جمعه ۰۷ دی ۱۴۰۳ - ساعت :
۱۱ مرداد ۱۳۹۱ - ۱۲:۱۷

معامله با خدا

کد خبر : ۷۳۷۸۳

به گزارش سرویس وبلاگ صراط، نویسنده وبلاگ سبوی معرفت در آخرین به روز رسانی وبلاگ خود نوشته است:

وَ مِنَ النَّاسِ مَن يَشْرِى نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ  وَ اللَّهُ رَءُوفُ  بِالْعِبَاد.(1)

بعضى از مردم جان خود را براى رضاى خدا فدا مى‏كنند و خدا بر بندگان خويش همواره مهربان است.(2)

وردت في عدّة أخبار عامّيّة و خاصّيّة:

 «إنّها نزلت في عليّ عليه السّلام، حين بات على فراش رسول اللّه صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و هرب النّبيّ إلى الغار»

در تعدادی از اخبار اهل سنت و شیعه وارد شده است :

این آیه درباره ی علی علیه السلام هنگامی که در بستر پیامبر صل الله علیه وآله وسلم خوابید، تا ایشان به سوی غار رفتند، نازل شد.(3)

«شراء» به معنى فروش است و «شراء نفس» به معنى فداكارى است و منظور آيه شريفه فداكارى براى جلب خشنودى خداست.

 و بر حسب روايات بسيارى چه از طريق عامه و چه از طريق خاصه آيه فوق در باره على بن أبي طالب عليه السّلام نازل شده، زيرا هنگاميكه كفار قريش به خانه رسول اكرم صلّى اللّه عليه و آله هجوم آورده بودند و  قصد جان او را داشتند ، تنها على بن ابى طالب عليه السّلام بود كه حاضر شد در بستر پيامبر بزرگ اسلام بخوابد و او را از شر كفار قريش رهائى بخشد، اين بود كه در تاريكى شب رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله مكه معظمه را ترك گرفت و بسوى مدينه رهسپار شد و اين شب بنام «ليلة المبيت» مشهور شده است.

 «وَ اللَّهُ رَؤُفٌ بِالْعِبادِ» جمله بيان آنستكه از مظاهر رأفت و مهر پروردگار وجود چنين بندگان رشيد و فداكاريست كه جزء مفاخر دين بوده و براى جلوگيرى از هر گونه خطرى كه متوجه اسلام باشد از جان و دل فداكارى مى‏كنند.(4)

بسيارى از علماءاهل سنت(5) نيز از ابن عباس و سدى نقل نموده‏اند كه هنگام هجرت رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله از مكه به مدينه در آن شب على بن ابى طالب عليه السّلام در بستر او آرميده بود و آيه «وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْرِي نَفْسَهُ ...» به اين حقيقت اشاره دارد،


۱- بقره،207

۲- ترجمه کاویان پور

۳- فیض کاشانی،الأصفى في تفسيرالقرآن، ج‏1، ص: 100

۴- حسینی همدانی، انوار درخشان، ج‏2، ص: 169

۵- تفسير القرآن العظيم (ابن كثير)، ج‏1، ص: 421؛رازی،مفاتيح الغيب، ج‏5، ص: 350؛ثعلبی نیشابوری، الكشف و البيان عن تفسير القرآن، ج‏2، ص: 126؛میبذی،كشف الأسرار و عدة الأبرار، ج‏1، ص: 554