به گزارش پایگاه خبری صراط ؛ سررشته بسیاری از مشکلات کنونی ورزش در اختیار بالاترین مرجع دولتی ورزش
است. البته این به آن معنا نیست که محمد عباسی باعث وجود آشفتگی مدیریتی
است، اما او با داشتن حیطه اختیارات گسترده، با قدرت بیشتری می‌توانست فضا
را مدیریت کند. محمد عباسی به‌عنوان وزیری که چهره‌ای دانشگاهی داشته، از
ابتدای این جریان باید سیاست بیشتری در عرصه مدیریتی ورزش به خرج می‌داد.
بسیاری از ناظران بر این موضوع باور دارند که عزل و نصب‌های چند فدراسیون
در ماه‌های ابتدایی سال جاری اگرچه به زعم آقای وزیر «قانونی» بوده، اما
می‌توان صفت‌های «شتابزده» و «بدون سیاست» را نیز به آنها منصوب کرد چراکه
پس از همین عزل و نصب‌ها بود که مجامع بین‌المللی به ایران اعتراض کردند و
این اعتراض‌ها تا پای تعلیق ورزش ایران نیز پیش رفت و همچنان نیز سایه
تعلیق بر سر ورزش ایران وجود دارد.
در باقی ماندن حساسیت مجامع بین‌المللی به ورزش ایران همین بس که کمیته
بین‌المللی المپیک پس از گذشت چند ماه از زمان برگزاری انتخابات کمیته ملی
المپیک، همچنان اجازه چنین کاری را نداده است. نقطه عطف همه این مشکلات نیز
برکناری روسای فدراسیون‌ها بوده و IOC در نامه‌های متعدد بر این موضوع
تاکید کرده که کلید حل مشکلات مدیریتی ورزش ایران، بازگشت سه رئیس
برکنارشده قایقرانی، تیراندازی با کمان و دوچرخه‌سواری به فدراسیون‌های
مربوطه است؛ نکته‌ای که عباسی در آخرین واکنش خود اعلام کرده قصد
بازگرداندن این روسا را ندارد. این نظر وزیر ورزش و جوانان ایران نشان
می‌دهد باز هم برگزاری انتخابات در تنگنا قرار دارد و مشخص نیست روند حل
مشکلات مدیریتی کشور چگونه خواهد بود. پیش‌بینی آینده انتخابات کمیته المپیک
در شرایط کنونی کمیته بین‌المللی جلوی برگزاری مجامع کمیته ملی المپیک ایران را گرفته و این مساله شرایط را برای کسانی که می‌خواهند در این نهاد ماندنی شوند یا می‌خواهند کرسی‌های کمیته را به دست آورند، سخت کرده است. تمام تلاش مجموعه وابسته به وزارت ورزش این بود که انتخابات در سال ۱۳۹۱ برگزار و تکلیف مشخص شود. با این وجود کمیته بین‌المللی المپیک در آخرین نامه رسمی خود اعلام کرد که ایران همچنان با ایجاد شرایط انتخاباتی فاصله دارد و نمی‌تواند تا اصلاح کامل مشکلات این کار را انجام دهد. بنابراین به صورت ناخودآگاه انتخابات به سال ۱۳۹۲ موکول می‌شود؛ زمانی که گویا به نظر رئیس کنونی کمیته ملی المپیک ایران نزدیک‌تر است. احتمالا علی‌آبادی علاقه‌مند است انتخابات زمانی برگزار شود که دخالت‌های دولتی به حداقل خود برسد و شانس او برای ادامه ریاست بر این نهاد مهم همچنان ادامه پیدا کند. این همان راهی است که شرایط کنونی به آن سمت پیش می‌رود. با این وجود اگر روسای برکنارشده به فدراسیون‌های خود بازنگردند، مشخص نیست IOC اجازه دهد انتخابات برگزار شود یا خیر.
نظر محمد علی‌آبادی
البته شرایط کنونی مدیریتی ورزش ایران چندان هم در بن‌بست نیست. وزیر ورزش می‌تواند از اختیارات خود استفاده کند و دستور برگزاری مجمع را بدهد و مجمع انتخاباتی برگزار شود. محمد علی‌آبادی در این باره می‌گوید: «برای ما نظر وزیر محترم مهم است. ایشان شخصا با مسوولان کمیته بین‌المللی و شورای المپیک صحبت‌هایی داشتند. اگر نظرشان این است که اساسنامه تغییری نکند، می‌توانند رسما این را مکتوب کنند. ما هم انتخابات را بدون اصلاح اساسنامه انجام می‌دهیم و همه اتفاقات بعدش هم با خود ایشان است.»
