به گزارش صراط،عباس سلیمی نمین درباره
انتخابات ریاست جمهوری و همچنین شائبه هایی که در خصوص تحرکات دولتی ها
مطرح است، می گوید: دولت فعلی در شرایطی روی کار آمد که عنوان اصولگرایی را
یدک می‌کشید. اما شاهد این هستیم که هم خودشان اصرار به اصولگرا نبودن
دارند و هم اینکه اعمال و رفتارشان هی سنخیتی با اصول اصولگرایی ندارد.
دولتی‌ها به عنوان یک جریان جدید سیاسی دو راه را پیش روی خود می‌بیند.
اولین راه تحرک در چارچوب قانون ولو اینکه در راه رسیدن سه باره به پاستور
ناکام بمانند و با نگاهی کلان وارد انتخابات شوند. مجموعه فعلی یک ظرفیت
اجتماعی به دست آورده است و باید از بین «هیچ» و «همه چی» یکی را انتخاب
کند.
این تحلیلگر مسایل سیاسی
ادامه داد: شواهدی وجود دارد که دولت دنبال مانور است تا به نوعی با اصلاح
طلبان ائتلاف کنند که این امر برای آنها شکننده خواهد بود. دولتی‌ها باید
بدانند در این مسیر در صورت ناکامی یا همه داشته‌های خود را از دست می
دهند یا اینکه باید نگاهی کلان و رویکردی منطقی دنبال این باشند تا خود را
جریانی مهم و تاثیرگذار که پتانسیل بالایی دارد، معرفی کنند. به عقیده من
نگاه کوتاه مدت می‌تواند اشتباهی استراتژیک از طرف شخص احمدی‌نژاد باشد چون
اجازه نمی‌دهد تا این طیف جدید الورود خود را به عنوان یک ضلع پر قدرت
سیاسی معرفی کند.
او با اشاره به نوع فعالیت این روزهای نزدیکان احمدی نژاد گفت: به هر حال یک کارهایی انجام می‌شود که مردم هم نسبت به آن آگاه هستند. امکانات دولت به همه جامعه تعلق دارد و به همین دلیل گناه و حرام است که چنین روشی پیگیری شود. متاسفانه شاهد هستیم که به عنوان مثال با جا به جایی‌ها و همچنین تصمیم گیری‌هایی نشان داده‌اند که دنبال موفقیت در انتخابات با استفاده از موقعیت و امکانات دولتی هستند. البته آنها قطعا موفق نخواهند شد چرا که مردم هیچگاه به مجموعه‌ای که با سوء استفاده از امکانات دولتی دنبال موفقیت است، روی خوش نشان نخواهند داد. آقای ناطق در سال ۷۶ وضعیت خوبی داشت، اما مردم تا به این نتیجه رسیدند که امکانات دولتی در اختیار او هستند و به همین دلیل از او روی برگرداندند. مردم این ارزش را برای خود قایل هستند که صرفا با دریافات مبلغی به عنوان یارانه بخواهند به کسی رای بدهند و چون به می‌فه‌مند که دولت به فکر تمدید قدرت است، حتی اگر یارانه‌ها ۱۰۰ برابر هم شوند به آنها رای نخواهند داد.
او با اشاره به نوع فعالیت این روزهای نزدیکان احمدی نژاد گفت: به هر حال یک کارهایی انجام می‌شود که مردم هم نسبت به آن آگاه هستند. امکانات دولت به همه جامعه تعلق دارد و به همین دلیل گناه و حرام است که چنین روشی پیگیری شود. متاسفانه شاهد هستیم که به عنوان مثال با جا به جایی‌ها و همچنین تصمیم گیری‌هایی نشان داده‌اند که دنبال موفقیت در انتخابات با استفاده از موقعیت و امکانات دولتی هستند. البته آنها قطعا موفق نخواهند شد چرا که مردم هیچگاه به مجموعه‌ای که با سوء استفاده از امکانات دولتی دنبال موفقیت است، روی خوش نشان نخواهند داد. آقای ناطق در سال ۷۶ وضعیت خوبی داشت، اما مردم تا به این نتیجه رسیدند که امکانات دولتی در اختیار او هستند و به همین دلیل از او روی برگرداندند. مردم این ارزش را برای خود قایل هستند که صرفا با دریافات مبلغی به عنوان یارانه بخواهند به کسی رای بدهند و چون به می‌فه‌مند که دولت به فکر تمدید قدرت است، حتی اگر یارانه‌ها ۱۰۰ برابر هم شوند به آنها رای نخواهند داد.
سلیمی نمین با این سخنان اظهاراتش را به پایان برد: وقتی قرار بر رقابت می‌شود دو راه موجود است تا بتوانیم بر رقی خود چیره شویم. اولین راه رشد و پیشرفت است تا بتوانیم با تکیه بر دانش و توانمندی که از آن برخوردار هستیم خود را اصلح معرفی کنیم. اما از آنجایی که گروه‌های سیاسی توانایی چندانی ندارند و نمی‌توانند یا نمی‌خواهند ایرادات خود را برطرف کنند، به جای تولید اندیشه و جذب افکار عمومی دنبال این می‌روند تا با ایجاد تنفر عمومی نسبت به رقیب، کار خود را برای به دست آوردن رای سهل و آسان کند. در واقع باید گفت هوادار در صورتیکه ذهن خود را مشغول ایرادات و ضعف‌های رقیب نکند، انتظارش این است که جریان متبوعش تولید اندیشه کند و راه‌های اصولی را با طرفداران خود در میان بگذارد. به همین دلیل است که گروه‌های سایسی با ایجاد تنفر کاذب دنبال این هستند تا با استفاده از «وحشت از رقیب» بتوانند رای‌هایی را به نام خود ثبت شده ببیند. باید نسبت به این مساله هم توجه داشت که در جامعهٔ دو ضلعی این مساله یک میزان التهاب به جامعه وارد می‌کند و در فضای سه ضلعی حتما التهابات و هزینه‌های چنین روشی بیشتر خواهد شد.
