ثروت و فرزندان زینت زندگی دنیا و باقیات الصالحاتی هستند که اجرش نزد حضرت حق محفوظ و امیدبخش خواهد بود و چه مالی ارزشمندتر از آنکه قربةالی الله در راه حضرت ارباب خرج شود و چه فرزندانی عاقبت به خیرتر از آنانی که زینبی (س) تربیت شون و حسینی (ع) شهید ؟
اگر رشد یافته ی مکتب زینب (س) باشی یعنی تعالیم قرآن را آموخته ای چه آنکه عقیله ، موسس مدرسه ی قرآن کوفه بود ؛ کوفه ی زمان مولا .
اینک ، چه خواهند شد تربیت یافتگان خانواده ی عقیله . پسرانش در اوان جوانی ره صدساله را پیموده اند و بی تاب لحظه ی عاقبت به خیری تا برای مادرشان اسباب باقیات الصالحات شوند .
عقیله ، در مسیر ایثار رتبه ی کمی نداشت ؛ در نونهالی بنت الشهیده شد و در جوانی دختر شهید . زمانی بعد ، خواهر شهید نیز نام گرفت و اینک تنها جای یک عنوان در پرونده اش مفقود بود : ام الشهداء ؛ و حالا لحظه ی یافتن گمشده اش و تکمیل پرونده اش بود .
او اصلا غنچه هایش را برای پرپرشدن پروریده بود و به نوگلانش آموخته بود : با حسین (ع) تا سعادت و با ولایت تا شهادت .
از اسرار عاشقی چه زیبا برای فرزندانش ، که نه ، رزمندگانش ، رمزگشایی کرده و آنان را مهیای جان سپاری و سربداری نموده بود .
عقیله ، آنان را با این شعار پروش داده بود که : امیری حسین (ع) و نعم الامیر ... و در میان تمام رجزهای خوانده شده در عاشورای سال ۶۱ ، شعار ابناءالزینب (س) چونان خورشید نورافشانی می کند .
آری ؛ او بنت الحیدر (ع) است و فرزندانش راه و رسم قلندری را می دانند . می روند در وسط معرکه ی عشق تا همگان بدانند ولایت تنها نمی ماند . می روند تا دیگران بدانند زینب (س) المال و البنونش را جز باقیات الصالحات نمی داند و همه را به پای حضرت عشق تا قربانگاه خواهد کشاند . می روند تا غیرتشان را به تصویر کشند که هرگز مباد در مقابل دیدگان فرزندی ، مادری لباس اسارت به تن کند . هر دو می روند تا احکام عشق را کامل نمایند که جهاد و شهادت و حمایت از ولایت واجب کفایی نیست که ...
فرزندان عقیله بزرگ شدگان مکتب اسلام و قرآنند و می دانند که شهادت ، زندگی ابدی است و در پی خود رزق پایدار و حیات ماندگار را در نزد حضرت حق به همراه خواهد داشت .
