وحدت ملی به سبک اصلاح طلبان

"صراط" - «طرح وحدت ملی»! این روز ها تکیه کلام و ورد زبان جناج تجدیدنظرطلب شده است.

به گزارش سرویس سیاسی صراط، جریان موسوم به اصلاحات این روزها به دنبال مفرّی برای پنهان کردن گذشته هاست؛ فلذا "وحدت ملی" ایده آل ترین پناهگاه برای در عرصه ماندن دوم خردادی ها بشمار می رود.

در همین رابطه، محمدعلی نجفی، وزیر آموزش و پرورش سازندگی و یارغار سید اصلاحاتی نیز لب به سخن گشوده و درباره لزوم بازگشت اصلاح طلبان به عرصه سیاسی کشور چنین می گوید: «اصلاح‌طلبان هر‌گاه فکر کنند، می‌توانند خدمت کنند وارد میدان می‌شوند. سابقه اصلاح‌طلبان نشان می‌دهد که آنان دلسوز نظام هستند و راحت‌طلب نیستند.»

این عضو اصلاح طلب شورای اسلامی شهر تهران، با تأکید بر لزوم بحساب آوردن جناح دوم خرداد در دایره وحدت، می افزاید: «در سناریویی که بخواهد تنها وحدت بین اعضای اصولگرایی را ایجاد کند، قطعا اصلاح‌طلبان در آنجا جایی ندارند و کاندیداهایی هم نخواهند داشت.»

نجفی، هماهنگ با سایر مطبوعات همسویش، در اظهاراتی پیشگویانه، با شانه خالی کردن از مسئولیت های احتمالی و با تأکید بر این امر که تمام عواقب احتمالی در دولت آینده بر عهده دولت کنونی است، می گوید: «این موضوع باعث نخواهد شد که اصلاح‌طلبان وارد عرصه انتخابات نشوند هرچند وقتی این آثار ظاهر شد قطعا آن را به پای نحوه مدیریت وقت می‌نویسند. مصلحت ایجاب می‌کند اصلاح‌طلبان بیایند، مسئولیت بپذیرند و ما معتقدیم که هرکس که بیاید و مسئولیت بگیرد قطعا با مشکلاتی مواجه خواهد شد.»

عضو حزب کارگزاران سازندگی، همچنین کشمکش های موجود در جناح رقیب را "جنگ قدرت" می نامد و می افزاید: «اگر امروز بین جریان‌های مختلف سیاسی در جبهه اصولگرایان دعوایی مشاهده می‌کنیم این دعوا،بیشتر دعوای قدرت است. افرادی که امروز منتقد دولت شده‌اند و بیان می‌کنند در دولت اقداماتی انجام شده که منجر به تضعیف شده است، بر موج انتقادات سوار شده و بر سر قدرت با دولت اختلاف پیدا کرده‌اند.»

در ادامه نیز رئیس سابق سازمان منحله برنامه و بودجه، در وصف دلسوزی اصلاح طلبان برای مملکت، چنین می گوید: «اما دعوای اصلاح‌طلبان، دعوای دستیابی به کرسی قدرت نیست. بلکه دعوای ما دلسوزی برای جلوگیری از ادامه افزایش مشکلات است.»

سخنان محمد علی نجفی درباره دلسوزی اصلاح طلبان و ایضاً عواقب عملکرد دولت های نهم و دهم در حالی بیان می شود که هیچ اشاره ای به میراث دولت های سازندگی و اصلاحات برای آیندگان نشده و طوری وانمود می شود که گویی احمدی نژاد، بهشت برین سازندگی و اصلاحات را به دوزخی از مشکلات بدل کرده است! به یقین دولت کنونی دارای نقاط ضعف و کاستی های فراوانی بوده اما سهم دولت های گذشته در ایجاد نابسامانی ها و مشکلات، اگر بیش از قوه اجرایی کنونی نباشد، کمتر هم نیست.

جالبتر آنکه در جایی از صحبت ها، سخن از اینکه "اصلاح طلبیم نه راحت طلب" به میان می آید!
کیست که نداند اصلاح طلبان تعلیق برنامه هسته ای را نه برای راحت طلبی و وادادگی در برابر غرب، بلکه فقط و فقط برای اصلاح طلبی شان پذیرفتند!!! تاریخ از یاد نخواهد برد که تجدید نظرطلبان برای راحت طلبی چگونه در برابر اجنبی سر تعظیم فرود آوردند. حقیقتاً جای شگفتی است که این افراد با چه رویی بحث تضاد اصلاح طلبی و آسایش طلبی را پیش می کشند! عملکرد 8 ساله اصلاح طلبان در اداره کشور بر این نکته صحه می گذارد که اصلاح طلبی و راحت طلبی هم ردیف یکدیگرند.

نکته جالب توجه دیگر در این اظهارات نیز آن است که مصاحبه شونده تلویحاً از خویش بعنوان نماد وحدت نام می برد و سعی دارد تا با میانه روی در گفتار و اعتدال در اظهاراتش، چهره ای موجه از خود در جهت سکانداری قوه مجریه آتی نشان دهد!