به گزارش صراط به نقل از سایت مرکز اسناد انقلاب ، کتاب «الیگارشی علیه
جمهوی اسلامی» به همراه (روزنوشت‌های وقایع سیاسی سال 1388) منتشر شد.
در قسمت معرفی این کتاب آمده است: جریان فتنه‌ی سال 1388 یکی از پیچیده‌ترین توطئه‌های دشمنان انقلاب علیه نظام جمهوری اسلامی ایران بود که دست دو گروه در ایجاد و دامن زدن به آن دخالت داشت. استکبار جهانی غرب با رسانه‌ها و امکانات تبلیغاتی و جنجال‌انگیز خود و عناصر مغرض و فریفته و ساده‌لوح داخلی. آتش فتنه که با شایعه تقلب در انتخابات ریاست جمهوری دهم روشن شد به‌تدریج با تبلیغات رسانه‌های غرب و توهم کاندیداهای شکست‌خورده شعله گرفت و به مدت هشت ماه کشور را در تشنج فرو برد.
سرانجام با روشنگری‌های مقام معظم رهبری و حضور مردم ایران در راه‌پیمایی شکوهمند و دشمن‌شکن نهم دی 1388 آتش فتنه به سردی گرایید و با راه‌پیمایی 22 بهمن سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی، ملت با آرمان‌های انقلاب اسلامی و رهبری انقلاب بیعتی دوباره بست.
این کتاب مجموعه‌ای است از روایت‌های تلخ حوادث انتخاباتی 1388 که گروهی از نخبگان سیاسی مدعی روشنفکری در ایران، آن‌را رقم زدند: آنان به‌نام اصلاحات و روشنفکری مسجدی را به زاغه‌ی انبار مهمات صدها سلاح و فشنگ تبدیل کردند، غذا و منابع آب عزاداران حضرت فاطمه‌زهرا (س) در تهران را مسموم ساختند و البته موفق به پایان آن نشدند و به هوادارانشان توصیه کردند با اسید و خرده‌های شیشه مردم و سربازان محافظی را که قصد دفاع از جمهوریت نظام را داشتند، مضروب کنند.
همچنین کتاب «مجموعه اعترافات فتنه 1388» (ج 2) (اعترافات مشترک کمیته موسوی و کروبی...) با
تدوین دکتر سلمان علوی نیک از تاز‌ه‌های نشر مرکز اسناد انقلاب است.
در معرفی این کتاب آمده است:
انتخابات در نظام جمهوری اسلامی از بدو تأسیس آن همواره نماد مردمسالاری دینی و جایگاهی برای سنجش حضور مردم در دفاع از آرمان‌های آن، محسوب شده است. جریان‌های معاند داخلی و خارجی نیز به دلیل حساسیت بالای آن، همواره قبل و پس از انتخابات‌ها به تحرکات مسموم خود پرداخته‌اند تا ضمن تحریف حضور مردم، با سخن‌راندن از عدم تأثیر رأی ملت به دلیل ادعای واهی تقلب، موجبات دلسردی و ناامیدی مردم ایران را فراهم ساخته و پایه‌های مردمسالاری نظام را سست نمایند. همین اقدامات بود که انتخابات دهم ریاست‌جمهوری را که با رأی حیرت‌انگیز مردم ایران می‌رفت تا جشن سراسری برای ملت باشد، به شرنگی تلخ سوق داد.
در این انتخابات عوامل داخلی، که همه آنها لزوماً پیش از این معاند نظام نبودند، جهالت ورزیدند و از تقلب گسترده در انتخابات دهم سخن گفته و بر طبل ابطال انتخابات کوبیدند. شورش‌های خیابانی شکل گرفت و خیابان‌های پایتخت صحنه اردوکشی خیابانی شد. احساسات و هیجانات جای تدبیر و بصیرت را گرفت و افرادی که فریب فتنه‌گران را خورده بودند به تنش‌آفرینی پرداختند. بی‌شک در این شرایط وظیفه هر حکومت است که با اقدامات قانونی از هرج و مرج جلوگیری به‌عمل آورد و امنیت و آرامش را به شهروندان برگرداند. حوادث پس از انتخابات سال 88، متأسفانه خسارت‌های مالی و جانی فراوانی به‌بار آمد که می‌توان از یک‌سو به شهادت بسیجیان و مردم انقلابی اشاره نمود و از طرفی دیگر به حوادث تلخ بازداشتگاه کهریزک اشاره کرد.
متأسفانه عناصر شکست‌خورده در انتخابات، به‌دنبال حوادث تأسف‌بار ناشی از اردوکشی خیابانی، به بهانه پیگیری امور زندانیان انتخابات، کمیته‌ای غیرقانونی را تشکیل داده تا به فعالیت تبلیغی علیه نظام جمهوری اسلامی روی آورده و به سیاه‌نمایی علیه انقلاب بپردازند. کمیته پیگیری که آقایان علیرضا بهشتی و مرتضی الویری، نمایندگان موسوی و کروبی، در حکم مؤسسان و دست‌اندرکاران آن شناخته می‌شدند، در تهیه و ارائه لیست ساختگی 72 نفر کشته شده در انتخابات (کشته‌سازی) برای تحریک و به بازی‌گرفتن احساسات مذهبی ملت ایران کوشید. آنان در اقدامی دیگر مدعی دفن مخفیانه کشته‌شدگان حوادث انتخابات در بهشت‌زهرا شدند. انتشار و پیگیری ادعای واهی تجاوز و آزار جنسی از جمله تحرکات ضدامنیتی کمیته بود که در رأس این اقدام می‌توان از سناریوی ساختگی و فاش شده قتل سعیده پورآقایی نام برد. اما کمیته پیگیری زمانی که دیگر نتوانست به سیاه‌نمایی و ادعاهای واهی خود ادامه دهد، با سناریوی خودساخته‌ی حمله‌ی مأموران به دفتر پیگیری و خروج اسناد دفتر توسط مأموران سعی در القای آن برآمد که حکومت تاب تحمل کمیته را نداشته و اسناد و مدارک مهم بازداشت‌ها را از دفتر خارج کرده تا با نابودی آنها، از پاسخگویی فرار کند.
کتاب پیش رو به کالبدشکافی تحرکات ننگین و ضدانقلابی کمیته‌ی غیرقانونی موسوی و کروبی برای پیگیری امور زندانیان فتنه می‌پردازد و با بازگشایی پرونده امنیتی دو تن از اصلی‌ترین عوامل کمیته مذکور، خوانندگان محترم را از ظلم‌هایی بزرگ که بر نظام در حوادث پس از انتخابات رفت، آگاه می‌کند؛ ظلم‌هایی که در ابراز ندامت یکی از عوامل اصلی کمیته پیگیری به‌طور واضح نمایان است.
در قسمت معرفی این کتاب آمده است: جریان فتنه‌ی سال 1388 یکی از پیچیده‌ترین توطئه‌های دشمنان انقلاب علیه نظام جمهوری اسلامی ایران بود که دست دو گروه در ایجاد و دامن زدن به آن دخالت داشت. استکبار جهانی غرب با رسانه‌ها و امکانات تبلیغاتی و جنجال‌انگیز خود و عناصر مغرض و فریفته و ساده‌لوح داخلی. آتش فتنه که با شایعه تقلب در انتخابات ریاست جمهوری دهم روشن شد به‌تدریج با تبلیغات رسانه‌های غرب و توهم کاندیداهای شکست‌خورده شعله گرفت و به مدت هشت ماه کشور را در تشنج فرو برد.
سرانجام با روشنگری‌های مقام معظم رهبری و حضور مردم ایران در راه‌پیمایی شکوهمند و دشمن‌شکن نهم دی 1388 آتش فتنه به سردی گرایید و با راه‌پیمایی 22 بهمن سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی، ملت با آرمان‌های انقلاب اسلامی و رهبری انقلاب بیعتی دوباره بست.
این کتاب مجموعه‌ای است از روایت‌های تلخ حوادث انتخاباتی 1388 که گروهی از نخبگان سیاسی مدعی روشنفکری در ایران، آن‌را رقم زدند: آنان به‌نام اصلاحات و روشنفکری مسجدی را به زاغه‌ی انبار مهمات صدها سلاح و فشنگ تبدیل کردند، غذا و منابع آب عزاداران حضرت فاطمه‌زهرا (س) در تهران را مسموم ساختند و البته موفق به پایان آن نشدند و به هوادارانشان توصیه کردند با اسید و خرده‌های شیشه مردم و سربازان محافظی را که قصد دفاع از جمهوریت نظام را داشتند، مضروب کنند.
همچنین کتاب «مجموعه اعترافات فتنه 1388» (ج 2) (اعترافات مشترک کمیته موسوی و کروبی...) با
تدوین دکتر سلمان علوی نیک از تاز‌ه‌های نشر مرکز اسناد انقلاب است.
در معرفی این کتاب آمده است:
انتخابات در نظام جمهوری اسلامی از بدو تأسیس آن همواره نماد مردمسالاری دینی و جایگاهی برای سنجش حضور مردم در دفاع از آرمان‌های آن، محسوب شده است. جریان‌های معاند داخلی و خارجی نیز به دلیل حساسیت بالای آن، همواره قبل و پس از انتخابات‌ها به تحرکات مسموم خود پرداخته‌اند تا ضمن تحریف حضور مردم، با سخن‌راندن از عدم تأثیر رأی ملت به دلیل ادعای واهی تقلب، موجبات دلسردی و ناامیدی مردم ایران را فراهم ساخته و پایه‌های مردمسالاری نظام را سست نمایند. همین اقدامات بود که انتخابات دهم ریاست‌جمهوری را که با رأی حیرت‌انگیز مردم ایران می‌رفت تا جشن سراسری برای ملت باشد، به شرنگی تلخ سوق داد.
در این انتخابات عوامل داخلی، که همه آنها لزوماً پیش از این معاند نظام نبودند، جهالت ورزیدند و از تقلب گسترده در انتخابات دهم سخن گفته و بر طبل ابطال انتخابات کوبیدند. شورش‌های خیابانی شکل گرفت و خیابان‌های پایتخت صحنه اردوکشی خیابانی شد. احساسات و هیجانات جای تدبیر و بصیرت را گرفت و افرادی که فریب فتنه‌گران را خورده بودند به تنش‌آفرینی پرداختند. بی‌شک در این شرایط وظیفه هر حکومت است که با اقدامات قانونی از هرج و مرج جلوگیری به‌عمل آورد و امنیت و آرامش را به شهروندان برگرداند. حوادث پس از انتخابات سال 88، متأسفانه خسارت‌های مالی و جانی فراوانی به‌بار آمد که می‌توان از یک‌سو به شهادت بسیجیان و مردم انقلابی اشاره نمود و از طرفی دیگر به حوادث تلخ بازداشتگاه کهریزک اشاره کرد.
متأسفانه عناصر شکست‌خورده در انتخابات، به‌دنبال حوادث تأسف‌بار ناشی از اردوکشی خیابانی، به بهانه پیگیری امور زندانیان انتخابات، کمیته‌ای غیرقانونی را تشکیل داده تا به فعالیت تبلیغی علیه نظام جمهوری اسلامی روی آورده و به سیاه‌نمایی علیه انقلاب بپردازند. کمیته پیگیری که آقایان علیرضا بهشتی و مرتضی الویری، نمایندگان موسوی و کروبی، در حکم مؤسسان و دست‌اندرکاران آن شناخته می‌شدند، در تهیه و ارائه لیست ساختگی 72 نفر کشته شده در انتخابات (کشته‌سازی) برای تحریک و به بازی‌گرفتن احساسات مذهبی ملت ایران کوشید. آنان در اقدامی دیگر مدعی دفن مخفیانه کشته‌شدگان حوادث انتخابات در بهشت‌زهرا شدند. انتشار و پیگیری ادعای واهی تجاوز و آزار جنسی از جمله تحرکات ضدامنیتی کمیته بود که در رأس این اقدام می‌توان از سناریوی ساختگی و فاش شده قتل سعیده پورآقایی نام برد. اما کمیته پیگیری زمانی که دیگر نتوانست به سیاه‌نمایی و ادعاهای واهی خود ادامه دهد، با سناریوی خودساخته‌ی حمله‌ی مأموران به دفتر پیگیری و خروج اسناد دفتر توسط مأموران سعی در القای آن برآمد که حکومت تاب تحمل کمیته را نداشته و اسناد و مدارک مهم بازداشت‌ها را از دفتر خارج کرده تا با نابودی آنها، از پاسخگویی فرار کند.
کتاب پیش رو به کالبدشکافی تحرکات ننگین و ضدانقلابی کمیته‌ی غیرقانونی موسوی و کروبی برای پیگیری امور زندانیان فتنه می‌پردازد و با بازگشایی پرونده امنیتی دو تن از اصلی‌ترین عوامل کمیته مذکور، خوانندگان محترم را از ظلم‌هایی بزرگ که بر نظام در حوادث پس از انتخابات رفت، آگاه می‌کند؛ ظلم‌هایی که در ابراز ندامت یکی از عوامل اصلی کمیته پیگیری به‌طور واضح نمایان است.
