از جاده رشت به تهران که می‌گذرید حدود 30 کیلومتر را که پشت سر بگذارید می‌توانید بقعه امامزادههاشم را بالای یک تپه بلند و لابه‌لای انبوه درختان ببینید. این روستا در دهستان سراوان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران جمعیت آن ۲۳۹۵ نفر (۶۶۲خانوار) بوده‌است.
به گزارش صراط به نقل از اعتدال، در شجره‌نامه موجود در بقعه، امامزادههاشم چنین معرفی شده است هاشم بن محمدبن عبدالله بن حمزه بن محمدبن الحنفیه بن علی‌بن ابی‌طالب(ع).
روستای امامزاده هاشم، از دو بخش جلگهای و کوهپایهای تشکیل شده است. نواحی کوهپایهای آن، مساحت بیشتری دارد و ارتفاع آن از سطح دریا در حدود 300 متر است. میزان بارندگی سالیانه آن 1300 میلیمتر گزارش شده است. آب و هوای آن در قسمت دامنهای معتدل و مرطوب و در قسمت جلگهای گرم و مرطوب است.
این روستا قدمتی چند صد ساله دارد و نام قدیم آن «عسکر سرا کمدم» بوده است که بعد از دفن امامزاده به مرور به نام وی تغییر یافته است. براساس متن وقفنامه، تاریخ تدفین وی سال 897 هجری قمری است. مردم روستای امامزاده هاشم، به زبانهای گیلکی و آذری سخن میگویند.
ساختمان بقعه امامزاده در جنگ جهانی اول و قیام میرزای جنگلی آسیب بسیاری دید اما بعد از کشیدن راه شوسه در کنار شاهراه اصلی شمال قرار گرفت و ساختمان جدیدی برای آن ساخته شد. یکی دیگر از آسیب‌هایی که به این بنا وارد شده است به زلزله خرداد 1369 مربوط می‌شود. رابینو به نقل از ایستویک، نخستین تعمیرات و بازسازی گسترده بنا را در زمان شاهزاده منوچهرخان معتمدالدوله، حاکم وقت گیلان میداند. بافت قدیمی و اصلی بقعه از میان رفته است. از جمله زیباییهای بقعه یک سری پلههایی است که امامزاده هاشم را از خیابان اصلی به حرم متصل میکند و گرداگرد حرم را درختان بلندی فرا گرفتهاند.
به این ترتیب با توجه به حجم وسیع خرابی‌ها بافت قدیمی بقعه به کلی به هم خورد و ساختمان آن به طور کلی نوسازی و مرمت شد. این بنا دارای بازارچه، مهمانسرای چند طبقه، مسجد بزرگ و با شکوه، پارکینگ، پارک و تاسیسات مربوط به کتابخانه، درمانگاه و تاسیسات دیگری است که از پای کوه تا قله ادامه دارد.
اقتصاد روستایی امامزاده هاشم، بر پایه فعالیتهای زراعی، دامداری و خدمات استوار است. گذر رودخانه پر آب سفید رود از شرق روستا باعث رونق شالیکاری شده و برنج مهمترین محصول زراعی آن است. پرورش گاو، گوساله و گوسفند به طور سنتی در روستا متداول است و گوشت، ماست، شیر و پنیر از فرآوردههای مهم آن است. استقرار روستای امامزاده هاشم در کنار جاده ترانزیتی رشت- قزوین موجبات اشتغال بخشی از مردم روستا در امور خدمات و تجارت شده است. پرورش طیور خانگی مرغ و اردک و بافت انواع جوراب و شال توسط زنان روستایی از دیگر فعالیتهای مردم روستای امامزاده هاشم است.
معماری خانههای روستای امامزاده هاشم دارای دو شکل قدیمی و جدید است. مصالح به کار رفته در خانههای قدیمی شامل چوب، گل، سنگ و پوشال است، اما در ساخت خانههای جدید از آجر، سیمان، تیرآهن و ورق گالوانیزه استفاده می‌شود. اکثر خانهها با سقفهای شیروانی از اتاقهای تو در تو تشکیل یافته که از طریق ایوان به یکدیگر مرتبط هستند و حیاطهای بزرگی دارند. این خانهها با ایجاد پرچین یا دیوارهای بلوکی، از یکدیگر جدا شدهاند.
جنگل انبوه، مهمترین جاذبه طبیعی روستای امامزاده هاشم است. این جنگل زیبا با درختان بلند کاج، صنوبر و تبریزی در تمام فصول سال زیبایی خاصی را به نمایش میگذارد.سفیدرود، بزرگترین رودخانه استان گیلان، در ضلع شرقی روستای امامزاده هاشم جریان دارد و سواحل آن پذیرای گردشگران در فصول بهار و تابستان است. چشمانداز رودخانه و شالیزارهای پیرامون آن، بسیار تماشایی است. پارک جنگلی سردار جنگل در ضلع جنوبی روستا با امکاناتی نظیر پارک کودک و سرویس بهداشتی برای گردشگران جالب توجه است.جلوههای بسیار زیبای طبیعی روستای امامزاده هاشم آن را به یکی از قطبهای گردشگری طبیعی بدل کرده است.
اهمیت گردشگری روستای امامزاده هاشم، مدیون طبیعت بکر و زیارتگاه هاشم بن محمد از نوادگان علیبنابیطالب (ع) است. زیارتگاه امامزاده هاشم، در بلندترین نقطه روستا با مساحت 7500 مترمربع ساخته شده است که 1200 متر آن حرم و مابقی آن گورستان و فضای باز است.
مردم روستای امامزاده هاشم، اعیاد مذهبی و سوگواریهای اهل بیت را به گونهای خاص در بارگاه امامزاده برگزار میکنند و در برگزاری مراسم ملی چهارشنبه سوری، تحویل سال نو، دید و بازدید نوروزی، سیزده بدر و شب یلدا اهتمام دارند.
ورزا جنگ (جنگ میان گاوهای نر) از مراسم مشهور روستاییان این منطقه است که در پایان آن، به صاحبان گاوهای برنده، جایزهای اهدا می‌شود.
صنایع دستی مردم روستای امامزاده هاشم مشتمل بر بافت جوراب و شال در طرحها و رنگهای زیبای شاد میباشد.غالب مردم روستای امامزاده هاشم، از لباسهای معمولی استفاده میکنند. اما، در برخی مراسم و جشنهای عروسی، لباسهای محلی میپوشند.از غذاهای محلی این روستا میتوان به سیاه قاتق (فسنجان)، میرزا قاسمی، ورقه و انواع کباب اشاره نمود.
