عبور چمدان اعلامیه از مرز عربستان/بیانات اخیر رهبری قول سدید بود/اطرافیان علما با نظرات شخصی خود گفتمان دیگری را مطرح می کنند

در ابتدای این گفتگوی صمیمانه ابوترابی با بیان سوابقی از خود اینگونه آغاز کرد:

قبل از هر چیز عرض سلام دارم خدمت برادران ارجمند و آرزوی توفیق دارم برای یکایک شما بزرگواران در پایگاه خبری تحلیلی صراط

بنده حدود سال های 1344 در خدمت برادر بزرگوارم و در سن نوجوانی به نجف اشرف مشرف شده و توفیق این را داشتم که در مدرسه حضرت آیت الله بروجردی اعلی الله مقامه الشریف حضور پیدا کنم و در خدمت برادرم در آن فضای معنوی ارتباط ­­­نزدیکی با علما، روحانیون و خصوصا چهره های مبارز سیاسی داشته باشم.

هر شب سجاده ی نماز مغرب و عشای حضرت امام (ره) روبروی حجره ای که ما در آن اقامت داشتیم پهن می شد و نماز به امامت حضرت امام (ره) برگزار می شد. معمولا نماز های ظهر و عصر را هم در منزل حضرت امام اقامه می کردیم و با اینکه در سن نوجوانی به سر می بردم اما معمولا شب ها در جلسات فقهی حضرت امام که در بیرونی منزل ایشان برگزار می شد شرکت می کردم و حضرت ایشان به واسطه ی انس و علاقه ای که با جد پدری و جد مادری ما داشتند و با عنایت به اینکه پدر بنده حضرت آیت الله سید عباس ابوترابی از قدیم جزء شاگردان ایشان بودند، به بنده و برادر بزرگوارم اظهار محبت و لطف داشتند.

در همین فضای معنوی و سیاسی بعد از جنگ شش روزه ی اعراب و رژیم صهیونیستی و اعلامیه ی سنگینی که حضرت امام بر علیه رژیم صهیونیستی و آمریکا صادر کردند در خدمت برادر بزرگوارم به مکه مشرف شدم.

حجت الاسلام ابوترابی در ادامه ذکر سوابق و تلاشهایش در ایام قبل از انقلاب اسلامی اضافه کرد: بنده با طرح ویژه ای موفق شدم اعلامیه های حضرت امام را که در یک ساک بزرگ تعبیه شده بود از مرز عربستان سعودی عبور داده و بعد از آن هم در عربستان در جوار اخوی این اعلامیه ها را بین زوار و حجاج به دو زبان عربی و فارسی توزیع کنیم.

در آن سال تعدادی از دوستان در نجف اشرف به خاطر انتشار این اعلامیه ها دستگیر شده بودند ولی به حمد الله ما کارمان را به خوبی به انجام رساندیم.

در همین فضاهای سیاسی بودم که دوباره برای ادامه ی تحصیل به ایران بازگشتم البته در این بین مدتی را در جنوب لبنان و در مدرسه ی شبانه روزی شهید بزرگوار دکتر مصطفی چمران که به همت حضرت آیت الله حاج سید موسی صدر - که امیدوارم خداوند این عالم ربانی و مجاهد را که خدمات بزرگی برای ملت لبنان داشتند را از بهترین نعم خود بهره مند فرمایند- بنا شده بود ساکن شدم. در این مدت که در لبنان ساکن بودم با شهید بزرگوار دکتر چمران مانوس بودم.

نهایتا برای ادامه تحصیلاتم مجددا به ایران بازگشتم و تا آستانه ی پیروزی انقلاب اسلامی در تهران به تحصیل در محضر حضرت آیت الله مرحوم حاج آقا مجتبی تهرانی اعلی الله مقامه الشریف و آیت الله حاج آقای مجتهدی تهرانی و مرحوم حاج شیخ ابوالقاسم فلسفی تنکابنی برادر بزرگ واعظ بزرگوار و فرهیخته جناب آقای فلسفی و بعضی از علمای بزرگ تهران پرداختم.

سال 1356 به قم مشرف شدم و در آزمون ورودی موسسه ی در راه حق که آیت الله مصباح یزدی تاسیس کرده بودند شرکت کردم و در آن آزمون موفق شده و وارد موسسه در راه حق شدم.

این دوران معاصر شد با دوران اوج گیری انقلاب اسلامی و من در جریان انقلاب اسلامی نیز در خدمت پدر و برادرم به فعالیت های سیاسی ادامه دادم.

در مسجد جامع تهران و خصوصا در اجتماعات بزرگ و کوچک قزوین سخنرانی هایی داشتم و معمولا تحت تعقیب نیروهای ساواک قرار می گرفتم و آن اواخر که اراده ی جدی برای دستگیری بنده به وجود آمده بود با گریز موفق به این امر نشدند.

در مراسم ارتحال و شهادت حاج آقا مصطفی خمینی در مراسمی که از سوی بیت برگزار شد با مقدماتی که اتفاق افتاد سخنران آن جلسه شدم و شاید آن اولین منبر رسمی سیاسی من در ایران بود.

بنده نهایتا تا پیروزی انقلاب اسلامی این فعالیت ها را ادامه دادم و عمدتا در قزوین و در راهپیمایی های کلیدی و در جلسات مهم تهران حضور داشتم.

همانطور که رهبر معظم انقلاب فرمودند "فتنه 88 کشور را واکسینه کرد" بنابراین در حال حاضر ما به آن صورت از جانب جریانات باصطلاح جنبش سبز مشکلی را نمی توانیم حس بکنیم، از سوی دیگر هم ایشان توصیه داشتند که نباید از فتنه ی جدید که به تعبیری از آن به عنوان فتنه 92 یاد می شود هم غافل بود. با این تفاسیر شما فتنه ی 92 را بیشتر از کدام جانب می بینید؟

به نظرم ضرورتی ندارد که ما به تحلیل اینکه کدام نقطه و حرکت سیاسی می تواند منشاء فتنه ی احتمالی پیش رو باشد بپردازیم.

اولا بنده امیدوارم با فراز و نشیب هایی که انقلاب داشته است و با دستاوردهایی که در طول خصوصا این چند سال اخیر در عرصه های سیاسی به دست آمده است و بلوغ و بصیرتی که مردم از آن برخوردار هستند و با عنایت و فرمایشات و نقاط کلیدی که رهبر معظم انقلاب اسلامی بعد از 22 بهمن در دیدار با مردم شریف آذربایجان بیان داشتند امیدوارم که بتوانیم با کمترین چالش و مسئله ای انتخابات پیش رو را با مشارکت حداکثری مردم و بالاترین سطح از استحکام برگزار کنیم.

به نظر بنده باید تمام توجهمان را معطوف به شاخص انقلاب که رهبری معظم انقلاب هستند معطوف کنیم و با الهام از رهنمودهای معظم له در همین چهار چوب حرکت کنیم و این یعنی اینکه ما نباید تحت عنوان رصد کامل فتنه حرکت هایی را داشته باشیم که خود آن رفتارها به بروز یک سری جریانات منفی منجر به فتنه کمک بکند.

پایگاه های خبری هم باید تلاش کنند که حداکثر وفاق و همدلی را بین قوای سه گانه شاهد باشیم و با یک تعامل و گفتمان منطقی و با الهام از سیاست های کلی نظام این مقطع از تاریخ انقلاب را نیز با عزت و اقتدار پشت سر بگذاریم و امیدوارم که این نگاه به بستر مناسب برای یک حرکت قدرتمند و با اقتدار با کمترین چالش را برای این مقطع از انقلاب فراهم کند لذا امیدوارم همت شما بزرگواران و تلاش مسئولین این راه را هموار نماید.

درست است که ما نباید بستر ساز فتنه در کشور باشیم اما از سمت دیگر وظیفه داریم زمینه های بروز فتنه ی جدید را شناسایی کرده و از آن غافل نشویم. بالاخره در این کشور تمرد و خانه نشینی اتفاق افتاده است همچنین جنجالی که بر سر ماجرای وزارت اطلاعات شاهدش بودیم و بحران سازی های اقتصادی که شاهد آن هستیم و آخرین حرکت رئیس جمهور در یکشنبه سیاه مجلس و ادبیاتی که رئیس جمهور یک کشور اسلامی به کار برد و موضوعی که الان در کشور مطرح است یعنی همان بحث ارائه ی لایحه بودجه به مجلس است و اینها تماما حرکاتی است که آرامش کشور را تهدید می کند. اینها همه در وضعی اتفاق می افتد که تاکید رهبر انقلاب بر حفظ آرامش در کشور است. همچنین ما در روز بیست و دوم بهمن ماه شاهد این بودیم که رئیس جمهور در پشت تریبون شعار انتخاباتی زنده باد بهار را سر می دهد. شما فکر نمی کنید که اینها نوعی هشدار است و این طیف تحرکات را اگر خود فتنه ندانیم آیا بستر ساز ایجاد آن نخواهد بود؟

ما یک آموزه ی بزرگ دینی داریم و آن این است که خود را از مواضع تهمت دور کنیم و در عرصه سیاسی این بدان معناست که باید از تصمیمات اقدامات و سخنانی که ممکن است فضای سیاسی کشور را تحت تاثیر قرار دهد و آثار منفی داشته باشد بپرهیزیم.

بنده در سال جاری مکاتبه ای هم با رئیس محترم جمهور داشتم که لایحه ی بودجه باید در زمان معین خود به مجلس تقدیم شود. ما اگر به این مهم که وظایف را در زمان مشخص به خودش به انجام برسانیم اهتمام داشته باشیم مطمئنا بستر برای تحلیل و برداشتی که جنابعالی داشتید و برداشت هایی از این دست پیش نخواهد آمد.

به نظر بنده بعضی کلمات و واژه هایی که ممکن است در بعضی اجتماعات تحلیل ها و تفسیر های متفاوتی از آن صورت بگیرد و گاها گوینده آن تفسیر صورت گرفته مدنظرش نبوده است اما بالاخره طرح چنین جملاتی در چنین جمع هایی زمینه ای می شود برای طرح دیدگاه ها و تحلیل ها و تفسیر های متفاوت.

به نظر بنده رجال سیاسی کشور خصوصا در فضای امروز سیاسی کشور باید تلاش کنند که از هر گونه گفتمان، گفتار، تصمیم و رفتاری که می تواند بستر تحلیل ها و تفسیرهای ویژه را به وجود بیاورد و در نتیجه همدلی وتفاهم مطلوب را مورد آسیب قرار دهد بپرهیزند. بنده توصیه ام بر این است که ما در مجلس و مسئولین اجرایی در دولت کاملا دقت داشته باشند و به گونه ای عمل نمایند که مهر تاییدی بر نقطه نظرات مورد تاکید رهبری باشد و مسیر همدلی و تفاهم را هموار بنماید.

بنده شاهد بوده ام که ریاست محترم جمهور گاها از بعضی از تحلیل ها و تفسیر ها به شدت گله مند بوده اند. بنده اینجا هم توصیه می کنم که باید به گونه ای رفتار نمود که امکان چنین تحلیل و تفسیرهایی از بین برود البته نمی خواهم که این صحبتم مجوزی شود برای درستی این تحلیل ها و تفسیر ها.

ما نباید بدون یک چهار چوب متقن و اصولی به ارائه ی تحلیل بپردازیم و در عین حال مسئولین نیز باید مراقبت جدی داشته باشند که رفتار و گفتارشان به گونه ای نباشد که زمینه ی برداشت نادرست را فراهم کند. به عنوان مثال در بیانات اخیر مقام معظم رهبری که بنده نامش را قول سدید گذاشتم – که واقعا این کلمات مصداق این آیه ی مطمئنه است که می فرماید: " یا ایها الذین امنوا اتقوا الله و قولوا قولا سدیدا". این قول سدید و محکم رهبری نظام براساس اصول و مبانی محکم و متقن دینی، اخلاقی و سیاسی با یک تحلیل درست از فضای امروز کشور ایراد گردید و ایشان مراقب بودند تذکراتی را بدهند که مبادا از همین فرمایشات و بیانات سوء استفاده بشود.

ما باید در سطوح مختلف مراقب باشیم که قول ما قول سدید باشد تا احیانا مورد تفسیرهایی قرار نگیرد که شاید اصلا مورد نظر گوینده نبوده است و به گونه ای حرکت کنیم تا فضایی فراهم آید که بتواند آسایش روحی و روانی مردم را که از حقوق اساسی آنهاست تامین بنماید.

من واقعا از دوستانم در این پایگاه خبری تحلیلی و از همه ی دوستان انتظار دارم که این شعار را مورد توجه قرار دهند که امروز رسالت ما آن است که امنیت روانی و آسایش روحی مردم را فراهم بیاوریم.

با توجه به اینکه شما صحبت از دعواهای سیاسی فرمودید بد نیست بپرسم حالا که 34 سال از آغاز انقلاب می گذرد توقع این است که علیرغم تمام فتنه ها و فشار ها و جنگ و مسائل مختلفی که پیش آمده است امروزه کشور به یک بلوغ فکری و سیاسی خاص رسیده باشد بویژه نزد مسئولین اما ما در همین انتخابات مجلس شورای اسلامی دیدیم که به واسطه ی دو طیف چه پایداری و چه جبهه متحد چهار تن از علمای بنام و اخلاقمدار کشور وارد عرصه ی سیاسی شدند.

حضرت آیت الله مصباح یزدی، حضرت آیت الله خوشوقت رحمت الله، حضرت آیت الله مهدوی کنی و حضرت آیت الله یزدی به صورت علنی وارد میدان شدند و هر چهار بزرگوار علم اخلاق و تقوا را بلند کردند. سوال اینجاست که چه نیازی حس شد و چه ضعف و خلائی به وجود آمد که بعد از گذشت سی و چند سال از انقلاب مجددا علمای ما به این شکل وارد عرصه ی انتخابات شدند و به خاطر تقوا یا بی تقوایی سیاسی برخی از مسئولین مجبور شدند از اعتبار خود هزینه کنند که البته باز هم اتحادی شکل نگرفت.

اولا باید این نکته را عرض بکنم که این علمای بزرگی که نام بردید همه بر این معنا تاکید دارند که یک عالم دینی یک صاحب نظر در عرصه ی دین باید در در عرصه ی مسائل سیاسی کشور نیز حضوری موثر و فعال داشته باشد و این یکی از دستاوردهای ارزشمند انقلاب اسلامی است. علمای ما رسالت خود را این می بینند که به عنوان بازوان توانمند مقام معظم رهبری نقش موثری در کشور ایفا کنند.

این یک سرمایه ی بزرگ اجتماعی است و ما باید این نعمت را پاس بداریم. این اشخاص که شخصیتی دینی و سیاسی برآمده از مبانی اسلامی دارند و واقعیت سیاست آن ها عین دیانتشان است و اگر در کنار هم باشند یک قدرت فاخر و موثر به وجود خواهد آمد و اگر هم احیانا در یک مسئله ی سیاسی با هم اختلاف نظر داشته باشند چون براساس یک سری اصول و مبانی واحد حضور یافته اند، باز هم به عنوان یک قدرت فاخر دینی و سیاسی در کنار هم خواهند ماند.

آنچه که موجب فاصله می شود افرادی هستند که گاهی در کنار یکی از این چهره های متعهد عالم و سیاستمدار تربیت شده در مکتب دین قرار می گیرند و براساس سلایق و نظرات شخصی خود گفتمان دیگری را مطرح می کنند.

ما باید تلاش کنیم از این اتفاق بپرهیزیم و جلوگیری کنیم و باید توجه داشته باشیم که این نعمت بزرگ – نعمت حضور علمای برجسته و فقهای اسلام شناس در عرصه سیاست- یکی از بزرگترین سرمایه های امروز و فردای جامعه اسلامی و دینی ماست که ان شا الله امیدوارم قدر دان آن باشیم و با حسن عمل، حسن رفتار، حسن گفتار و حسن انتخاب بر استحکام این احکام بیافزاییم و به گونه ای زندگی نکنیم که کمترین آسیبی را متوجه این ارکان اقتدار نظام دینی و اسلامی خود کنیم.

حضور این بزرگواران در عرصه ی سیاست دقیقا یک پشتوانه محکم و مستحکمی است برای رهبری نظام. رهبری که بنیان تفکر سیاسی خود را بر فقاهت و آموزه های برآمده از قرآن و عترت می دانند.