به گزارش صراط به نقل از خبرآنلاین،چهل‌ویکمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران پس از پنج روز میزبانی از علاقه‌مندانش به ایستگاه پایانی رسید.
به گزارش ایسنا، آثار بخش رقابتی سینمای ایران این دوره از جشنواره در مراسم پایانی که عصر دوم آبان‌ماه در مرکز همایش‌های برج میلاد برگزار شد، با داوری کمال تبریزی، فرزاد موتمن، شهاب حسینی، محمدرضا شفاه، درناز حاجی‌ها، آرمان فیاض و میثم مولایی معرفی شدند.
اختتامیه این جشنواره راس ساعت ۱۹ با تلاوت آیاتی از قرآن کریم و پخش سرود جمهوری اسلامی و با حضور رائد فریدزاده (رئیس سازمان سینمایی)، مهدی آذرپندار(دبیر جشنواره)، فرزاد موتمن، شهاب حسینی، کمال تبریزی، همایون اسعدیان و برخی مدیران سینمایی برپا شد.
در ابتدای این مراسم مهدی آذرپندار دبیر جشنواره در سخنانی با بیان اینکه جان ناقابل خود را فدای ایران و جزایر سه‌گانه می‌کنیم، گفت: خیلی اهل گزارش دادن در این مراسم نیستم و آنچه را باید به فیلمسازان ارائه کنم تکراری می‌شود و گزارشم به رییس سازمان و آقای وزیر هم ارائه خواهد شد؛ فقط یاد میکنم از شهیدی که دیدن تصویر لحظه شهادتش، جهان مرا در شلوغی‌های کارم فیکس کرد؛ شهید یحیی سنوار که دنیا مقهور دلاوری‌های او شد.
سپس کلیپی از شهید سید حسن نصرالله و شهید سنوار به نمایش درآمد و بعد مهدی سلوکی که اجرای برنامه را برعهده داشت، اعلام کرد که کلیپ دیگر به شهدای انجمن فیلمسازان اختصاص دارد و در آن خانواده شهید فیلمساز مهدی عشیری به یاد او صحبت کردند.
در ادامه با حضور دبیر جشنواره، رائد فریدزاده و محمدعلی باشه آهنگر (کارگردان) از خانواده این شهید تقدیر شد.
در بخش بعدی از رائد فریدزاده دعوت شد تا صحبت کند و او با گرامیداشت یاد شهدای وطن به حضور معاونت حقوقی وزارت ارشاد، مدیران شهرداری و مدیران انجمن‌های استانی، مهمانان سینمایی بین‌المللی و نیز برخی سفرا و رایزنان خارجی اشاره کرد و به آنها خیرمقدم گفت.
او با اشاره به اینکه قصد نداشته طولانی صحبت کند و مطالبی را یادداشت کرده بود، گفت: اما وقتی بعد از ۲۳ سال به خانه خودت انجمن برمی‌گردی، شاید خیلی نتوان این قول را حفظ کرد.
وی در ادامه به بخشهای مختلف جشنواره اشاره کرد و افزود: جشنواره امسال که ۴۱ ساله شده به بلوغ رسیده و تثبیت چنین جشنواره‌ای با این قدمت در عرصه جهانی تحسین‌برانگیز است.
در ادامه اهدای جوایز جشنواره شروع شد که بخش اول به آثار هوش مصنوعی و واقعیت مجازی اختصاص داشت.
در این بخش دیپلم افتخار و ۵۰۰ دلار به فیلم بچه قورباغه از آمریکا اهدا شد.
دیپلم افتخار و ۵۰۰ دلار به افروز باوفا از ایران برای فیلم معجزه تعلق گرفت. برگزیده این بخش با اشاره به اینکه فیلمش را در ستایش ایران ساخته و الان داغدار بچه‌های فلسطین است، جایزه خود را به بچه‌های فلسطین و بنیادی خدیجه تقدیم کرد تا برای بچه‌های فلسطین صرف شود.
جوایز بین‌الملل با حضور تعدادی از داوران اهدا شد که در بخش «حقیقت‌جویان» دیپلم افتخار و ۱۰۰۰ دلار به بیل موریسون برای فیلم «حادثه» از کشور امریکا تعلق گرفت.
در بخش راه ابریشم جایزه به نیشی دوگار برای فیلم «آب نبات ترش» از هند اهدا شد.
برگ زرین بهترین فیلم تجربی بین‌الملل به آنی سکا در بخش پویانمایی بین‌المللی هم جایزه به «در سایه سرو» از ایران، ساخته شیرین سوهانی و حسین ملایمی اهدا شد.
برگ زرین و یک هزار دلار جایزه بخش مستند نیز به فیلم «پورزال» ساخته ماریا ماوتی و احسان فرخی فرد تعلق گرفت.
ماوتی پس از دریافت جایزه خود گفت: به مسئولانی که نمی‌شوند، می‌خواهم بگویم وضع سیستان و هامون از حرف گذشته، ما فیلمی درباره سیستان و هامون ساختیم و بدانند هزار کیلومتر دورتر از تهران هامونی وجود دارد که نابود شده است. هامون و سیستان جزو ایران هستند ولی انگار فراموش شده‌اند. اگر مسئولان دلسوزی هستند، به دور از سیاست و مصلحت‌اندیشی عمل کنید. ما هنوز به زنده ماندن هامون امید داریم.
جایزه فیلم داستانی هم به آنا یارگس برای ساخت «سپیده دم» از اسپانیا تعلق گرفت.
در پایان اهدای جوایز این بخش احمدرضا معتمدی (داور) که با سختی راه می‌رفت و روی سن آمده بود، از سمانه یداللهی دعوت کرد روی سن حاضر شود و بعد گفت: سه نفر از شاگردان من امشب جایزه گرفتند اما بهترین فیلم داستانی امسال مربوط به شاگرد دیگرم سمانه یداللهی بود ولی چون تعداد فیلم‌های ایرانی بخش بین‌الملل زیاد شده بود، از جایزه محروم شد.
او به فیلمسازان کوتاه توصیه کرد که فیلم «شیفت» یداللهی را به عنوان کلاس درس تماشا کنند و بعد خطاب به او گفت: من جایزه ای ندارم که به شما بدهم ولی تمام سالهای تدریس و کاری‌ام را به شما جایزه می‌دهم.
در ادامه جوایز بخش کتاب و سینما اهدا شد که برگ زرین به روح‌الله جلالی‌طلب برای فیلم «پای پرواز » رسید و خانواده شهید فخری زاده نیز از این فیلم تقدیر کردند.
در این مراسم سازمان ها و نهادها نیز جوایزی اهدا کردند که جایزه مرکز هنری رسانه‌ای نهضت به فیلم «سر» ساخته علیرضا رضایی، جایزه سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران به «شازده کوچولو » ساخته عمار خطی و فیلم «سیزده سالگی » ساخته محمد اسفندیاری و جایزه موسسه بهشت امام رضا(ع) به «بدرود پاریس» ساخته محمد ابراهیم شهبازی تعلق گرفت.
بزرگداشت سیدحسین صافی دیگر بخش مراسم بود که مدالیوم جشنواره با حضور فریدزاده، همایون اسعدیان، مهدی آذر پندار و محمدی معاون حقوقی وزارت ارشاد به وی اهدا شد.
در بخش دیگری از این مراسم روزبه بمانی( خواننده) که خودش تهیه‌کنندگی یکی از فیلم‌های جشنواره را برعهده داشت، به همراه گروهش قطعاتی را اجرا کرد و پیش از آن به جایگاه فیلم کوتاه به عنوان هسته اصلی فیلمسازی اشاره کرد و از اعتبار سینمای ایران در دنیا سخن گفت که این اعتبار قابل کتمان نیست.
بمانی سپس موسیقی فیلم‌های «بعد از رفتن» و «اسرافیل» را با همراهی گروهش اجرا کرد.
او در پایان اجرای خود از مدیران دولت جدید درخواست کرد که برای پایگاه حوزه فیلم کوتاه بودجه قابل قبولی صرف کنند و از بازیگران هم درخواست کرد، فیلم اولی‌ها و فیلمسازان کوتاه را حمایت کنند.
بخش بعدی مراسم اختتامیه به اهدای جوایز سینمای ایران اختصاص داشت که برگ زرین در این بخش به ترتیب زیر اهدا شد.
بهترین فیلم بخش پویانمایی:
لوح افتخار به علی معصومی برای «باگ»
برگ زرین به حسین ملایمی و شیرین سوهانی برای «در سایه سرو»
بخش مستند:
بهترین تحقیق و پژوهش: نوید صادقی برای فیلم «این خانه و جذام مادرم»
بهترین فیلم مستند: لوح تقدیر به رایحه مظفریان و زهرا دشت‌بشی برای فیلم «حلقه»/ برگ زرین و ۶۰۰ میلیون ریال به ماریا ماوتی و احسان فرخی نژاد برای پورزال.
بخش فیلم‌های تجربی:
بهترین فیلم: لوح افتخار و ۱۵۰ ریال به محمدرضا مقیم‌نژاد برای فیلم «کانتور»/ برگ زرین و ۶۰۰ میلیون ریال به رضا دانش پژوه برای فیلم «ایلی‌ها»
بخش داستانی:
بهترین دستاورد هنری: دیپلم افتخار به تیما تقی‌زاده برای بازی در «روز خداحافظی»
برگ زرین به سیدمرتضی قدیری برای بازی در «بدرود پاریس»
مرتضی قدیری که بیان و چهره و لبخند جذاب مبتلایان به سندروم دان را دارد و با همین شرایط خود در فیلم بازی کرده بود با خوشحالی فراوان جایزه خود را از شهاب حسینی گرفت و پس از در آغوش گرفتن او، از کسانی که به او رأی دادند تشکر کرد.
بهترین صدای فیلم: میثم کیامرثی و رضا گدازگر برای فیلم «زیر سایه بلوط»
بهترین تدوین: برگ زرین به پگاه احمدی برای فیلم «تنها کنار هم»
بهترین فیلمبرداری: علی حسین زاده برای فیلم «تونل»
بهترین فیلمنامه اقتباسی: احسان امینی برای «تونل»
بهترین فیلمنامه داستانی: دیپلم افتخار به مانا پاک سرشت برای فیلم «چولیبولی»/ برگ زرین به حسین الله‌یاری برای فیلم «زیر سایه بلوط»
بهترین فیلم از نگاه ملی: محمد اسفندیاری ( کارگردان) برای فیلم «سیزده سالگی»
جایزه ویژه دبیر جشنواره: مدالیوم جشنواره به عرفانه کریمی برای فیلم «حنابندون»
بازیگر کودک این فیلم (اشکان اکرمی) که به همراه عرفانه کریمی روی سن آمد این جایزه را به سه هزار کودک کشته شده در جنگ عراق و ایران تقدیم کرد.
جایزه ویژه هیات داوران: (دو جایزه ) به دانیال محمودنیا برای فیلم «دوبیتو» / ادریس محمودیان برای فیلم «لیمو از همه چیز خبر داشت»
در این بخش محمودنیا از فریدون حسن پور که ۱۳ سال پیش زمینه ورود او را به سینما رقم زد، قدردانی کرد.
بهترین کارگردان فیلم داستانی: نادره سرکی برای فیلم «دادرسی». کارگردان این فیلم ابراز امیدواری کرد که فیلمش را قانونگذاران ببینند چرا که فیلم «دادرسی» برای دفاع از حق کودکان است.
بهترین فیلم: برگ زرین و ۸۰۰ میلیون ریال به حسین الهیاری برای فیلم «زیر سایه بلوط».
در پایان این بخش و هنگامی که داوران صحنه را ترک می‌کردند، شهاب حسینی با اشاره به اینکه قصد دارد درباره دو نکته صحبت کند گفت: امشب خارج از روال داوری شاهد بودیم که از فیلم‌هایی تقدیر شد. این فیلم‌ها را داوران دیده‌اند و اگر خوب بودند حتما از آنها تقدیر می‌شد. با این تقدیرها نمی‌شود فیلمساز خوب تولید کرد.
او سپس خطاب به فیلمسازان جوان گفت: مدتی بود که حضور بازیگران حرفه‌ای در فیلم‌های کوتاه زیاد شد و این اتفاق در بیشتر موارد به فیلم‌ها آسیب زد. از این پس به جای آنها، با همان بازیگران تازه‌کار و درست و حسابی کار کنید.
این صحبت‌های شهاب حسینی در هر دو مورد با تشویق پرشور حاضران در سالن همایش‌های برج میلاد همراه شد.
جایزه بزرگ بین‌الملل جشنواره ( برگ زرین و دو هزار دلار) که برنده آن به آکادمی اسکار معرفی می‌شود، به ابراهیم حندل برای فیلم داستانی «یک فیلم کوتاه درباره بچه‌ها» از فلسطین اهدا شد.
بهترین فیلم از نگاه تماشاگران هم فیلم «جشن هنر» با ۲۲۱۷ رأی معرفی شد.
سازنده این فیلم پس از دریافت جایزه خود با گله از اینکه فیلمش در هیچ بخشی نامزد نشده بود، گفت: آقای شهاب حسینی ای کاش در سالن بودید و می‌دیدید که رأی مردم با رأی شما فرق دارد. شما فقط یک رأی دارید.
