به گزارش پایگاه خبری صراط ؛ ابتدا که نگاه می کنید انگار با خاکریزی معمولی روبرو هستید که با چندین لاستیک مرزبندی شده است تا مشخص شود که یک پیست موتورسواری به شما سلام می کند. در حالی که سرمای زمستان کمی شرایط ایستادن در بالای پیست را دشوار کرده، به دنبال موتورهایی می‌گردید که بارها دیده اید اما این بار همه چیز فرق دارد. چشمتان به موتورسوارانی می خورد که روی موتور بدون زین خود با چرخ هایی منحصر به فرد ایستاده‌اند و از تپه های خاکی با حرکاتی غیرعادی بالا می آیند.
کانکس هایی که در فاصله ای نه چندان دور از پیست اصلی جا خوش کرده اند، تنها مکان هایی هستند که موتورسواران و تجهیزاتشان در آن مستقر هستند. موتورسوارانی که این بار برخلاف ظاهر مردانه رشته خود پا به پیست تمرین خود می گذارند تا ما باورمان شود که ورزش زن و مرد نمی شناسد و این بار بانوان جدی تر از مردان به رشته نه چندان آشنای موتورسواری تریال پا گذاشته اند.
پیست موتورسواری IRT تنها پیستی در ایران است که حدود 6 ماهی است با داشتن مجوز به بانوان موتورسواری تریال را آموزش می دهد و تاکنون حدود 20 موتورسوار را آموزش داده است. یکی از این موتورسواران، المیرا طاغونی است که حالا در کنار تمرین موتور تریال، به عنوان مربی در پیست حضور دارد.
این موتورسوار که 29سال سن دارد و از اولین موتورسواران آموزش دیده دراین پیست است، درباره حضورش در رشته تریال به ایسنا می گوید: پدرم داور بین المللی بسکتبال است و به همین دلیل من از 10 سالگی در ورزش بودم و پیش از این بسکتبال بازی می کردم، حتی دوسال هم تیراندازی با کمان کار کردم و برای مدتی عضو تیم ملی هم بودم تا این که یک روز اتفاقی به همراه دوستانم به باشگاه مرصاد آمدم و چشمم به این پیست خورد، چند دقیقه ای ایستادیم و موتورسواران را نگاه کردیم و بعد درباره این که چطور می شود موتورسواری یاد گرفت از مسوولان پیست سوال کردم اما گفتند که این پیست برای خانم ها نیست.
وی ادامه می دهد: هر چند گفته بودند که چون خانم هستیم نمی توانیم موتورسواری کنیم اما من و دوستانم اصرار زیادی داشتیم که این رشته را یاد بگیریم و زمانی که آن ها علاقه ما را دیدند گفتند که مجوز حضور بانوان را در این پیست می گیرند و با ما تماس می گیرند. راستش ابتدا فکر نمی کردیم که تماسی از سوی آن ها با ما گرفته شود اما بعد از یکی، دو ماه تماس گرفتند و گفتند که مجوز حضور بانوان در پیست را گرفته اند و ما از اولین روز افتتاح این پیست برای بانوان در این جا حضور یافتیم و تمرین خود را آغاز کردیم.
این موتورسوار عنوان می کند که هیچ وقت فکر نمی کرده روزی موتورسوار شود و ادامه می دهد: زمانی که دوره آموزشی خود را آغاز کردم برای اولین بار بود که موتور تریال می دیدم و هر چقدر با این رشته بیشتر آشنا می شدم و می دیدم که این موتور یک موتور نمایشی است نه سرعتی، علاقه ام به آن بیشتر می شد. اوایل کمی از موتورسواری می ترسیدم اما پس از آن ترسم ریخت. حالا هم می خواهم موتورسواری را به صورت حرفه ای و جدی ادامه دهم.
طاغونی که هفته ای دو، سه بار برای تمرین به پیست این باشگاه می آید، معتقد است که دختران ایرانی سر نترس دارند و بیشتر به ورزش های خطرناک علاقه پیدا می کنند: "بانوان در این رشته جای پیشرفت دارند و اگر از وسایل استاندارد و ایمن در حین تمرین یا مسابقه استفاده کنند هیچ خطری آن ها را تهدید نمی‌کند. "
به گزارش ایسنا، سالومه میرسعید، دیگر موتورسواری است که رشته تریال را انتخاب کرده است. او که پیش از این در ورزش هایی همچون اسکی، سوارکاری و والیبال حضور داشته می گوید که علاقه شدیدش به موتور و دوچرخه از دوران کودکی باعث شده که تصمیم بگیرد در این رشته فعالیت خود را ادامه دهد:" شاید یکی از دلایلی که به موتورسواری بسیار علاقمند هستم این است که این رشته پیش از این برای بانوان محدودیت داشت و همین موضوع کنجکاوی و علاقه من را به موتورسواری بیشتر می کرد."
وی ادامه می دهد: حدود 6 ماه پیش زمانی که مطلع شدم مجوز حضور بانوان در این پیست گرفته شده است فعالیت در موتور تریال را آغاز کردم. اوایل که به این رشته آمده بودم مادرم مخالف حضورم بود اما پدرم من را حمایت می کرد. یکبار در حین تمرین دچار آسیب دیدگی شدم، در آن زمان مادرم گفت که دیگر موتورسواری را کنار بگذارم اما حالا که ثابت کرده ام می خواهم به صورت حرفه ای موتورسواری را ادامه دهم مادرم نیز شرایطم را پذیرفته و حمایتم می کند.
او به رشته تریال اشاره می کند و می گوید: رشته تریال بسیار جدید است و کسی اطلاع چندانی از آن ندارد اما هر کسی که این رشته را بشناسد به آن علاقمند خواهد شد و اگر تبلیغات این رشته بیشتر شود تمایل به موتور تریال هم بیشتر خواهد شد.
این موتورسوار آرزویش این است یک روز به عنوان موتورسوار زن ایرانی در مسابقات بین المللی حضور پیدا کند و برای رسیدن به این هدف تلاش خواهد کرد.
همچنین داریوش قربانی، مربی پیست موتورتریال، درباره فعالیت این پیست به خبرنگار ایسنا می‌گوید: تریال با این که کم‌خطرترین و کم هزینه ترین ورزش موتورسواری است اما آن طور که باید شناخته شده نیست. حتی یک پیست برای این رشته ورزشی وجود ندارد. جذابیت این رشته با توجه به نمایشی بودن آن بسیار بیشتر از موتورکراس است و مانند سایر رشته های موتورسواری خطرناک نیست اما اگر از کسی درباره موتورتریال بپرسیم اطلاع چندانی از آن ندارد.
وی با بیان اینکه حدود 100 موتورسوار تریال در کشور وجود دارد، به مشکلات پیش رو این رشته ورزشی اشاره می‌کند و می‌گوید: با توجه به این که پیستی برای این رشته در کشور وجود ندارد تمرین موتورسواران این رشته در کوه و صخره ها انجام می شود. البته حدود 5 سال است که مسابقاتی از سوی فدراسیون برگزار نشده اما هیات موتورسواری استان تهران حمایت خوبی را نسبت به ما داشته است. هرچند این رشته مسابقات آسیایی ندارد اما رقابت های آن در سطح جهانی برگزار می شود، البته آسیایی ها در موتورتریال جایگاه خوبی در جهان دارند، به طوری که در حال حاضر نفر سوم جهان در موتور تریال یک ورزشکار ژاپنی است اما در حال حاضر اختلاف این ورزش در ایران با سایر کشورهای آسیایی بسیار زیاد است.
قربانی که خود هشت سال است قهرمان موتورتریال ایران است، ادامه می دهد: یکی از مشکلات پیش روی موتورسواران این رشته تهیه تجهیزات است، به طوری که موتورهایی که ما استفاده می کنیم به طور غیرقانونی وارد می شود و ما مجبوریم که با هزینه بسیار بالایی آن ها را تهیه کنیم که این شرایط را برای ما سخت تر می کند. در حالی که اگر از تعرفه ورزشی برای موتورهای ما هم استفاده شود کمک بسیار خوبی برایمان خواهد بود.
وی خاطرنشان می کند: استقبال خانم ها از موتورسواری چهار برابر آقایان است که شاید دلیل آن این است که جایی نبوده که آن ها بیایند و موتورسواری را تماشا کنند، به همین دلیل این رشته برایشان جذاب است.
