به گزارش صراط ، قاسم حسن پور، مدیر موزه عبرت به مهر گفت: معرفی دو صحنه شکنجه و دژخیمان
ساواک در دستور کار موزه قرار گرفته و قرار است به زودی این دو اتاق طی
مراسمی رسمی افتتاح و بازگشایی شود.
وی گفت: یکی از آنها اتاق شکنجه منوچهر وظیفه خواه، معروف به منوچهری، شکنجه گر قصی القلب ساواک است که یکی از کارهای زشت وی برای گرفتن اقرار از زندانیان سیاسی، فشردن انگشت در گوشه چشم زندانی به صورتی که حدقه چشم در آستانه بیرون آمدن قرار بگیرد.
وی گفت: یکی دیگر از شکنجه های وی به این صورت بوده که زندانیان را به پشت روی زمین می انداخته و مهره های کمرشان را جابه جا می کرد بسیاری از زندانیان از مهره کمر توسط وی آسیب شدیدی دیده اند. فرو کردن سوزن زیر ناخن و داغ کردن آن که باعث افتادن ناخن نیز می شد، از دیگر شکنجه های منوچهری بود.
وی تصریح کرد: اتاق شکنجه بهمن نادری پور(تهرانی) جنایتکار دیگر ساواک نیز مورد بازدید قرار می گیرد. وی در اعترافات خود بیان کرده که چطور چند نفر را با سیانور کشته است.
قاسم پور بیان کرد: اتاق های شکنجه درزندان ساواک زیاد است اما باید ارزش بازدید داشته باشند چون هدف نشان دادن اتفاقات مربوط به زندانیان است نه ساختمان.
وی گفت: زمان بازدید از موزه دو ساعت طول می کشد با بازشدن این دو اتاق چهل دقیقه دیگر به این زمان اضافه می شود بنابراین باید طوری زمان بندی کرد که بازدید کننده اذیت نشود.
زندانیان مفقود شده، در زندان دفن نیستند
قاسم پور درباره اینکه آیا احتمال دارد در ساختمان زندان، فردی را کشته و در محل ساختمان دفن کنند، گفت: این امر بعید است. دور تا دور ساختمان کانالی وجود دارد که تصور می شد شاید زندانیان را در آنجا دفن کرده باشند، اما طبق مطالعات انجام شده، به این نتیجه رسیدیم که این طور نبوده و ایجاد کانال برای زهکشی ساختمان کاربرد داشته است از سوی دیگر ساواک امکانات مجهزی داشت و دلیلی برای دفن زندانی در ساختمان نمی دید.
وی گفت: به یاد زندانیانی که هیچ وقت پیکر و محل دفن شان مشخص نشد، قاب عکس خالی به صورت نمادین در موزه گذاشته ایم.
وی گفت: یک گروه ده، 15 نفره حدود سی هزار پرونده مربوط به زندانیان را خوانده اند و هویت هشت هزار و 442 نفر مسجل شده است ممکن است افرادی هم باشند که نام آنها در فهرست زندانیان درج شده در موزه نباشد، در این صورت چنانچه ثابت شود در این زندان مدتی را سپری کرده اند، نام آنها را نیز اضافه می کنیم.
وی گفت: یکی از آنها اتاق شکنجه منوچهر وظیفه خواه، معروف به منوچهری، شکنجه گر قصی القلب ساواک است که یکی از کارهای زشت وی برای گرفتن اقرار از زندانیان سیاسی، فشردن انگشت در گوشه چشم زندانی به صورتی که حدقه چشم در آستانه بیرون آمدن قرار بگیرد.
وی گفت: یکی دیگر از شکنجه های وی به این صورت بوده که زندانیان را به پشت روی زمین می انداخته و مهره های کمرشان را جابه جا می کرد بسیاری از زندانیان از مهره کمر توسط وی آسیب شدیدی دیده اند. فرو کردن سوزن زیر ناخن و داغ کردن آن که باعث افتادن ناخن نیز می شد، از دیگر شکنجه های منوچهری بود.
وی تصریح کرد: اتاق شکنجه بهمن نادری پور(تهرانی) جنایتکار دیگر ساواک نیز مورد بازدید قرار می گیرد. وی در اعترافات خود بیان کرده که چطور چند نفر را با سیانور کشته است.
قاسم پور بیان کرد: اتاق های شکنجه درزندان ساواک زیاد است اما باید ارزش بازدید داشته باشند چون هدف نشان دادن اتفاقات مربوط به زندانیان است نه ساختمان.
وی گفت: زمان بازدید از موزه دو ساعت طول می کشد با بازشدن این دو اتاق چهل دقیقه دیگر به این زمان اضافه می شود بنابراین باید طوری زمان بندی کرد که بازدید کننده اذیت نشود.
زندانیان مفقود شده، در زندان دفن نیستند
قاسم پور درباره اینکه آیا احتمال دارد در ساختمان زندان، فردی را کشته و در محل ساختمان دفن کنند، گفت: این امر بعید است. دور تا دور ساختمان کانالی وجود دارد که تصور می شد شاید زندانیان را در آنجا دفن کرده باشند، اما طبق مطالعات انجام شده، به این نتیجه رسیدیم که این طور نبوده و ایجاد کانال برای زهکشی ساختمان کاربرد داشته است از سوی دیگر ساواک امکانات مجهزی داشت و دلیلی برای دفن زندانی در ساختمان نمی دید.
وی گفت: به یاد زندانیانی که هیچ وقت پیکر و محل دفن شان مشخص نشد، قاب عکس خالی به صورت نمادین در موزه گذاشته ایم.
وی گفت: یک گروه ده، 15 نفره حدود سی هزار پرونده مربوط به زندانیان را خوانده اند و هویت هشت هزار و 442 نفر مسجل شده است ممکن است افرادی هم باشند که نام آنها در فهرست زندانیان درج شده در موزه نباشد، در این صورت چنانچه ثابت شود در این زندان مدتی را سپری کرده اند، نام آنها را نیز اضافه می کنیم.
