به گزارش سرویس وبلاگ صراط؛نجواد آقایی در آخرین به روز رسانی وبلاگ ساحل نوشته است:
حتما بازی انگری بردز را در گوش های تلفن همراه و یا رایانه های لمسی و ... دیده اید که به صورت فراگیر در میان اقشار مختلف مردم رواج پیدا کرده و بیساری از جوانان و یا حتی بزرگسالان ما هم به این بازی مشغولند!
اخیرا در نسخه به روز شده این بازی برای رسیدن به اهداف بازی باید بارها و بارها مسجدی را خراب کرد و همچنین خوک هایی که داخل مسجد ساکن هستند را باید از بین برد تا به مرحله بعد راه پیدا کرد!!!
اینکه سازندگان این بازی به دنبال چه بوده و هستند و پشت پرده این بازی توسط لابی های صهیونیستی هدایت می شود مسئله پوشیده و دور از انتظاری نیست که قبل تر ها هم بازی ها و فیلم ها و نرم افزارهای کلیدی و کاربردی فضای مجازی در اختیار همین قشر از مستکبرین بوده و هست .
اما نکته ای که قابل ذکر است این است که ما به عنوان جبهه جهان اسلام و در راستای مبارزه و مقاومت در برابر دجال گری های صهیونیست ها چه کرده ایم؟! و به چه مقدار خود را در زمینه ساخت بازی های رایانه ای و تسلط و اشراف بر فضای مجازی، تقویت کرده ایم؟
بی شک در زمانی که جنگ بین دو جبهه تبدیل به جنگ رسانه ای و سایبری شده است،ساخت بازی های با کیفیت(تاکید میکنم با کیفیت)و هدف دار و نشر و گسترش آن در فضای دیجیتال جهانی اگر مهمتر از ساخت شهاب 3 نباشد، کمتر از آن نیست.
چه خوب است به جای اینکه بهانه بیاوریم که فلان بازی را نکنیم و از فلان ابزار استفاده نکنیم(اگر چه معتقدم اگر جنگاور قابلی باشیم حتما میتوانیم سوار بر اسب دشمن بر علیه خود بتازیم که متاسفانه اسب و ابزارهای موجود همه ساخته و پرداخته جبهه مقابل است) و .... بازی جایگزین ارائه دهیم. بازی و ابزاری که قدرت جایگزین شدن را داشته باشد و بتواند هدف مورد نظر را به خوبی نشانه گیری نماید.
شاید این امر بهانه خوبی باشد تا عملکرد چند ساله جشنواره رسانه های دیجیتال را بررسی کنیم که از دل این جشنواره های پرخرج و پر زرق و برق چه بیرون آمده به جز خود نمایی چند موسسه و داغ شدن بازار تعدادی کاسب که جز جیب خودشان هیچ چیز دیگری برایشان مهم نبوده و نیست!؟
دولت محترمه که داعیه دار جبهه فرهنگی و ...است، چند قدم در امر تولید محصولات هدف دار دیجیتال برداشته؟ و به چه مقدار از موسسات واقعی فرهنگی حمایت کرده است؟!
مدعیان فعایت های مجازی و سایبری به جای گزارش از فعالیت روزانه خودشان ، عکس به اشتراک گذاشتن در شبکه های اجتماعی ، شعار و شعر نوشتن و روی هم کم کردن، درمقابل انگری بردز چه دارند که به جنگ دشمن بروند؟ (که ساخت بازی شبیه به آن دیگر بی فایده است!) در مقابل فیس بوک ساختن کلوب و شبکه های اجتماعی دیگر جواب نمی دهد! و هزار و خاکریز ساخته شده توسط دشمن متفکرما که برای مقابله با آن دست پر نیستیم!!!!!! و این جای تاسف دارد.
در میدان جنگی که پیچیدگی و پر رمز و راز بودنش خاصیت آن جنگ است ، سرباز جنگ نرم باید اسلحه به دست باشد و اسلحه خود را بشناسد! درغیر اینصورت همان سرباز فراری است.
***************************************************
به قول دوستان پی نوشت:
* پست گذاشتن از یک فضای جدید تجربه خوبی بود و کمی دلتنگی را برای فضای مجازی کم کرد!
* سخنان حضرت ماه با دانشجویان را باید هزار بار خواند که باز هم کم است! هر بار که می خوانمش سیراب تر و تشنه تر می شوم!
*می روی و من پشت سرت آب نمی ریـزم. وقتی هوای رفتن داری دریا را هم به پایت بریـزم برنمی گردی
*دنيا مانند ماري است زهري؛ و مار پوست نرم و رنگارنگي دارد، ولي زير اين پوست زهر كشنده‌اي وجود دارد. پس، نبايد به اين دنيا دلبستگي پيدا كنيم.( شهید غلامرضا مريم‌زاده)
یا علی
