار بروند معلوم می‌شود که آنها عاشق و ما معشوقیم.

ـ خداوند، شیطان را هم برای تکامل انسان قرار داده است.