به گزراش صراط به نقل از فارس ، محققان نشان داده‌اند که چگونه فعالیت مغزی می‌تواند رفتار انسان در محیط‌های شهری را پیش‌بینی کند و نقشه‌ای راهبردی برای بهبود شهرسازی ارائه دهد. این پژوهش با استفاده از اسکن‌های تصویربرداری عملکردی مغز، فعالیت در سیستم پاداش مغز را به‌عنوان عامل کلیدی در درک چرایی بازدید افراد از مناطق شهری خاص شناسایی کرده است.شرکت‌کنندگان در این مطالعه، تصاویری از فضاهای شهری لیسبون را ارزیابی کردند و پاسخ‌های مغزی آنها با الگوهای بازدیدشان پیوند خورد؛ این نتایج نشان می‌دهد که مردم به مناطقی جذب می‌شوند که ارزش ادراکی بالایی دارند. این تحقیق پیشنهاد می‌کند که طراحی شهری می‌تواند بر محیط‌هایی تمرکز کند که با سلامت شناختی و عاطفی انسان هماهنگ هستند.نوروشهرسازی، زمینه نوظهوری که این مطالعه در آن انجام شده، ابزارهایی را برای طراحی شهرهایی ارائه می‌دهد که قابلیت زندگی و پایداری را افزایش می‌دهند. با تمرکز بر رویکردهای انسان‌محور، شهرها می‌توانند کارآمدی، تحرک و شادی ساکنان خود را بهبود بخشند.
جزئیات بیشتر تحقیق
شهرنشینی، فرآیندی که در آن شهرها و کلانشهرها از نظر اندازه و جمعیت گسترش می‌یابند، به سرعت در سطح جهانی پیش می‌رود؛ درصد افرادی که در محیط‌های شهری زندگی می‌کنند از ۳۳ درصد در سال ۱۹۶۰ به ۵۷ درصد در سال ۲۰۲۳ افزایش یافته است.اکنون، محققانی از دانشگاه ایالتی میشیگان اولین کسانی هستند که با سنجش فعالیت مغزی، پیش‌بینی‌هایی را ارائه می‌دهند که می‌تواند به بهبود برنامه‌ریزی و طراحی شهری کمک کند و رفاه ساکنان و بازدیدکنندگان را مورد توجه قرار دهد.در این مطالعه، ۷۷ شرکت‌کننده از ایالات متحده که هرگز به لیسبون پرتغال سفر نکرده بودند، تحت اسکن fMRI قرار گرفتند و در حین مشاهده و امتیازدهی به تصاویری از محیط‌های شهری لیسبون، مغز آنها بررسی شد.
«دار مشی»، عضو هیأت علمی دانشکده تبلیغات و روابط عمومی و مدیر آزمایشگاه رسانه‌های اجتماعی و علوم عصب‌شناختی در دانشگاه ایالتی میشیگان، این مطالعه را رهبری کرده که اخیراً در نشریه «نیچر سیتیز» (Nature Cities) منتشر شده و همکارانی از دانشگاه لیسبون پرتغال نیز در آن مشارکت داشته‌اند. آنها دریافتند که سیستم پاداش مغز می‌تواند رفتار انسان در محیط‌های شهری را شکل دهد و به طراحی شهرهایی کمک کند که زندگی پایدار را ترویج می‌کنند.
طراحی باکیفیت‌تر شهرها با علم نوظهور نوروشهرسازی
برای درک بهتر چگونگی ایجاد چارچوب‌های برنامه‌ریزی شهری پیش‌گامانه، مشی و همکارانش از اصول رشته نوظهور «نوروشهرسازی» - که به مطالعه سنجش مغز انسان برای پیش‌بینی و درک تأثیر محیط‌های شهری بر رفتار می‌پردازد - برای انجام این مطالعه بهره گرفتند.مشی گفت: «نوروشهرسازی پتانسیل مشارکت معناداری در طراحی شهرهایی دارد که بهزیستی شناختی، عاطفی و جسمی را در اولویت قرار می‌دهند. با تمرکز بر بهزیستی افراد، شهرها می‌توانند محیط‌هایی ایجاد کنند که برای سلامت و شادمانی کلی ساکنان مساعد باشند.»
وی افزود: «افراد ممکن است برای بازدید از فضاهای شهری نه تنها به دلیل جذابیت زیبایی‌شناختی، بلکه به سبب اهمیت اجتماعی-فرهنگی آنها جذب شوند. این می‌تواند شامل مکان‌هایی با اهمیت تاریخی یا اجتماعی باشد که لزوماً از نظر زیبایی‌شناسی دلپذیر نیستند، اما همچنان دارای ارزش قابل توجهی هستند.» این پژوهش روشنگر چگونگی رمزگذاری اطلاعات مرتبط با محیط‌های شهری توسط مغز و تأثیر آن بر رفتارهای رفت و آمد در این محیط‌ها است.
مشی معتقد است رویکرد نوروشهرسازی مورد استفاده در کار تیمشان می‌تواند به تدقیق راهبردهای برنامه‌ریزی شهری کمک کند و در نهایت، قابلیت زیست و بهزیستی را ارتقا دهد.وی تأکید کرد: «با ادغام این یافته‌ها در زیرساخت‌ها و خدمات شهری، احتمالاً قادر خواهیم بود شهرهایی ایجاد کنیم که کارآمدتر هستند، قابلیت زندگی جمعیت را افزایش می‌دهند و جابجایی ساکنان را آسان‌تر می‌کنند.»
