سرویس سیاسی - قداست نهاد علم و دانش در هر کشور به حدی است که متصدیان امر برای پالایش محیط دانشگاه ها از هرگونه آلودگی اعم از اخلاقی، سیاسی و...، مقررات و ضوابطی را وضع می کنند که تخطی از آنها، موجب راهنمایی مرتکب به سمت درب خروجی خواهد شد. رخداد انقلاب فرهنگی و پاکسازی دانشگاه ها از اساتید، منابع و دانشجویان غربزده به دستور امام راحل(ره) را نیز باید در همین قالب تفسیر نمود که اگرچه در ابتدا برکات پرشماری را به همراه داشت اما به مرور زمان از اهداف اولیه فاصله گرفت.
به گزارش صراط با روی کار آمدن دولت دوم خرداد در اواسط دهه 1370، سیاست زدگی و کاسبی با مفاهیمی همچون «آزادی بیان» و «حق انتقاد» به جزئی لاینفک از مشی جنبش های تجدیدنظرطلب دانشجویی تبدیل شد که نهایتاً منجر به رقم خوردن فتنه شوم 18 تیر 1378 گردید. اکنون و پس از گذشت ربع قرن از آن رخداد، وزیر بهداشت دولت اصلاحات که اکنون به عنوان رئیس دولت چهاردهم شناخته می شود، با بازتولید همان ادبیات مألوف ساختارشکنانه در سطح مراکز علمی و دانشگاهی کشور، اظهار داشته است: «وضعیت همه آن اساتیدی که به هر طریقی از دانشگاه لغو قرارداد یا اخراج شدند، مورد بازنگری قرار دهید و دانشجوها را برگردانید. طبیعی است که دانشجو حرف دارد و اعتراض می‌کند، من باید جوابش را بدهم.»
حقیقتاً اگر باور قلبی مسعود پزشکیان که پس از پیروزی در انتخابات چهاردهم، به عنوان رئیس شورایعالی انقلاب فرهنگی نیز شناخته می شود، این است که باید زمینه را برای بازگشت اساتید و دانشجویان متخلف و هنجارشکن به دانشگاه ها فراهم کرد، شایسته است تا با کناره گیری از ریاست این شورا که فلسفه وجودی اش در پالایش نهاد علم خلاصه می شود، این تناقض علنی را برطرف نماید!
از سوی دیگر، مگر رئیس دولت وفاق ملی نسبت به سیستم حراستی و انضباطی دانشگاه ها و حتی رویه جاری در دادگاه ها و دستگاه قضایی کشور، شبهه و ابهامی دارد که خواهان بازنگری درباره پرونده افرادی است که با مستندات متقن، حکم به اخراج ایشان از نهاد دانشگاه داده شده است؟!
به عنوان مشتی از خروار، یکی از دانشجویان اخراجی از دانشگاه های کشور «شبنم مددزاده» است. نامبرده از اعضای دفتر تحکیم وحدت و عضو انجمن اسلامی دانشگاه تربیت معلم کرج بود که در سال 1387، به دلیل همکاری با مجاهدین خلق بازداشت شد. در زمان بازداشت وی، برخی کاربران فضای مجازی با همراهی کانون‌های مدافع حقوق بشر و پوشش وسیع رسانه‌ای، اعتراضات شدیدی نسبت به دستگیری و اتهامات او مطرح کردند. مددزاده در بازه زمانی که بازداشت بود با کلیدواژه‌های قابل توجهی که امروزه نیز به کار برده می‌شود، حمایت می‌شد؛ عباراتی همچون دانشجوی معترض، جوان‌ترین زندانی سیاسی، دختر زندانی با اتهامات دروغین و... او پس از 5 سال تحمل حبس، نهایتا آزاد شد و پس از آزادی عضویت وی در گروهک تروریستی مجاهدین خلق، بر همگان محرز گردید تا جایی که چند سال بعد شاهد انتشار تصویر او در کنار مریم رجوی سرکرده جنایتکار سازمان تروریستی منافقین بودیم!
«مهدیه گلرو» نمونه ای دیگر از این قبیل دانشجویان بشمار می رود که اکنون به عنوان یکی از اپوزیسیون ضدانقلاب در کشور سوئد اقامت دارد. وی از اعضای شناسنامه دار منافقین بود که سابقه فعالیت در ستاد یکی از سران فتنه و بازداشت توسط ارکان امنیتی را نیز در کارنامه داشته و حتی روابط صمیمانه‌ای با اعضای اصلی و رهبران فرقه ضاله بهائیت در ایران - از جمله «مهوش ثابت» - دارد. گلرو سرانجام در سال 1397 و توسط وزارت علوم دولت حسن روحانی توانست با مظلوم نمایی به عنوان دانشجویی ستاره دار، به دانشگاه علامه طباطبایی بازگردد و تحصیل را از سر بگیرد!
حال باید از رئیس دولت به اصطلاح وفاق ملی پرسید که آیا مسئولیت بازتولید حوادثی همچون فتنه 1378 و حتی 1388 را با بازگشت عناصر مساله داری نظیر امثال «مهدیه گلرو» و «شبنم مددزاده» بر سر کلاس های درس دانشگاه را خواهد پذیرفت؟!
چرا همه موارد را با تعبیر مثبت رسانه ای نمیکنید چرا جامعه را با مطالب منفی مخدوش میکنید. دکتر پزشکیان نگفتن که متخلفین برگردند منظور ایشان بررسی گردد هم به ملت اعلام شود و هم در صورت حائز اهمیت بودن به دانشگاه برگردند. انقدر بار منفی به ملت نیارید