به گزارش صراط به نقل از فارس، ازیتا ترکاشوند طی یادداشتی نوشت: در طول تاریخ ایران ردپای بزرگ زنانی بر جای مانده که تاریخ سازان این مرز و بوم و نماد غیرت، مردم دوستی و وطن پرستی هستند.
اما تاسف‌بار آنکه به زندگی آنان پرداخته نشده یا فقط نگاهی کوچک و گذرا بوده است.اگر اهمیت این قاب جادویی و مربع شکل (تلویزیون و پرده سینما) را به درستی درک کنیم، معجزه ای پشت این چهار ضلع خواهیم یافت.همدلی، وطن دوستی، احترام به حریم خانواده و مواردی از این دست، بهترین ابزار برای ترویج فرهنگ و هنر ایرانی، دینی و سلامت روانی جامعه است. از دل همین فیلم‌ها ضرب‌المثل‌ها ساخته شد. به طور مثال وقتی قرار بود کسی همت کند و کاری را انجام دهد، می‌گویند "پاشنه کفش را و کشید"؛ این ضرب المثل از فیلم قیصر مسعود کیمیایی رواج پیدا کرد.یعنی ساخت فیلم و سریال با محتوای درست و عمیق چه بخواهیم و چه نخواهیم از اهمیت بالایی برخوردار است و می توان به جای امثال کارداشیان و جولی و جنیفرها، شخصیت بی‌بی‌مریم ها، قدم‌خیرها، پروفسور مینو دبیری ها، پرفسور افسانه صفوی ها، بانو خدیجه میرشکارها و معصومه آباد ها را الگوی جامعه قرار دهیم.
دیگر ساخت فیلم‌های چرک و سیاه کافی است؛ از طریق چنین فیلم‌هایی از ایران و ایرانی، شلختگی فرهنگی، مردان بی اراده، زنان آسیب دیده و چهره‌ای آشفته به اندازه کافی به جهان نشان داده شد و تاثیر آن بر نسل جوان ما این بود که مسئولیت پذیری مرد در کانون خانواده، تعهد و جایگاه زن در قلمرو خانه و عشق‌ورزی به مقام مادری خود را فراموش کردند و از لطافت و مهر زنانگی دور و دچار ترس و توهم نسبت به ایجاد زندگی درست، ازدواج و مسئولیت پذیری شدند.ما برای برای زنده نگه داشتن روح جامعه و ساختار خانواده نیاز به خوراک درست داریم. سبد فرهنگ نباید فقیر شود.
