"اتاق های بازرگانی صنایع و معادن و کشاورزی را می توان نمونه های عینی همکاری زنان و مردان در رونق بخشی به اقتصاد کشور قلمداد کرد.تعداد زنان کارآفرین و موفق در کمیسیون های تخصصی اتاق های بازرگانی گویای توانمندی دختران و زنان ایرانی در توسعه اقتصادی است.زنانی که در چهار واژه« بازرگانی»،«صنعت»،« معدن» و « کشاورزی» فعالیت کردند و در همایش های بین المللی و بازارهای جهانی از اقتصاد ایران سخن گفتند و جالب آنکه دختران امروز از فعالیت در همین چهار واژه تاثیرگذار در اقتصاد محروم می شوند.ایا راهی که مادران آنها طی کردند تا برند ایرانی در جهان گسترده شود، به بیراهه رفته است که دخترانشان به جبر مدیران باید تن دهند؟"
اینها بخشی از صحبتهای " رئیس کمیسیون مسئولیت اجتماعی اتاق ایران " است که در"اول نیوز" با تیتر"4واژه ای که دختران از آن محروم شدند" آمده است!
آیا جهاد اقتصادی که ظاهرا ایشان خود را یکی از جهادگران آن می داند راهبرد خود را باید از قرآن کریم و سیره اهل بیت علیهم السلام استنتاج کند، ویا صرفا پیشرو راهبرد اومانیستی لیبرال دموکراسی غرب باشد؟
وی در جایی گفته:
"افق ۱۴۰۴ و دست یابی به قله های پیشرفت صنعتی و اقتصادی بی شک بدون یاری و همکاری تمامی نهادها و بخش های کشور بعید به نظر می رسد و از سویی مردم و بدنه جامعه نیز اجزای لاینفک کشور به شمار می روند که به نام ایرانی هویت می بخشند"
حرف درستی که از آن اراده باطل شده است! بله مسلما ما باید به قله های پیشرفت صنعتی و اقتصادی دست پیدا کنیم و به فضل پروردگار خواهیم رسید.واز بدیهیات است که برای نیل به این هدف همدلی تمامی لایه های جامعه مورد نیاز است.اما نکته مهمی که نباید از آن غفلت کرد این است که پیشرفت در صنعت و اقتصاد با برند ایرانی واسلامی چیز متفاوتی است با نسخه غربی آن.
در نسخه پیشرفت ایرانی اسلامی لزوما زنان و دختران ما نباید همان نقشی را که زنان غرب در پیشرفت صنعتی واقتصادی ایفا کرده اند را تقلید نمایند.دختران ما با پشتوانه غنی معارف توحیدی در جبهه اقتصادی پست های به مراتب حساستری از آنچه که شما برای از دست رفتنشان اشک ریختید عهده دار می باشند! چون نسخه پیشرفت ما تنها مادی نمی باشد بنابراین برای جلوگیری از رشد کاریکاتوری اقتصاد باید بخش های دیگر نیز به موزات "بازرگانی"،"صنعت"،"معدن"و"کشاورزی" به رشد وبالندگی برسد در غیر این صورت درسال 1404 به جای رسیدن به پیشرفت ایرانی اسلامی به دنباله رو نسخه پیشرفت غرب تبدیل خواهیم شد که اصلا جای افتخار کردن ندارد.
تجدید نظر در برنامه ها و نقش ها به هدف رسیدن به آرمانها نه تنها امر مذمومی به شمار نمی آید که شما بیایید به حال دختران ایران اشک بریزید که : "ایا راهی که مادران آنها طی کردند تا برند ایرانی در جهان گسترده شود، به بیراهه رفته است که دخترانشان به جبر مدیران باید تن دهند؟"
قبل از شرکت در جبهه اقتصادی شناخت جبهه اهمیت بیشتری دارد . عدم بصیرت باعث انحراف از مسیر صحیح و تبدیل شدن ما به موانع رسیدن به پیشرفت ایرانی و اسلامی است. شما نیاز کشور به تربیت و پرورش نخبه و کارشناس در تمامی رشته های تحصیلی را به خوبی احساس کردید! که به نوبه خود تشکر می کنیم!ولی تصمیم برخی دانشگاه ها مبنی بر تک جنسیتی کردن تعدادی از رشته های استراتژیک و هدایت دختران به رشته های استراتژیک دیگر که هویت بخش پیشرفت اقتصادی مد نظر ماست ،چه ایرادی دارد که شما آن را با آرمان های افق ۱۴۰۴ و همچنین حمایت از کار و سرمایه ایرانی در تضاد آشکارمی بینید؟!
شما که مدعی هستید به دور از هرگونه تعصب جنسیتی،صحبت می کنید و مرد و زن ایرانی را سرمایه ایران به شمار می آورید.در شاهد مثال هایی که برای حضور زنان در عرصه مختلف جهاد در طول عمر نظام اسلامی آورده اید آیا نحوه ایفای نقش مرد وزن ما در این میدان ها یکسان بود ؟ مادر ایرانی یا همسر ایرانی با صیانت از حریم خانه و ارزشهای انسانی با شناخت جایگاه خود با بیشترین اثرگذاری مثبت فرزند ویا همسر خود را به نبرد با متجاوزین فرستاد.
سپردن کارهایی که فقط از دست دختر ایرانی بر می آید به جای اموری که دیگران هم می توانند نیاز های کشور را برآورده کنند، آیا توجه به کرامت زن در جامعه اسلامی محسوب نمی شود؟ این کار کجا دختران را از بدیهی ترین حق خود که انتخاب رشته دانشگاهی است محروم می کند؟! استفاده از نیروی کارآمد در سنگر حساس تر آیا ارج نهادن به سرمایه ها نمی باشد؟
احتمالا شما با توجه به مطالب عرض شده بالا، پاسخ خود را در مغالطه ای دیگرکه گفته بودید:
"به راستی نگاه برخی مدیران کشور به رشته معدن و نظایر آن بر چه مبناست؟آیا سیاه نمایی های فیلم های سینمایی مربوط به چند دهه قبل از معادن سیاه و متروک و کارگران آفتاب سوخته ای که کلنگ بر دوش دارند و در دل سیاه تونل های زیرزمینی عرق ریزان در پی سنگ های قیمتی هستند، مبنای فکری آنان به معدن و رشته های تک جنسیتی شده است؟"گرفته باشید.
نگاه عوامانه شما از حضور زن در مسیر رشد و بالندگی و درک غلط شما از کار و شغل در جامعه یکی از مصیبت بار ترین موضوعاتی است که از این عبارت شما معلوم می شود:
"آیا با ایجاد رغبت در زنان برای روی آوردن به مشاغل خانگی می توان آنها را از مسیر رشد و بالندگی دور کرد و کم کاری خود در اشتغال زایی سرپوش گذاشت؟"
چشم ها را باید شست جور دیگر باید دید
